«Νυχτερινή ακρόαση» όπως λέμε παλιό καλό κρασί

«…το δικό τους ταξίδι ούτε που το κατάλαβε η Ελένη. Κοιτούσε αμίλητη τα χωράφια να περνάνε, σαν να κινιόντουσαν τα χωράφια κι όχι το αυτοκίνητο, μαύρα τα χώματα, άδειοι οι κάμποι, βαριά τα σύννεφα ακουμπούσαν στη γη…»

Νοσταλγικό, τρυφερό, μελαγχολικό όσο πρέπει το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου «Νυχτερινή ακρόαση» διαβάζεται απνευστί, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Κεντρικός ήρωας η Ελένη και ο αναγνώστης την ακολουθεί από τη βρεφική της ηλικία μέχρι την ώριμη. Η χαρά, η νιότη και ο έρωτας αντιμάχονται με την πίκρα, το χωρισμό και τις λάθος αποφάσεις. Πόσο πολύ αλλάζουν οι ζωές των ανθρώπων από μια απόφαση που ελήφθη από λάθος άτομα, σε λάθος στιγμή.

Οι Σία και Σία, η Φεοδώρα, ο Ανέστης, ο Λουκάς, ο Παύλος περιπλέκουν τις ζωές τους γύρω από την Ελένη, ενώ εκείνη το μόνο που σκέφτεται είναι ο φαροφύλακας των παιδικών της ονείρων. Μέσα σε όλα αυτά, το ραδιόφωνο και η φωνή του νυχτερινού παραγωγού που συνδέει τις ζωές όλων.

Η ιστορία είναι καλογραμμένη και η Φακίνου ξετυλίγει το ταλέντο της στο να χτίζει χαρακτήρες, να συνδέει τα ετερόκλιτα και να δίνει φωνή στη μοίρα που πασχίζει να βρει εξιλέωση για τα λάθη του παρελθόντος.

Η «Νυχτερινή ακρόαση» κρύβει μέσα της όλη τη γοητεία των μεταμεσονύχτιων ραδιοφωνικών εκπομπών και οι αναγνώστες, ως ιδιότυποι ακροατές, ενδυναμώνουν τους ήρωες που με τη σειρά τους σκύβουν στις πληγές τους, τις γλύφουν όπως σκυλιά και τελικά καταφέρνουν να τις επουλώσουν.