Γιώργος Κοζίας | Άννα Φίρλινγκ

Δημοσίευση: 18.02.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

Ω θάνατοι σε δόσεις, ω έμποροι μικροί,

η Άννα Φίρλινγκ θα πληρώσει.

Μόνη, ξυπόλητη

σέρνει το άδειο καρότσι της

στα γυμνά πεδία της ατέλειωτης σφαγής,

γόνιμη σαν μαγιάτικη βροχή,

ευλογημένη ως μάννα εξ ουρανού.

Η Άννα Φίρλινγκ θα πληρώσει.

Θα αγοράσει την ταπεινή ζωή

με το ακριβότερο νόμισμα

για τις χαρές που δεν ήρθαν ποτέ,

για τα γκρεμισμένα όνειρα.

Η Άννα Φίρλινγκ θα εξοφλήσει,

με το μαύρο γάλα των παιδιών της.

Ω θάνατοι σε δόσεις, ω έμποροι μικροί,

μιλώ σε έναν καινούργιο κόσμο,

χωρίς ζωή καταραμένη,

χωρίς Τετάρτη των τεφρών,

χωρίς επιούσιο ταπεινωτικό,

χωρίς τοτέμ,

χωρίς λυγμό,

χωρίς μαστίγιο και σταυρό,

χωρίς θεό-αφεντικό.

 

Κουράγιο, Άννα, το μέλλον έχει ήδη ξεκινήσει.

 

 

Γιώργος Κοζιάς-Πολεμώντας υπό σκιάν...Ελεγεία και Σάτιρες- Εκδόσεις Περισπωμένη, 2017

αναδημοσίευση από το Μονόκλ

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου