Έργα μαθητών κατά τη διάρκεια εφαρμογής του προγράμματος «Μικροί Λογοτέχνες» (2011-2018)

Ανάπτυξη της δημιουργικής γραφής στο Δημοτικό Σχολείο με την αξιοποίηση των ΤΠΕ.

Εκπαιδευτικό Λογισμικό «Μικροί Λογοτέχνες»

γράφει η Γεωργία Κλωστράκη

Όπως έχει αναφερθεί σε προηγούμενα άρθρα, το πρόγραμμα Μικροί Λογοτέχνες εφαρμόστηκε αρχικά (2011) σε μαθητές της ΣΤ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου (και από το 2012 έως σήμερα σε μαθητές όλων των τάξεων) για την ανάπτυξη της δημιουργικής γραφής με την αξιοποίηση των ΤΠΕ και με ψυχοπαιδαγωγική προσέγγιση. Για την επίτευξη των στόχων του συγκεκριμένου προγράμματος σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε από την εκπαιδευτικό/ερευνήτρια με σύγχρονα εργαλεία των ΤΠΕ το εκπαιδευτικό λογισμικό «Μικροί Λογοτέχνες.

Με τον όρο «εκπαιδευτικό λογισμικό» (Ε.Λ.) ή σύμφωνα με τη σύγχρονη ορολογία «υπολογιστικό περιβάλλον για τη διδασκαλία και την ανθρώπινη μάθηση» (Κόμης, 2004:73), εννοούμε «τις εφαρμογές λογισμικού (αλλά και υλικού) που χρησιμοποιούμε για την υπολογιστική υποστήριξη της διδασκαλίας και της μάθησης».Ο σχεδιασμός των εκπαιδευτικών λογισμικών επηρεάστηκε, όπως είναι φυσικό, από τις εκάστοτε ψυχολογικές θεωρίες, που υιοθετούνται τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά και από τη σταδιακή εξέλιξη της ίδιας της τεχνολογίας, που προκάλεσε τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές αλλαγές στο χώρο της παιδείας (Chipman, 2003, Papert, 1980, 1987).

Το εκπαιδευτικό λογισμικό «Μικροί Λογοτέχνες» αποτελεί ένα πολυτροπικό, συστημικό, διαδραστικό, μοντελοποιητικόκαι κατασκευαστικό περιβάλλον, που ευνοεί την κοινωνική αλληλεπίδραση, την αυτόνομη μάθηση και την αποκέντρωση της μαθησιακής διαδικασίας. Δημιουργήθηκε με βάση τις σύγχρονες φιλοσοφικές θεωρήσεις επιδιώκοντας τη διαμόρφωση μίας αυθεντικής κοινότητας μάθησης (Shermis, 2004, Morris, 2001, Ράπτης-Ράπτη, 2013), στην οποία αξιοποιούνται δημιουργικά οι προσωπικές και πολιτιστικές εμπειρίες των μαθητών, παρέχοντας παράλληλα συνθήκες αυτονομίας, αυθεντικότητας, ενδυνάμωσης της αυτοαντίληψής τους και δημιουργίας εποικοδομητικών, μη ανταγωνιστικών και δημοκρατικών σχέσεων μέσα στην τάξη.

Μέσω της πολυαισθητηριακής αναπαράστασης της πληροφορίας και τις δημιουργικές δραστηριότητες (ατομικές και ομαδικές) επιδιώκει οι μαθητές:

(α) να αναπτύξουν εμπειρίες και δεξιότητες δημιουργικής γραφής (γλωσσική και αισθητική ανάπτυξη). Οι μαθητές λειτουργούν σε ανώτερα επίπεδα μάθησης και όχι απλώς σε επίπεδο αναπαραγωγής ή μίμησης έτοιμων μοντέλων παραγωγής γραπτού, δημιουργικού λόγου. Ο συνδυασμός θεωρίας και πράξης και με πηγή έμπνευσης τον προσωπικό, μοναδικό κόσμο του κάθε ατόμου, οδηγεί τους μαθητές στη συγγραφή αυθεντικών και πρωτότυπων λογοτεχνικών έργων που προκαλούν την «έκπληξη» (Moxley, 1989, Dawson, 2005, Hunt and Sampson, 2005).

(β) να ενδυναμώσουν τις ικανότητες του «Εγώ», ώστε να είναι σε θέση να διαχειρίζονται εσωτερικές συγκρούσεις με την ανάπτυξη της αυτογνωσίας και την οικοδόμηση της εσωτερικής τους ακεραιότητας (Furth, 1987, Sheehy, 2004).

(γ) να αναπτύξουν τις κατάλληλες γνωστικές, συναισθηματικές, κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες στα πλαίσια των ομάδων τους, που ονομάζονται «κύκλοι φίλων», δίνοντας σημασία στην επίτευξη της χειραφέτησης του ατόμου μέσω της ανάκτησης στη συνείδησή του, των κρυφών πηγών καταστολής των επιθυμιών ή ενστίκτων καθώς και των αιτίων που βρίσκονται πίσω από τις διάφορες φοβίες του (Freud, 1906, Ameeri, 2000) ή τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, που οδηγούν σε καταστάσεις ακραίες (ενδοσχολική βία, σωματική ή λεκτική). Το ψυχοκοινωνικό κλίμα της κοινότητας μάθησης: «Εργαστήριο Μικρών Λογοτεχνών» ευνοεί την ενδυνάμωση της ταυτότητας των μαθητών, τη δημιουργία εποικοδομητικών σχέσεων και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Το εκπαιδευτικό λογισμικό «Μικροί Λογοτέχνες» στηρίζεται στη λογική της δημιουργίας σεναρίων μάθησης. Κάθε σενάριο μάθησης επιδιώκει μέσω της ενορχήστρωσης των κατάλληλων παιγνιωδών δραστηριοτήτων την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων που αναφέρονται στην ολόπλευρη ανάπτυξη του μαθητή.

Αρχικά, οι δημιουργικές και παιγνιώδεις δραστηριότητες του Ε.Λ. «Μικροί Λογοτέχνες» έδωσαν την ευκαιρία στους μαθητές να αναπτύξουν το αυτοσυναίσθημα τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και ταυτόχρονα να καλλιεργήσουν και εκείνες τις δεξιότητες που θα τους επέτρεπαν να συνυπάρξουν αρμονικά, να ξανασυνδεθούν, να συνεργαστούν, να μάθουν ο ένας τον άλλον, να αναπτύξουν σχέση εμπιστοσύνης, να ανακαλύψουν και να αναπτύξουν το δημιουργικό τους ταλέντο, στοιχεία που αποτελούν το κλειδί στη λειτουργική ανάπτυξη της ομάδας.

Ο κύκλος αυτών των δραστηριοτήτων για τη λειτουργία των μαθητών ως ομάδακλείνει με τη συγγραφή ενός ομαδικού ποιήματος από την ομάδα-τάξης. Κάθε μέλος της ομάδας-τάξης συμπληρώνει τον αρχικό στίχο που επαναλαμβάνεται εφαρμόζοντας τα «μυστικά των συγγραφέων» και έχοντας ως όχημα τη «δημιουργική φαντασία». Έπειτα η κάθε ομάδα (4-5 ομάδες τετραμελείς ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών της τάξης)επεξεργάζεται το ομαδικό ποίημα και αλλάζει κάποιους στίχους, διορθώνει ή προσθέτει στοιχεία.

Α.1. Δύο από τα ομαδικά ποιήματα που έχουν γράψει:

Συγγραφική ομάδα: Καλλιτεχνικό Ψευδώνυμο: «Μικροί Συγγραφείς», Σχ. Έτος: 2015-16, Τάξη: Γ2.

ΤΙΤΛΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ: Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας είδα το ουράνιο τόξο και τα γαλάζια πουλιά να φτερουγίζουν πάνω από τα σύννεφα

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άκουσα τον ήλιο να τραγουδά.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας ένιωσα αγάπη, χαρά.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άγγιξα τις ακτίνες του ήλιου.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας μύρισα τη φιλία, τη συνεργασία, την αδελφοσύνη.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας είδα ένα χελιδόνι πολύχρωμο λουσμένο με το μπλε της θάλασσας.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άκουσα τον αέρα να ουρλιάζει δυνατά.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας ένιωσα τα σύννεφα να κυματίζουν στον αέρα.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άγγιξα τον άγγελο της σοφίας.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας μύρισα το διάστημα και τους πλανήτες.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας είδα το φεγγάρι αγκαλιά με μυριάδες αστέρια.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άκουσα το χρυσό κελάηδημα του ήλιου.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας ένιωσα αγάπη που έλουζε την κακία και τη λύπη.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άγγιξα το χρονοντούλαπο.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας μύρισα τα αρώματα της φύσης.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας είδα τη φιλία αγκαλιά με τη χαρά.

Ταξιδεύοντας με τα φτερά της φαντασίας άκουσα ψιθύρους να φωνάζουν τ΄ όνομά μου_____________________ (κάθε παιδί έβαλε το όνομά του)

Συγγραφική ομάδα: Καλλιτεχνικό Ψευδώνυμο: «Τα Συγγραφικά Μολύβια», Τάξη: Δ3, Σχ. Έτος: 2016-17

Τίτλος:Ουράνιο Τόξο

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο είδα το φεγγάρι να αγναντεύει το πέλαγος του ουρανού

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο μύρισα το φεγγάρι λουκουμά.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άγγιξα τα πουπουλένια άσπρα προβατάκια του ουρανού.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο ένιωσα τα χρώματα της αγάπης να καίνε την κακία και την λύπη μου.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο γεύτηκα τα φρούτα-πλανήτες.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άκουσα την καρδιά της γης να χτυπάει πιο δυνατά.

 Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο είδα τα δελφίνια της αγάπης να πλατσουρίζουν στα νερά του ωκεανού.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο μύρισα ένα ανθισμένο ηλιοτρόπιο.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άγγιξα έναν από τους στρατιώτες του ουρανού.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο ένιωσα το δροσερό άγγιγμα της θάλασσας.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο γεύτηκα τα μαγεμένα μπισκότα του Οζ.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άκουσα τις φάλαινες να τραγουδάνε: «Είμαστε διαφορετικές αλλά μοναδικές».

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο είδα τον κρυστάλλινο άγγελο της σοφίας.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο μύρισα το αλάτι της θάλασσας στη βροχή του ουρανού.

 Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άγγιξα το χρυσό βιβλίο του Δία.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο ένιωσα το πνεύμα της φαντασίας να ταξιδεύει στο σύμπαν.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο γεύτηκα τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άκουσα ένα πεφταστέρι να κάνει καντάδα στη γη.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο είδα στο βασίλειο της φαντασίας να παίζει ποδόσφαιρο το αστέρι.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο μύρισα τον ερχομό της Άνοιξης.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο άγγιξα τις νότες τη μελωδία του ουρανού.

Καθώς ταξίδευα με το Ουράνιο τόξο ένιωσα το ρολόι του χρόνου να γυρίζει.

Α.2. Στα πλαίσια των παιγνιωδών και δημιουργικών δραστηριοτήτων για τη δημιουργία της ομάδας-τάξης και την αναγνώριση και διαχείριση των συναισθημάτων μας, οι μαθητές του συγκεκριμένου τμήματος εκτός από τις άλλες δράσεις που περιλαμβάνονται στο εκπαιδευτικό λογισμικό «Μικροί Λογοτέχνες» έγραψαν κι ένα τραγούδι με τίτλο: «Ο κόσμος της Φιλίας» (Σε ρυθμό Ρέγκε).

Τάξη Β2, Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο: Τα Συγγραφικά Μολύβια, Σχ. Έτος: 2014-15. Η μουσική επένδυση είναι από το τραγούδι «Ουρανός» του ελληνικού συγκροτήματος Locomondo. Ο Τάσος Καλλοβελώνης, μουσικός, φίλος και συνεργάτης έκανε τη μουσική σύνθεση και την ηχογράφηση του τραγουδιού.

Ο Κόσμος της Φιλίας

Κοίτα έναν κόσμο χαμόγελα γεμάτο,

αγάπη, φαντασία μπλε σκορπάει παντού,

ονειροπόλο σύμπαν υπόσχεση γεμάτο,

 σαν τ’ οδηγούμε μια αγκαλιά όλη η γη.

Κοίτα σα ρόδα αγάπης κύκλους που κάνει,

τη σιωπή σπάει την κάνει ρέγκε μουσική

κι ανάβει σπίθες ευτυχίας και ειρήνης,

άνεμος γίνεται κι απλώνεται στη γη.

Οοοοοοο! Φιλία είναι αυτή,

 μια λέξη μαγική σαν ηλιαχτίδα,

Οοοοοοο! Φωτίζει όλη τη γη

κι απλώνει ζεστασιά και αρμονία.

Κοίτα τι γρήγορα οι εχθροί γίνονται φίλοι

 κι ανακαλύπτουνε μονάχα θησαυρούς

κοίτα τα κλάματα πως αλλάζουν και γελούνε

και διώχνουν μαύρα σύννεφα και μίση γκρι.

Κοίτα η νύχτα πόσο γρήγορα έγινε μέρα

 κι απλώνει ηλιόχρωμα σε όλη τη γη,

 κοίτα πώς λάμπουνε τα μάτια σαν αστέρια

κι η βία τρέπεται γρήγορα σε φυγή.

Οοοοοοο! Φιλία είναι αυτή,

 μια λέξη μαγική σαν ηλιαχτίδα,

Οοοοοοο! Φωτίζει όλη τη γη

κι απλώνει ζεστασιά και αρμονία.

Κοίτα πως μόνος του δεν είναι πια κανένας,

λευκοί και κόκκινοι, μαύροι, μελαμψοί,

πολύχρωμοι σαν την υδρόγειο τη σφαίρα,

γροθιά ενωμένη στο ταξίδι της ζωής.

Είναι ένα όνειρο μαζί και φαντασία,

είναι η ασπίδα μας στις λύπες της ζωής,

είναι μια υπόσχεση που πρέπει να κρατήσεις,

ένα τραγούδι που καθρεπτίζει την ψυχή.

Οοοοοοο! Φιλία είναι αυτή,

 μια λέξη μαγική σαν ηλιαχτίδα,

Οοοοοοο! Φωτίζει όλη τη γη

κι απλώνει ζεστασιά και αρμονία.

Α.3. Τραγούδι: «Διαφορετικοί αλλά ίσοι», σε ρυθμό ραπ. Οι μαθητές του τμήματος Γ2, Σχ. Έτος 2015-16 στα πλαίσια του προγράμματος: Teachers4Europe που διοργανώνει το Πανεπιστήμιο Πειραιώς έγραψαν το τραγούδι «Διαφορετικοί αλλά ίσοι». Επίσης, η εκπαιδευτικός έγραψε το Θεατρικό έργο «Στην αγκαλιά της Ευρώπης» στο οποίο εντάχθηκε και το τραγούδι που δημιούργησαν οι μαθητές.

Οι μαθητές λειτούργησαν ως ομάδα όπως είχαν μάθει στα πλαίσια του προγράμματος «Μικροί Λογοτέχνες» και εξέφρασαν τα συναισθήματά τους αλλά και τον μικρόκοσμό τους. Σύνδεση/ενορχήστρωση/προγραμματισμός Μάριος Χατζηχρήστος, Οργάνωση Παραγωγής: Βάρσος Θωμάς

Διαφορετικοί αλλά ίσοι

Λοιπόν, κύριοι θα σας πούμε μια ιστορία

με μεράκι μα καθόλου φαντασία.

Ήμασταν πολλά, φεγγάριααληθινά,

δυνατά, μοναδικά και κοιτούσαμε ψηλά.

Μια μέρα ξαφνικά ήρθε ένας ήλιος καυτός,

σγουρός, φωτεινός, γελαστός και μαγικός.

Έφερε πολλά, γέλια, αγκαλιές, ελπίδες λαμπερές,

σιωπές διαφορετικές.

Τα φεγγάρια έπαψαν να γελάνε

κι άρχισαν τον ήλιο να τον κυνηγάνε.

Φύγε από δω, είσαι διαφορετικός,

φωτεινός και πολύ ζεστός.

Άλλαξες πολλά σ’ αυτήν τη συντροφιά,

έφερες το φως, έκοψες το βράδυ,

ήρθε η φιλία και η φαντασία,

ντυμένη ελευθερία.

Θέλω να’ μαι εδώ μαζί σας, μέρος της ζωής σας,

νότα αρμονίας στης ομάδας τη φιλία,

ήλιος και φεγγάρια ενώνονται για πάντα

σαν άνεμος ισότητα και αγάπη θα σκορπίσουν.

Όλοι διαφορετικοί ίσοι και δυνατοί,

γέλια κι αποδοχή,

αυτή είναι φίλε μου η νότα της ζωής.

Τώρα όνειρα κάνω, παίζω και διασκεδάζω,

κύκλους αγάπης φτιάχνω,

μεγάλοι και μικροί συνεργάτες δυνατοί.

Λοιπόν, κύριοι, αλλάξαμε κι εμείς, δεν είμαστε όπως στην αρχή.

Είμαστε πολλά φεγγάρια αληθινά, δυνατά, μοναδικά,

κοιτάμε ψηλά, προσδοκούμε πολλά

κι ανάμεσά μας βρίσκεται ο ήλιος ο καυτός,

λαμπερός, λαμπερός, ξανθός, γελαστός και μαγικός.

Σκορπάει παντού γέλια, αγκαλιές,

ελπίδες λαμπερές, σιωπές ηχηρές.

Μια παρέα φοβερή, ομάδα αρμονική

που ελεύθεροι πετάμε στο άπειρο της Γη.

Ελάτε τώρα κι εσείς, δείτε το ρυθμό μας,

ταξιδέψτε στο όνειρό μας, κάντε το σύμπαν μια μεγάλη αγκαλιά,

ζεστή, φιλική, γελαστή για όλα τα πλάσματα της Γης.

Τραγουδήστε με φωνές παιδικές, αρμονικές

που φωνάζουν: ΧΑΜΟΓΕΛΑ.

Θέλω να’μια εδώ μαζί σας, μέρος της ζωής σας,

νότα αρμονίας στης ομάδας τη φιλία,

ήλιος και φεγγάρια ενώνονται για πάντα

σαν άνεμος ισότητα και αγάπη θα σκορπίσουν.

Όλοι διαφορετικοί ίσοι και δυνατοί,

γέλια κι αποδοχή,

αυτή είναι φίλε μου η νότα της ζωής.

Τώρα όνειρα κάνω, παίζω και διασκεδάζω,

κύκλους αγάπης φτιάχνω,

μεγάλοι και μικροί συνεργάτες δυνατοί.

Α.4. Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων για την καλλιέργεια και ανάπτυξη των τεχνικών γραφής λογοτεχνικών έργων οι μαθητές ασχολήθηκαν με απλές-παιγνιώδεις δράσεις που τους έδωσαν την ευκαιρία να ενεργοποιήσουν τη δημιουργική τους φαντασία, να παίξουν και συνθέσουν ποιήματα. Το ποίημα γράφτηκε σε δυαδική ομάδα. Το ένα μέλος της δυαδικής ομάδας έγραφε την υπόθεση και το άλλο την πρόταση χωρίς να ξέρει ο ένας τι γράφει ο άλλος.

Ποίημα Αν… Θα, Δημιουργοί: Καλλιτεχνικά Ψευδώνυμα: Vaskal-Glance, Σχ. Έτος: 2015-16

Αν… Θα…

Αν τα σύννεφα είχαν παραμυθόσκονη

Θα ταξίδευα στον κόσμο με τις ακτίνες του ήλιου

Αν έβλεπα το πνεύμα της νεράιδας

Θα έκανα πατινάζ στο ουράνιο τόξο.

Αν μπορούσα να αγκαλιάσω το διάστημα

Θα πήγαινα στον παράδεισο να παίξω σκάκι με τον παππού μου.

–

Δημιουργοί: Καλλιτεχνικά Ψευδώνυμα: Slow Star- Curly Star, Τμήμα Γ2, Σχ. Έτος:2015-16

Αν… Θα…

Αν ήμουν η αστραπή του Δία

Θα κατρακυλούσα χαμογελώντας απ’ την κορφή ως την πεδιάδα

Αν έκανα πάρτι με λουκούμια γεύσης τριαντάφυλλου

Θα μεταμόρφωνα τη φύση σε μια γαλαζοπράσινη ομορφιά.

Αν κυλούσα σαν βαρέλι στον αέρα

Θα έκανα τη γη ολοστρόγγυλη και φωτεινή.

Β. Η ικανότητα ενός ατόμου να αντιλαμβάνεται τόσο τα δικά του συναισθήματα όσο και των άλλων, να τα αναγνωρίζει, να τα διαχειρίζεται, βοηθούν το άτομο να σκεφτεί και να ενεργεί με υγιείς τρόπους, αλλά και να εμπλουτίζει τη ζωή του (Goleman 1995, Mayer and Salovey 1993, στο Cacioppo and Gardner, 1999, Smith and Lazarus,1990, στο Τσούρα, 2010).

Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες, τα συναισθήματα είναι αυτά που βασικά «καθοδηγούν» τις ζωές των ανθρώπων και ορίζουν τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν, το βαθμό επίδοσης και συγκέντρωσής τους, την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται και να μεταδίδουν πληροφορίες, καθώς και την ικανότητα αυτορρύθμισης και δημιουργίας κινήτρων συμπεριφοράς.

Στα πλαίσια λοιπόν των δραστηριοτήτων του προγράμματος για την καλλιέργεια, ανάπτυξη και διαχείριση των συναισθημάτων οι μαθητές μετασχηματίζουν τις προσωπικές τους εμπειρίες, τις σκέψεις, τα συναισθήματά τους σε ποιητικό λόγο.

Τα συγκεκριμένα ποιήματα δημιουργήθηκαν στα πλαίσια των δραστηριοτήτων για την αναγνώριση και τη διαχείριση του Θυμού.

–

Β.1 Οι μαθητές δημιουργούν σε μορφή ποιήματος έναν διάλογο μεταξύ του θυμού και των ίδιων.

Ομαδικό ποίημα: Καλλιτεχνικό Ψευδώνυμο Ομάδας: Τα συγγραφικά Μολύβια, Τάξη Γ2, Σχ. Έτος 2015-16

Ο ΘΥΜΟΣ

Ο! Πονηρέ θυμέ

Γιατί είσαι σαν την άγρια θάλασσα που προσπαθεί

να πνίξει την ομορφιά της ψυχής μου;

Γιατί σαν κεραυνός σκίζεις την καρδιά μου και σκορπάς σπίθες άγριες, πορφυρές σαν λάβα ηφαιστείου;

Γιατί είσαι γκρινιάρης, αγέλαστος και κάλπικος;

Ο! Παιδί!

Τι δεν καταλαβαίνεις! Αυτή είναι η δουλειά μου!

Mοιάζω μεακούρδιστες χορδέςκιθάραςπου σκορπά τριγύρω της νότες άγριες, σκοτεινές και σαν ανεμοστρόβιλος τυλίγω τα χαρωπά συναισθήματά σου. Είμαι σαν το συνονθύλευμα κεραυνών γκριζόμαυρων, αστραπών βροντόφωνων που ξεχύνεται σαν καταρράχτης στο μυαλό και στην καρδιά σου..

Ο! θυμέ!

1,2,3….. Βρήκα τη λύση!

Θα μετρώ ως το δέκα μέχρι να μετασχηματίσω τον καταρράχτη των αστραπών σου σε γαλήνη, ηρεμία και κατανόηση. Θα κρατώ τις γλυκές στιγμές, θα διώχνω τα σκοτεινά σου σύννεφα.

Θα γίνω χαρούμενο παιδί και ο θυμός θα φεύγει σαν αστραπή.

Με παιχνίδι χαρωπό θα σε διώχνω στο λεπτό.

Ποιητής: Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο: «Το Τρίτο Μάτι», μαθητής Γ’ τάξης, έτος 2013-14. (Κάθε παιδί δημιούργησε το δικό του ποίημα).

Ποίημα: Ο Θυμός

Ο! Θυμέ!

Γιατί με βασανίζεις σαν σκλάβο;

Γιατί μου διώχνεις όλους τους φίλους;

Γιατί τρυπώνεις κρυφά μες στην ψυχή μου

και σε θεριό με μετασχηματίζεις;

Ο! Παιδί!

Εγώ σε κυριεύω.

Εγώ είμαι ο αρχηγός σου,

κυρίαρχος των σκέψεων και των σχέσεων σου.

Δεν μπορείς να με αντιμετωπίσεις.

Ο! Θυμέ! Βρήκα τη λύση!

Δεν μπορείς να με κυριέψεις,

Εσύ είσαι το συναίσθημα

κι εγώ ο άνθρωπος.

Β.2. Μια άλλη μορφή ποιήματος που δημιουργήθηκε από τους μαθητές για την αναγνώριση και τη διαχείριση των συναισθημάτων είναι το ποίημα: «Χαιρετισμός συναισθήματος». Οι μαθητές μετά από τον κύκλο των δραστηριοτήτων για το συναίσθημα του φόβου, χαιρέτησαν το συναίσθημά του «φόβου» χρησιμοποιώντας μόνο επίθετα.

Δημιουργός: Καλλιτεχνικό Ψευδώνυμο: Fotman, Τμήμα: Γ2

Σχ. Έτος: 2015-16

Ποίημα: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ

Ο φόβος

Ο φόβος αβάσταχτος, διάσημοςίσως και

Θεατρικός, ισχυρός, δρασύδειλος,

ηλιοκαμένος, καθοριστικός, ιδιόρυθμός.

Ο φόβος, κάλπικος, δραματικός, δημοφιλής,

Θαμπός, αναγνωρίσιμος, ακατανόητος, βλαβερός,

Ζαβολιάρης, δαιμόνιος, εκκεντρικός, αδηφάγος,

αδιάφορος, ο φόβος, αγαλήνευτος, αγεφύρωτος.

Ένας και μοναδικός, ο φόβος, αιφνίδιος, ασυναίσθητος.

Β.3. Οι μαθητές επίσης έγραψαν ποιήματα εκφράζοντας θετικά συναισθήματα για συγκεκριμένα θέματα που ασχολήθηκαν. Τα ποιήματα που ακολουθούν αναφέρονται: το πρώτο σε ένα σημαντικό πρόσωπο στη ζωή κάθε ανθρώπου: «τη μητέρα» και το δεύτερο για τα «βιβλία».

Η Λαμπιρίδα, δημιουργός του ποιήματος «Μανούλα», εξέφρασε με απλά αλλά τόσο σημαντικά λόγια την αγάπη για τη μητέρα της.

Καλλιτεχνικό Ψευδώνυμο: «Λαμπιρίδα», μαθήτρια Β1 τάξης, Σχ. Έτος:2012-13

Η Μανούλα

Δυο φεγγάρια αγκαλιά,

μανούλα μου γλυκιά.

Είσαι για μένα ο θησαυρός μου,

ο ανεκτίμητος άγγελός μου.

Σ΄ αγαπώ πιο πολύ από το καθετί.

Πες μου: Εσύ;

Ανεξήγητη αγάπη μας ενώνει.

Υπήρξαμε αυτοκόλλητες εννιά μήνες.

Μαζί εγώ κι εσύ δυο σώματα μία ψυχή.

Μάγουλο με χείλη ας ενώσουμε.

Και θα σου το ξαναπώ: σ΄ αγαπώ, σ΄ αγαπώ, σ΄ αγαπώ.

–

Συγγραφή ποιήματος για το βιβλίο: Ποιήτρια: Καλλιτεχνικό Ψευδώνυμο: «Ουράνιο Τόξο», μαθήτρια Β1΄τάξης, Σχ. Έτος:2012-13.

Το βιβλίο μου

Κάθε όνειρο από το βιβλίο θα το δω,

Είναι τόσο μαγικό, αληθινό και φανταστικό.

Έχει αστέρια στο εξώφυλλο

και φαντασία στο πρωτόφυλλο.

Έχω ακόμα να διαβάσω αμέτρητα, πολλά,

όμορφα, περίεργα, μαγικά.

με μάγισσες, δράκους, πρόσωπα πραγματικά,

όπως τα παιδιά.

Γ. Οι μαθητές κατά τη διάρκεια εφαρμογής του προγράμματος «Μικροί Λογοτέχνες» μαθαίνουν για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους μέσα από βιωματικές παιγνιώδεις δραστηριότητες. Τη συγκεκριμένη χρονιά (2014-15), συμμετείχαν στο διαγωνισμό της Unicef για τα δικαιώματα των παιδιών και έγραψαν ένα παραμύθι. Οι μαθητές αξιοποίησαν τη δημιουργική τους φαντασία, τις τεχνικές της λογοτεχνικής γραφής που είχαν μάθει και τις προσωπικές τους εμπειρίες και συνέθεσαν το δικό τους παραμύθι. Στα πλαίσια της Φιλαναγνωσίας είχαν διαβάσει το κλασσικό λογοτεχνικό έργο «Μαίρη Πόπινς». Οι μικροί συγγραφείς χρησιμοποίησαν στοιχεία από το συγκεκριμένο έργο.Ο τίτλος του παραμυθιού είναι: «Η Σύγχρονη Σταχτοπούτα και οι 15 Νάνοι». Οι νάνοι έγιναν 15, γιατί οι μαθητές της τάξης ήταν 15 και οι βασιλοπούλες που έπρεπε να ελευθερωθούν για να αλλάξει ο κόσμος και να γίνει όμορφος και αρμονικός είναι 8-όσες και οι μαθήτριες-: η Σεβαστή, η Δικαιοσύνη, η Αγάπη, η Ειρήνη, η Ισότητα, η Αρμονία, η Αλληλεγγύη και η Ισορροπία. 

Παραμύθι: Η Σύγχρονη Σταχτοπούτα και οι 15 Νάνοι

(ομάδα-τάξης, Κερδίσαμε το 3^ο Βραβείο σε διαγωνισμό της Unicef για τα δικαιώματα των παιδιών)

-Παππού, παππού, πες μου ένα παραμύθι.

-Παραμύθι, μύθι, μύθι το κουκί και το ρεβίθι.

-Όχι, αυτό παππού, ένα άλλο. Έλα κι είμαι λυπημένος σήμερα.

-Γιατί παιδί μου τι έγινε;

-Να, ένα παιδί με κορόιδεψε, γιατί φοράω γυαλιά.

-Τότε θα σου πω το παραμύθι:

Η σύγχρονη Σταχτοπούτα και οι 15 νάνοι

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα ονειρικό χωριό ζούσε η Σταχτοπούτα με τους 15 νάνους. Οι μέρες κυλούσαν με διασκέδαση, παιχνίδι και χαρά. Κάθε μέρα η Σταχτοπούτα με τους φίλους της εξερευνούσαν τη φύση, έπαιζαν με τα μυθικά πλάσματα του δάσους και το βράδυ κοιτούσαν τον απέραντο ουρανό με τα σμαραγδένια λαμπερά αστέρια. Δεν ξεχνούσαν βέβαια πριν πάνε για ύπνο να ευχηθούν στα πεφταστέρια, γιατί είχαν ακούσει πώς αν κάποιος ξεχάσει να κάνει μια ευχή θα του συμβεί κάτι κακό.

Ώσπου μια μέρα συνέβη κάτι τρομερό. Η Σταχτοπούτα κουρασμένη από το παιχνίδι αποκοιμήθηκε κάτω από το χρυσαφένιο φως των αστεριών χωρίς να κάνει ευχή στο πεφταστέρι που έπεσε δίπλα της.

Το κακό δεν άργησε να έρθει. Την επόμενη μέρα η Σταχτοπούτα συνειδητοποίησε ότι όλα γύρω της ήταν θολά. Τρομοκρατημένη φώναξε τους φίλους της.

-Αχ! τι μου συμβαίνει; Δεν μπορώ να μπαλώσω τις στολές σας, δεν βλέπω καθαρά.

-Μη στενοχωριέσαι, Σταχτοπούτα, είπε ο Σοφούλης. Άκουσα ότι στο χωριό μας έχει έρθει ένας διαφορετικός γιατρός που με το χαμόγελό του γιατρεύει όλα τα άσχημα του κόσμου. Δίχως να χάσουν χρόνο πήγαν στο γιατρό Αστεροχαμόγελο.

Το κακό δεν άργησε να έρθει. Την επόμενη μέρα η Σταχτοπούτα συνειδητοποίησε ότι όλα γύρω της ήταν θολά. Τρομοκρατημένη φώναξε τους φίλους της

–Τουκ, τουκ.

-Παρακαλώ. Χα, χα, χα!

Η Σταχτοπούτα με τους 15 νάνους κοίταξαν παραξενεμένοι ο ένας τον άλλο, κοντοστάθηκαν στην πόρτα και αναρωτήθηκαν τι γέλια ήταν αυτά που ακούγονται από το γραφείο του γιατρού. Άνοιξαν σιγά σιγά την πόρτα και το πρώτο που είδαν ήταν ένας χαρούμενος κύριος με μια άσπρη στολή που είχε ζωγραφισμένη πάνω της τη γη και γύρω της πιασμένα χέρι χέρι παιδιά απ΄ όλα τα μέρη της.

Μόλις μπήκαν μέσα ο γιατρός τους καλωσόρισε και τους έδωσε να φορέσουν κάτι παράξενα γυαλιά.

-Καλώς τους, σας περίμενα, τους είπε ο γιατρός χαμογελώντας δυνατά.

Μα τι λέει αυτός, σκέφτηκε η Σταχτοπούτα. Από πού και ως πού μας περίμενε. Ποιος του είπε ότι θα έρθουμε; Και γιατί έδωσε σε όλους μας γυαλιά; Πολύ παράξενα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Η Σταχτοπούτα με θάρρος και αποφασιστικότητα, αλλά καθόλου ορατότητα αποφάσισε να τον ρωτήσει: «Μα γιατί δώσατε σε όλους γυαλιά, αφού μόνο εγώ έχω το πρόβλημα», είπε η Σταχτοπούτα σουφρώνοντας τα φρύδια της και κουνώντας πάνω κάτω τη μύτη της.

-Αυτά τα γυαλιά πρέπει να τα φορέσετε όλοι, γιατί το πεφταστέρι σας έχει επιλέξει να αναλάβετε μία σημαντική αποστολή που αν συνεργαστείτε και την ολοκληρώσετε με επιτυχία θα αλλάξετε τον κόσμο των παιδιών.

Η Σταχτοπούτα και οι νάνοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους παραξενεμένοι κρατώντας στα χέρια τους τα παράξενα γυαλιά. Τι εννοούσε ότι θα αλλάξουν τον κόσμο των παιδιών; Το πεφταστέρι τα έκανε όλα αυτά; Γιατί;Χωρίς να πουν λέξη μεταξύ τους αποφάσισαν να τα φορέσουν για να ανακαλύψουν τι είχε στο μυαλό του το πεφταστέρι γι΄ αυτούς.

Δειλά δειλά όλοι μαζί Σταχτοπούτα και νάνοι φόρεσαν τα γυαλιά τους. Μετά από δύο λεπτά οι νάνοι τα έβγαλαν τρομοκρατημένοι σιγομουρμουρίζοντας διάφορες λέξεις: Χριστέ μου! Ποπό! Φρίκη. Δεν το πιστεύω!

-Σοφούλη, πού ταξίδεψες; Ρώτησε με αγωνία ο Σκουντούφλης.

-Στην Αφρική. Ποπό! Δεν το πιστεύω. Αν είναι αλήθεια αυτά που είδα…

-Τι είδες Σοφούλη; ρώτησε ο Σκουντούφλης

-Παιδιά χωρίς φαγητό, καθαρό νερό, φάρμακα… σχολεία.

-Εσύ;

-Εγώ στην Κίνα.

Τι να σου πω Σοφούλη. Παιδιά να ζητιανεύουν στους δρόμους… να πωλούνται λες και είναι…

-Μα δεν μπορεί, δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτά που είδα. Τι γυαλιά είναι αυτά; Δε θέλω να τα ξαναφορέσω ποτέ, ποτέ, ποτέ…. Ο ένας μετά τον άλλο οι νάνοι έλεγαν που είχαν ταξιδέψει μ΄ αυτά τα παράξενα γυαλιά και τι είχαν δει. Ο Ηλιόφωτος στην Ελλάδα, ο Μουρμούρης στο Ιράκ, ο Άρης στην Τουρκία, ο Χαμόγελος στο Λίβανο, ο Αγαλματένιος στη Συρία, ο Υπάτιος στο Μεξικό, ο Άνω Κάτω στην Ιταλία, ο Μίνωας στην Ισπανία, ο Λιλιπούτειος στη Ρωσία, ο Συννεφούλης στην Αγγλία, ο Αγγελόφωτος στο Πακιστάν, ο Ιρμάν στη Βουλγαρία, ο Μέγας στην Ινδία.

Όλοι οι νάνοι ήταν στενοχωρημένοι με αυτά που είχαν δει να συμβαίνουν γύρω τους. Όπου κι αν ταξίδεψαν είδαν μεγάλους να καταπατούν τα δικαιώματα των παιδιών, μόνο η Σταχτοπούτα φορούσε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό της.

Οι νάνοι τη ρώτησαν μ΄ αγωνία: «Είναι δυνατόν Σταχτοπούτα να χαμογελάς μ΄ αυτά που συμβαίνουν στη γη; Παιδιά χωρίς φαγητό, νερό… Γιατί δε σέβονται οι μεγάλοι τα δικαιώματα των παιδιών; Ε;»

-Μα τι λέτε; Εγώ βλέπω τον κόσμο που εμείς τα παιδιά μπορούμε να φτιάξουμε, αρκεί φυσικά να βρούμε τις εννιά βασιλοπούλες που κοιμούνται και θα μας βοηθήσουν σ΄ αυτήν την αποστολή μας, είπε η Σταχτοπούτα με χαμόγελο.

-Μα ποιες είναι αυτές οι βασιλοπούλες; Πώς τις λένε; Πού μένουν; Πού κοιμούνται; Ρώτησαν μ΄ αγωνία οι νάνοι. Είχαν τρομοκρατηθεί μ΄ αυτά που είχαν δει με τα γυαλιά που τους είχε δώσει ο γιατρός, αλλά δυστυχώς αυτή ήταν η αλήθεια κι έπρεπε κάτι να κάνουν, έπρεπε να την αλλάξουν. Δεν είναι δυνατόν οι μεγάλοι να μη σέβονται τα δικαιώματα των παιδιών. Πού είναι το δικαίωμα στη μόρφωση, στην υγεία; Πού είναι το δικαίωμα στα όνειρα;

-Μία μία οι ερωτήσεις, δε σας προλαβαίνω. Λοιπόν, ξεκινώ. Παρακαλώ την προσοχή σας. Οι βασιλοπούλες είναι: η Σεβαστή, η Δικαιοσύνη, η Αγάπη, η Ειρήνη, η Ισότητα, η Αρμονία, η Αλληλεγγύη και η Ισορροπία.

-Καλά εσύ μας είπες ότι κοιμούνται. Πού κοιμούνται; Πού βρίσκονται; Πώς θα τις βρούμε; ρώτησαν όλοι μαζί οι νάνοι με αγωνία.

-Άντε πάλι. Τι σας είπα πριν. Μία μία οι ερωτήσεις, είπε η Σταχτοπούτα αναψοκοκκινισμένη. Ακούστε με προσεχτικά. Μια μέρα, μου είπαν αυτά τα μαγικά γυαλιά, ένας πολύ σκοτεινός δράκος, ο Πλούτος, αποφάσισε να τις φυλακίσει στο πιο γκρίζο. σκοτεινό και βροχερό σύννεφο που υπάρχει στον ουρανό, γιατί τον εμπόδιζαν να πραγματοποιήσει τα καταχθόνια σχέδιά του.

-Δηλαδή; Ποια είναι αυτά τα σχέδια; Τι ήθελε να κάνει; Ρώτησε ο Ιρμάν με αγωνία.

-Αυτό που είδατε εσείς με τα γυαλιά σας. Επειδή ήθελε να γίνει ο κυρίαρχος του κόσμου και όλοι οι άνθρωποι να τον λατρεύουν, όταν θα τον φέρνουν στο μυαλό τους, έπρεπε να καταπατήσει τα δικαιώματα των παιδιών, γιατί είναι τα μόνα πλάσματα στη γη που δεν του δίνουν καθόλου σημασία. Οι εννιά βασιλοπούλες ήταν οι μόνες που προσπάθησαν να τον σταματήσουν, γιατί δεν τον συμπαθούσαν καθόλου.

-Μμ! Γι΄ αυτό τις αιχμαλώτισε στο πιο γκρίζο σύννεφο, είπε ο Ηλιόφωτος σκεπτικός.

-Μμ! Μεγάλη ανακάλυψη. Όλο εξυπνάδες είσαι εσύ. Λες κι εμείς δεν το καταλάβαμε, είπε ο Συννεφούλης ειρωνικά. Αυτοί οι δυο όλο γκρίνιαζαν. Προσπαθούσαν να βρουν κάτι για να έρθουν σε κόντρα. Τώρα όμως δεν είχαν καιρό για χάσιμο. Έπρεπε να δράσουν, γι΄ αυτό άφησαν την γκρίνια στην άκρη.

-Ουφ! Άντε πάλι. Νέες περιπέτειες. Όλο προβλήματα ανακαλύπτουμε, είπε ο Μουρμούρης που του άρεσε να μουρμουρίζει.

-Καλά εσύ όλο να μουρμουρίζεις ξέρεις. Δε ρίχνεις και καμιά ιδέα για το πώς θα πάμε εκεί λέω εγώ; είπε ο Αγγελόφωτος σκεπτικός.

-Καθίστε να σκεφτούμε, είπε η Σταχτοπούτα.

Μετά από λίγα λεπτά πετάχτηκε ενθουσιασμένος ο Χαμόγελος φωνάζοντας δυνατά: «Το βρήκα. Έχω μία καταπληκτική ιδέα!».

-Τι ιδέα; Για πες. Είπε ο Αγαλματένος που δεν είχε σκεφτεί τίποτα.

-Θυμάστε ένα περίεργο κουτί που είχε πάνω στο γραφείο του ο γιατρός που όλο γελούσε και μάλιστα καθώς γελούσε πετούσε ψηλά λες και το γέλιο του είχε μία μαγική ικανότητα.

-Ναι, ναι, πολύ μου άρεσε αυτό. Όλο άνω κάτω. Ε, και λοιπόν; Τι θα το κάνουμε αυτό το κουτί; Ρώτησε ο Άνω Κάτω.

-Αυτό το κουτί είχε πάνω του μία ετικέτα που έγραφε: «το Γελαστικό Αέριο».

Ο γιατρός λοιπόν πετούσε ψηλά από τα πολλά γέλια που του προκαλούσε το γελαστικό αέριο. Αυτό χρειαζόμαστε κι εμείς για να φτάσουμε στο γκρίζο σκοτεινό σύννεφο και να ελευθερώσουμε τις βασιλοπούλες.

-Ε, και, τι θα γίνει; Θα πετάξουμε τόσο ψηλά που θα φτάσουμε ως το γκρίζο σύννεφο; Και πες ότι τα καταφέρνουμε. Και τις ελευθερώνουμε. Και λοιπόν;Τι θα γίνει; Θα αλλάξει ο κόσμος; Θα σταματήσουν οι μεγάλοι να συμπαθούν τον Πλούτο; Να τον λατρεύουν; Να νοιάζονται και να δουλεύουν για χάρη του;Θα προστατεύουν τα δικαιώματα των παιδιών;Ρώτησε ο Άρης που όλα σκοτεινά και άραχνα τα έβλεπε γύρω του.

-Τι θα αλλάξει; Τολμάς και ρωτάς, είπε ο Λιλιπούτειος με τα χέρια στη μέση, έτοιμος για καβγά.

-Ολάκερος ο κόσμος. Σ΄ άρεσε αυτό που είδες; Παιδιά χωρίς εμβόλια; Χωρίς φαγητό; Χωρίς σχολεία; Σ΄ άρεσε αυτός ο κόσμος; Παιδιά με όπλα στα χέρια;Παιδιά χωρίς παιχνίδι; Είναι δίκαιος αυτός ο Κόσμος; είπε ο Μέγας φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας.

-Παιδιά, παιδιά, ηρεμήστε, σας παρακαλώ. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα. Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Οι βασιλοπούλες πρέπει να ελευθερωθούν. Μόνο αυτές μπορούν να προστατεύουν τα δικαιώματα των παιδιών από τον Πλούτο, είπε η Σταχτοπούτα με σοβαρό ύφος.

Σταχτοπούτα και νάνοι πήραν από το γραφείο του γιατρού το γελαστικό αέριο και έβαλαν τα γυαλιά πίσω στη θέση τους. Μόλις η Σταχτοπούτα άνοιξε το κουτί ένας πολύχρωμος γελαστικός στρόβιλος τους τύλιξε.

Σταχτοπούτα και νάνοι άρχισαν να στριφογυρίζουν ψηλά και να σκορπούν το γέλιο.

Σταχτοπούτα και νάνοι άρχισαν να στριφογυρίζουν ψηλά και να σκορπούν το γέλιο.

Ακόμα και το γκρίζο σύννεφο γέλασε τόσο δυνατά που από τα πολλά γέλια έσκασε σαν καρπούζι κι έτσι ελευθερώθηκαν οι εννιά βασιλοπούλες. Το γελαστικό αέριο σκόρπισε τις βασιλοπούλες σε όλη τη γη. Τα γέλια τους ακούγονταν απ΄ άκρη σ΄ άκρη.

Οι βασιλοπούλες έπιασαν γρήγορα δουλειά. Έπρεπε να φροντίσουν τα δικαιώματα των παιδιών. Πήγαν σε μεγάλα και μικρά χωριά, σε πολιτείες, γκρέμισαν τις αδικίες κι έφεραν ισορροπίες. Έδιωξαν το μίσος κι έφεραν την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη, την ισότητα. Οι μεγάλοι έπαψαν να ενδιαφέρονται περισσότερο για τον Πλούτο παρά για τα παιδιά. Σκόρπισαν παιδικά χαμόγελα παντού για να επιστρέψει η αρμονία, αγάπη και η ειρήνη στον πλανήτη της Γης και όλοι να σέβονται τα δικαιώματα των παιδιών.

Η Σταχτοπούτα και οι 15 νάνοι έτρεξαν γρήγορα στο γραφείο του γιατρού για να φορέσουν τα μυστήρια γυαλιά και να δουν αν πράγματι οι ασχήμιες σβήστηκαν. Ο γιατρός καθόταν σοβαρός στο γραφείο του. Μόλις τους είδε τους είπε: «Μπράβο σας, τα καταφέρατε. Ελευθερώσατε τις βασιλοπούλες. Προσέξτε όμως, δεν πρέπει να τις ξεχνάτε, γιατί αν τις ξεχάσετε εσείς, ο κόσμος θα γίνει και πάλι άσχημος.

Όλοι Σταχτοπούτα και νάνοι υποσχέθηκαν στο γιατρό ότι δεν θα τις ξεχάσουν ποτέ, δεν θα τις αφήσουν να κοιμηθούν ποτέ ξανά. Θα αγωνίζονται γι΄ αυτές. Μόνο έτσι θα βασιλεύει στη γη η αρμονία. Μόνο έτσι όλα τα παιδιά του κόσμου θα είναι ευτυχισμένα και θα ζουν σαν παιδιά.

Παιδιά, το φως, ο ήλιος, η χαρά της γης.

Ισότητα, σεβασμό, ειρήνη, αποδοχή,

αγάπη και αρμονία σκορπούν

απ΄ άκρη σε άκρη σ΄ ολάκερη τη γη.

Τη δύναμη του πλούτου μηδενίζουν

σε ουράνιο στρόβιλο, παιδικό, χαρούμενο, γελαστικό

τον μετασχηματίζουν.

Δ. 1 Οι μαθητές του συγκεκριμένου τμήματος για τρία σχολικά χρόνια (Α2΄, Β2΄ και Γ2΄ τάξη) είχαν γνωρίσει τον όμορφο και πλούσιο κόσμο της δημιουργικής γραφής. Έτσι όταν ανακοινώθηκε ο διαγωνισμός από το Παιδαγωγικό Τμήμα Ρεθύμνου με τίτλο «Το σχολείο των Ονείρων μου», οι μαθητές του Δ1, Σχ. Έτος 2015-16 έγραψαν μια ιστορία για το πώς φαντάζονται το σχολείο των ονείρων τους παρουσιάζοντας το σχολείο που έζησαν τα τρία δημιουργικά χρόνια συνεργασίας με την εκπαιδευτικό (ομάδα, συνεργάτες, φίλοι, δημιουργοί, λογοτέχνες, επιστήμονες, εξερευνητές). Οι συναντήσεις τους για τη δημιουργία του έργου πραγματοποιούνταν Σαββατοκύριακα στο χώρο του σχολείου, διότι δεν υπήρχε δυνατότητα κατά τη διάρκεια του εβδομαδιαίου ωρολόγιου προγράμματος. Επίσης, έγραψαν ένα τραγούδι σε ρυθμό Ρέγκε. Η μουσική είναι από το τραγούδι «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα» του ελληνικού συγκροτήματος Locomondo. Το συγκρότημα ανέβασε το τραγούδι των παιδιών στην ιστοσελίδα τους. Τη μουσική σύνθεση και την ηχογράφηση του τραγουδιού την έκανε ο Τάσος Καλλοβελώνης, θείος ενός μαθητή της τάξης. Οι στίχοι δημιουργήθηκαν από τους μαθητές του Δ1.

Το σχολείο των Ονείρων μας

Ένα σχολείο ουράνιο τόξο

με πολύχρωμες φωνές

φαντασία και μεράκι

συνεργασίες κοσμικές.

Θα σας πούμε μια ιστορία

για ένα σχολείο ονειρικό

πέταξε τώρα μαζί μας

στις μαγικές του τις γωνιές

Περιπέτειες και δράση

στο ρεφρέν το σχολικό

συνταξιδιώτες, συνεργάτες

ιστορικοί μελετητές.

Ένα σχολείο ουράνιο τόξο

με πολύχρωμες φωνές

φαντασία και μεράκι

συνεργασίες κοσμικές.

Επιστήμονες με κέφι

φαντασία τρομερή

με δυνάμεις ενωμένες

αγκαλιάζουνε τη γη

Αναγνώστες, λογοτέχνες,

εφευρέτες της χαράς,

δημιουργοί και καλλιτέχνες,

ονειρικοί ταξιδευτές.

Ένα σχολείο ουράνιο τόξο

με πολύχρωμες φωνές

φαντασία και μεράκι

συνεργασίες κοσμικές.

Κόσμος χρωματισμένος

με εμπειρίες μυθικές,

μουσικούς και γλωσσολόγους,

παιδικούς περιπατητές.

Αραχνοΰφαντη μαγεία

με δυσκολίες και χαρές,

μελωδίες και αποχρώσεις,

συλλεκτικές ακρογιαλιές.

Ένα σχολείο ουράνιο τόξο

με πολύχρωμες φωνές

φαντασία και μεράκι

συνεργασίες κοσμικές.

Ε. Οι μαθητές της Στ’ τάξης που συμμετείχαν στην έρευνα για την ανάπτυξη της δημιουργικής γραφής στο Δημοτικό Σχολείο (2011), στο τέλος του προγράμματος όπου είχε αλλάξει το κλίμα της τάξης και οι μαθητές είχαν αναπτύξει τεχνικές δημιουργικής γραφής έγραψαν μια ιστορία «Προσωπική αφήγηση της εικόνας» παρατηρώντας μια εικόνα που δείχνει μια πλατεία με πολλά ρολόγια. Στη συγκεκριμένη δραστηριότητα αξιοποιήθηκε τόσο η εικόνα όσο και η τέχνη της μουσικής. Κάθε μαθητής επέλεξε από μία λίστα 15 μουσικών συνθέσεων αυτήν που θεωρούσε ότι ταιριάζει με τις ιδέες, τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εμπειρίες του κτλ. Μπορούσε να αλλάξει την επιλογή του τραγουδιού κατά τη διάρκεια συγγραφής του έργου του. Κάποιοι από τους μαθητές μετασχημάτισαν εντελώς την εικόνα και στη θέση των ρολογιών έβαλαν διάφορα παιχνίδια ή έκαναν την πλατεία πάρκο, γήπεδο κτλ. Κάθε μαθητής έδωσε τον δικό του τίτλο, αφού είχε τελειώσει τη συγγραφή της ιστορίας του.

Συγγραφέας: «Χορογράφος Ονείρου», Σχ. Έτος 2011-12, Τάξη: Στ

Άνθρωποι και χρόνος

Ήμουν εκεί…. Κάθισα σε ένα παγκάκι που βρισκόταν σε μια γωνιά της πλατείας κοιτάζοντας γύρω μου τους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται άλλοι βιαστικοί, άλλοι χαζολογώντας δεξιά και αριστερά, άλλοι περπατώντας με αργό βήμα, άλλοι απολαμβάνοντας το σούρουπο… Μόνο ένας κύριος στεκόταν ανάμεσα σε δυο ρολόγια σοβαρός,σκεφτικός, άχρωμος. Μου έφερε στο μυαλό εικόνες από τα αγάλματα που παρατηρώ πολλές φορές στα μουσεία με τα ανέκφραστα, γύψινα πρόσωπα.

Κάποια στιγμή ήρθε κι έκατσε δίπλα μου ένα κορίτσι περίπου στην ίδια ηλικία με μένα. Πάρκαρε το ποδήλατο της κοντά στο παγκάκι και κάθισε δίπλα μου. Ήταν ψηλή, αδύνατη με πράσινα μάτια. Με χαιρέτησε και μετά από λίγα λεπτά σιγής μου είπε: «Θα ήθελες να ζωγραφίσουμε διαφορετικά αυτήν την πλατεία;»Δηλαδή; την ρώτησα με φρύδια ανασηκωμένα. Το κορίτσι έκλεισε τα μάτια και μου ζήτησε να κάνω κι εγώ το ίδιο. Η φωνή της με ταξίδεψε στον κόσμο του ονείρου με τις μπερδεμένες αποχρώσεις του μπλε, του μωβ και του άσπρου.

Τα ρολόγια της πλατείας μεταμορφώθηκαν σε μεγάλες λάμπες που σκόρπιζαν φωτεινές πολύχρωμες αχτίνες φωτός σαν ουράνιο τόξο καθώς άρχιζε να πέφτει το σκοτάδι στην πλατεία.Οι άνθρωποι σταμάτησαν να τρέχουν ακολουθώντας τους γρήγορους ρυθμούς των ρολογιών και μαζεύτηκαν σα μελισσούλες κάτω από τη ζεστασιά που εκπέμπουν τα φώτα της πόλης σιγομουρμουρίζοντας κελαηδιστά. Η πλατεία αναγεννήθηκε: οι σοβαρές ανθρώπινες φιγούρες μετασχηματίστηκαν σε πλάσματα γελαστά που απολάμβαναν τους χαρούμενους ρυθμούς της ζωής.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου το παγκάκι ήταν άδειο και το κορίτσι που ήταν δίπλα μου είχε εξαφανιστεί.Μια γλυκιά θλίψη με κυρίευσε και σκέφτηκα να΄ταν αλήθεια ή οπτασία; Μήπως ήταν η μεγάλη μου αδερφούλα που την έχασαν οι γονείς μου όταν ήταν μικρή; Παράξενο πράγμα η φαντασία και ο χρόνος.

–

Συγγραφέας: «Χαρούμενος Χορευτής», Σχ. Έτος 2011-12, Τάξη: Στ

Το τραγούδι των ρολογιών

Τικ τακ, τικ τακ τικ τακ. Τα ρολόγια χτυπούν, ο χρόνος κυλάει, τα συναισθήματα και οι σκέψεις. Μια μεγάλη πλατεία, άνθρωποι, ρολόγια παντού. Σαν τέρατα που στέκονται εκεί για να σε τρομάξουν. Όλοι τρεχάτοι αδιαφορούν για τα βουητά των αυτοκινήτων, τις σειρήνες ενός ασθενοφόρου, τον αέρα που τους φυσάει στο πρόσωπο.

Περπατούσα ανάμεσα στον κόσμο προσπαθώντας να μαντέψω τις σκέψεις τους, να νιώσω τα συναισθήματά τους.Δεν τα κατάφερα το μόνο που μου ήρθε στη σκέψη ήταν ο πίνακας του Νταλί και τρόμαξα. Έκλεισα τα αυτιά μου για να μην ακούω:στον επόμενο τόνο τικ – χθες,τακ-σήμερα, τικ-τώρα, αύριο, τικ τακ παιδί, τικ τακ έφηβος, τικ τακ ενήλικας……Η πλατεία μοιάζει με ένα εργοστάσιο του χρόνου και οι άνθρωποι εργάτες- στρατιώτες στη σειρά που τρέχουν πέρα δώθε χωρίς να απολαμβάνουν τις χαρές της ζωής.Ήταν σαν κουρδιστές μηχανές που δεν μπορούσαν να δουν τα χρώματα που άφηνε πίσω του ο ήλιος, καθώς έδινε τη θέση του στο μελαγχολικό σούρουπο.

Καθώς περπατούσα αργά στην πλατεία ένιωθα ότι ακόμα και τα πλακάκια της πλατείας επηρεασμένα από τους ρυθμούς των ρολογιών έκαναν κι αυτά τικ τακ τικ τακ στα βήματα των ανθρώπων.Ξαφνικά η πλατεία άρχισε να γίνεται σαν τον πίνακα του Νταλί, ο ήλιος έσπασε την καθημερινή ρουτίνα που ακολουθούσε, άρχισε να λάμπει και να σκορπά τις καυτές ακτίνες του παντού. Τα ρολόγια της πλατείας άρχισαν να λιώνουν και να μετατρέπονται σε ένα παχύρευστο χρωματιστό υγρό που κυλούσε αργά αργά στα πλακάκια της πλατείας. Και τότε οι άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν στο ρυθμό του τραγουδιού: «Ο χορός των σπαθιών» του Χατσατουριάν. Ο ήλιος αποφάσισε να απαλλάξει τους ανθρώπους από την μανία τους στο χρόνο και να δουν αλλιώς τη ζωή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ameeri, I. J. (2000). Habermas’ Philosophy Language. Phd, Department of Philosophy Faculty of Arts, University of Karachi

Cacioppo, T. J. and Gardner, L. W. (1999). Emotion. Journal Title: Annual Review of Psychology. Publication Year: 1999. Page Number: 191. Copyright 1999 Annual Reviews, Inc.; Copyright 2002 Gale Group.

Chipman, F. S. (2003). Gazing Yet Again Into the Silicon Chip: The Future of Computers in Education of the Use of Technology in K-12 Education, of O’Neil Jr., F. H. and Ray S. Perez, S. R., (2003),Technology Applications in Education: A Learning View.Publisher: Lawrence Erlbaum Associates. Place of Publication: Mahwah, NJ.

Dawson, P. (2005). Creative Writing and the New Humanities. Routledge Taylor and Francis Group, London and New York.

Furth, G., H. (1987). Knowledge as Desire: An Essay on Freud and Piaget.Publisher: Columbia University Press. Place of Publication: New York.

Hunt, C. and Sampson F.(2006, 3^rd edition). Writing Self and Reflexivity. Houndmills, Basingstoke, Hampshire, New York.

Morris, V. R. (2001). Teaching Social Studies through Drama: Student Meanings. Journal Title: Journal of Social Studies Research. Volume: 25. Issue: 1. Publication Year: 2001. Page Number: 3+. © 2001 University of Northern Iowa. Provided by ProQuest LLC. All Rights Reserved.

Papert, S. (1993). The Children’s Machine: Rethinking School in the Age of the Computer. Publisher: Basic Books. Place of Publication: New York. Publication Year: 1993.

Sheehy, N. (2004). Fifty Key Thinkers in Psychology. Publisher: Routledge. Place of Publication: London.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Κόμης, Β. (2004). Εισαγωγή στις εκπαιδευτικές εφαρμογές των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών. Αθήνα.

Ράπτης, Α., Ράπτη, Α. (2004/2006/2007/2013/2014). Μάθηση και Διδασκαλία στην εποχή της πληροφορίας Ολική προσέγγιση. Τόμος Α΄, Αθήνα.

Τσούρα, Α. Λ. (2010). Προαγωγή της Ψυχικής Υγείας του Παιδιού. Ο ρόλος του Σχολείου. Φάκελος Σημειώσεων, Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης.