18.02.2018

Γιώργος Κοζίας | Άννα Φίρλινγκ

Ω θάνατοι σε δόσεις, ω έμποροι μικροί,

η Άννα Φίρλινγκ θα πληρώσει.

Μόνη, ξυπόλητη

σέρνει το άδειο καρότσι της

στα γυμνά πεδία της ατέλειωτης σφαγής,

γόνιμη σαν μαγιάτικη βροχή,

ευλογημένη ως μάννα εξ ουρανού.

Η Άννα Φίρλινγκ θα πληρώσει.

Θα αγοράσει την ταπεινή ζωή

με το ακριβότερο νόμισμα

για τις χαρές που δεν ήρθαν ποτέ,

για τα γκρεμισμένα όνειρα.

Η Άννα Φίρλινγκ θα εξοφλήσει,

με το μαύρο γάλα των παιδιών της.

Ω θάνατοι σε δόσεις, ω έμποροι μικροί,

μιλώ σε έναν καινούργιο κόσμο,

χωρίς ζωή καταραμένη,

χωρίς Τετάρτη των τεφρών,

χωρίς επιούσιο ταπεινωτικό,

χωρίς τοτέμ,

χωρίς λυγμό,

χωρίς μαστίγιο και σταυρό,

χωρίς θεό-αφεντικό.

 

Κουράγιο, Άννα, το μέλλον έχει ήδη ξεκινήσει.

 

 

Γιώργος Κοζιάς-Πολεμώντας υπό σκιάν...Ελεγεία και Σάτιρες- Εκδόσεις Περισπωμένη, 2017

αναδημοσίευση από το Μονόκλ

Ακολουθήστε μας

Mαρμαρυγή

Mαρμαρυγή

Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...

Κόκκινη καρδιά από ήλιονς

Κόκκινη καρδιά από ήλιονς

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Κόκκινη καρδιά από ήλιονς

Κόκκινη καρδιά από ήλιονς

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μες την κοιλάδα των Τεμπών, πάνω σε ράγες προδοσίας, ένα τρένο νεκρών προσευχών σε πομπή πουλιών θρηνωδίας.   “Είναι παιδιά, είναι φωνές, έχουν φτερά να ανοίξουν. Τρέξτε, σφραγίστε τις γραμμές έχουν σε αγάπες να γυρίσουν.”   Μα οι δείκτες μένουνε βουβοί, τα...

Θυσία

Θυσία

  Πόσες εμπνεύσεις έχω θάψει, από παιδί ακόμη. Πόσο πόνο έχω κρύψει στα σπλάχνα μου. Δε γίνεται αλλιώς. Κάποιες φορές δεν προλαβαίνεις  να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου. Είναι τόσες πολλές  και ρέουν αδιάκοπα. Κάποιες φορές σε επισκέπτονται  σε...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου