Αναζήτηση

Δημοσίευση: 15.10.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω
μεγάλωσα δίχως επιλογή
και φορτώθηκα με ό,τι άντεχα
δοκιμάζοντας πάντα παραπάνω
και ίσως λίγο περισσότερο
και ίσως λίγο ακόμη

και στην αυταπάτη της αντοχής μου
-στο ψέμα του αλύγιστου
στην πλάνη του ισχυρού-
ξέχασα να ξυπνάω για μένα
ξέχασα να κοιμάμαι για μένα
ξέχασα να προσέχω εμένα

ξέχασα και να με αγαπήσω
μεγαλώνοντας δίχως επιστροφή
αναζητώντας φωτιές και όρια
στο μεταίχμιο της πραγματικότητας
προκαλώντας θεούς και δαίμονες
γοργά στα σκοτάδια αποκοιμήθηκα

τον άνθρωπο να παριστάνω
τον άνθρωπο να λατρεύω
και τον άνθρωπο να μισώ
μα η σκιά μου πίσω από το φως
πάντα ανθρωπάκι να φανερώνει
ανθρωπάκι εύθραυστο.

Έχει ένα βάρος η ζωή, αλήθεια
αλήθεια βαραίνουν οι ανάσες
αλήθεια φθίνει το φως
αλήθεια πονάει ο χρόνος
και πυρώνονται τα βουνά
πίσω από την κάθε ανατολή

και μένει πάντα στον αέρα
κάτι γεύση να του δίνει
κάτι που γοητεύει την ατμόσφαιρα
κάτι τόσο χαζό κι ανθρώπινο μαζί
-όχι το αίμα, μήτε η προσπάθεια-
κάτι που στον ουρανό γαληνεύει.

γράφει ο  Σωκράτης Τσελεγκαρίδης

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου