Στα Κύθηρα, η «προβέντζα» είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, ένα σκοτεινό σύννεφο που εκτός από την περιοχή ολόκληρη, σκεπάζει και τις ψυχές των πρωταγωνιστών του νέου βιβλίου του Ηλία Τζιτζικάκη. Στο τέλος της καλοκαιρινής σεζόν ο Άρης Μακράκης, που συστήνεται ως δημοσιογράφος και συγγραφέας, φτάνει στο νησί προκειμένου να ερευνήσει μια υπόθεση ανεξιχνίαστης δολοφονίας. Η πρώτη του στάση στο κατάλυμα που θα μείνει τον φέρνει σε επαφή με τη Μάρθα, μια γυναίκα με μεγάλο και σκοτεινό παρελθόν που έχει ξεμείνει στο νησί και τραγουδάει για να ζήσει. Ο πρωταγωνιστής ξετυλίγει το κουβάρι της υπόθεσης ξεκινώντας από τον οίκο ευγηρίας της περιοχής, όπου αναζητά πληροφορίες με το πρόσχημα της δημοσιογραφικής έρευνας για ιδρύματα που βρίσκονται σε απομακρυσμένα νησιά. Στο διάστημα που βρίσκεται εκεί θα διαταραχθεί η ηρεμία της καθημερινότητας της περιοχής. Μια αυτοκτονία ενός συμβολαιογράφου, ο θάνατος της διευθύντριας του γηροκομείου, η εξαφάνιση ενός τρόφιμου, ο ξυλοδαρμός μιας γνωστής του πρωταγωνιστή οδηγούν την αστυνομία να υποψιάζεται τον Άρη Μακράκη, ο οποίος βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε δύσκολη θέση…
Ο Ηλίας Τζιτζικάκης έχει γράψει μια πολύ ωραία ιστορία που κινείται στα πλαίσια του νουάρ, με τους πρωταγωνιστές του να κινούνται στα όρια του ψυχογραφήματος. Ο χρόνος μπλέκεται με τον έρωτα και το θάνατο στο σκούρο φόντο της προβέντζας που πνίγει τους κατοίκους της περιοχής. Μπαίνοντας βαθιά μέσα στον ψυχισμό του ήρωα τού μυθιστορήματος αλλά και των συμπρωταγωνιστών του, έχει ντύσει την πλοκή με έντονα φιλοσοφικά ερωτήματα που ψάχνουν να βρουν τις απαντήσεις τους.
Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα βιβλίο αναφοράς για κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την αστυνομική λογοτεχνία αλλά ο συγγραφέας έχει πάει ένα βήμα πιο πέρα. Τόσο η δομή και η εξέλιξη της υπόθεσης όσο και τα έντονα στοιχεία του εσωτερικού κόσμου των χαρακτήρων, δημιουργούν ένα όμορφο σύνολο που ξεπερνάει τα στενά όρια του αστυνομικού μυθιστορήματος, σε ένα περιποιημένο σύνολο από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ. Η ευχή μας είναι ο Ηλίας Τζιτζικάκης να μας δώσει στο μέλλον κι άλλα αντίστοιχα δείγματα γραφής!
Το βιβλίο σε προδιαθέτει για αστυνομικό. Και ως τέτοιο, παρά κάποια κενά στην πλοκή και κάποιες ασάφειες, καταφέρνει να σε κρατήσει ξύπνιο μέχρι αργά τη νύχτα για να δεις τι γίνεται παρακάτω. Ωστόσο, δεν είναι αυτό που θεωρώ το ισχυρό του σημείο! Αυτό που ενθουσιάζει είναι οι περιγραφές, είτε όμορφες για να φαντάζεσαι τα Κύθηρα, είτε ρεαλιστικές που σε κάνουν να ακολουθείς την πνιγηρή και απαισιόδοξη ατμόσφαιρα που κυκλώνει τον πρωταγωνιστή, και κυρίως η απόδοση της ιδέας του Θανάτου και της ματαιοδοξίας που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους όταν δεν τον έχουν στο μυαλό τους.
Μου άρεσε πολύ το βιβλίο και με προβλημάτισε ευχάριστα. Βάζω 4 αστέρια, και όχι 5, γιατί πόσα θα έβαζα στον Τζο Νέσμπο μετά;