«Το σπίτι μου είναι το κάστρο μου, λέει ο αστός.

Αφού εγώ είμαι χορτάτος, τι με νοιάζει τι κάνει ο διπλανός μου!».

Δεν είναι όμως έτσι, γιατί όταν πεινά ο διπλανός σου,

όταν βρωμίσουνε τα χνώτα του από την πείνα, αυτή η μπόχα θα βγει στη μέση αργά ή γρήγορα.

Θα απλωθεί στον αέρα, θα γίνει μίασμα, και όσο κι αν ανεβάσεις τα τείχη του κάστρου σου,

το μίασμα θα έρθει να σε βρει.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Σαν τα τρελά πουλιά»

Μαρία Ιορδανίδου (1897 – 6 Νοεμβρίου 1989) η συγγραφέας της «Λωξάντρας».

Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία κατά την ώριμη και γεροντική ηλικία της. Αντλεί τα θέματά της από την περιπετειώδη ζωή της, που μοιράστηκε ανάμεσα στη γενέτειρά της Κωνσταντινούπολη, Πειραιά, Βατούμ Ρωσίας, Αλεξάνδρεια και Αθήνα. Μέσα από την προσωπική της ιστορία παρουσιάζει τις τραγικές πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα. Τα βιβλία της που γνώρισαν μεγάλη εκδοτική επιτυχία χαρακτηρίζονται από έντονη νοσταλγική διάθεση, απλότητα, αμεσότητα και ζωντανούς διαλόγους. Σκοπός της ήταν να διασώσει κάποιες μνήμες που χάνονταν κι όχι να παρουσιάσει έργο υψηλών λογοτεχνικών αξιώσεων. Το 1978 βραβεύτηκα από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με τον Χρυσό Σταυρό και το Οφίκιο της Αρχόντισσας του Οικουμενικού Θρόνου.