Κάποτε ήμασταν παιδιά! Το τρένο κυλούσε στις ράγες με ταχύτητα. Το τοπίο είχε αρχίσει να γίνεται γνώριμο πια. Γυρνούσε στον τόπο του, έπειτα από είκοσι χρόνια ξενιτιάς. Έφυγε παιδί αμούστακο που λένε, για να δουλέψει. Πού δουλειές στην πατρίδα! Όταν γεννιέσαι...

  ‘’Αν έχετε εις την κατοχήν σας, δύον οπώρας, και πλησίον σας ευρίσκεται εις,  εκ των  συμμαθητών σας, που  είναι άπορος, τι θα κάμνετε;’’ Πετάχτηκε τότε ως συνήθως και απάντησε: ‘’Τίποτα πάτερ μου, θα έτρωγα τα φρούτα μου. Στο κάτω-κάτω δικά μου δεν ήταν;...

Ήταν ακόμα μια βροχερή μέρα. Την τελευταία εβδομάδα έβρεχε συνεχώς και τα πάντα ήταν νοτισμένα και ποτισμένα υγρασία. Νόμιζες ότι δεν υπήρχε στεγνό μέρος πουθενά. Έτσι τουλάχιστον φαινόταν στο κορμί που καθόταν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας. Ένα ανθρώπινο κουφάρι,...

Το κουδούνι χτύπησε και πήγα αργά να ανοίξω. Ήξερα ποιος θα ήταν. Ο Βαγγέλης ερχόταν κάθε πρωί και πίναμε μαζί καφέ. Συνταξιούχοι βλέπεις και οι δύο. Ήταν το καθημερινό μου ραντεβού. Χρόνια φίλοι, συμμαθητές στο ίδιο σχολείο, Δημοτικό , Γυμνάσιο. Και έπειτα και οι...