Το τούνελ του θησαυρού (Ένα μυστήριο για τον Μπούφο #2), των Γιώργου Κωνσταντινίδη και Σωτήρη Μητρούση

Μια νέα σειρά περιπετειών ήρθε να κατακτήσει το αναγνωστικό κοινό των 8 ετών και πάνω. Ο Στέλιος ο Μπούφος, ο καλυτεροχειρότερος ντετέκτιβ του κόσμου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας και με έκανε να διασκεδάσω αφάνταστα! Γέλιο, μυστήριο, παραστατική εικονογράφηση που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης, ρεαλιστική απεικόνιση του κόσμου και των αντιλήψεων ενός μικρού παιδιού και έξυπνοι διάλογοι. Στα βιβλία πρωταγωνιστεί μια αχτύπητη παρέα, διαλεγμένη προσεκτικά για να συμπληρώσει τον γκαφατζή Στέλιο: το αδερφάκι του, ο Ιάσονας, οι γονείς του, η χελώνα Πάτροκλος και οι φίλοι του, Ισίδωρος και Μανόλης! Μάλιστα ο Στέλιος είναι τόσο μπούφος που ακόμη και η σελιδαρίθμηση των βιβλίων του είναι βαλμένη ανάποδα!

Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς, «Το τούνελ του θησαυρού», ο Στέλιος ανακαλύπτει ένα τούνελ κάτω από το σχολείο του. Πού να οδηγεί άραγε; Ποιος το έφτιαξε και γιατί; Τι υπάρχει εκεί και περιμένει να το βρουν; Τι σκάβουν έξω από το σχολείο;

Η ιστορία ξετυλίγεται απίστευτα γρήγορα και συναρπαστικά. Οι μέθοδοι που ακολουθεί ο Στέλιος και η εφευρετικότητα του Ισίδωρου δίνουν την ευκαιρία στον συγγραφέα Γιώργο Κωνσταντινίδη να αναπτύξει ένα πλούσιο και ποικίλο λεξιλόγιο και στον εικονογράφο Σωτήρη Μητρούση να εικονογραφήσει ένα τρελό, σουρεαλιστικό και ταυτόχρονα τόσο αληθινό περιβάλλον που δε σταμάτησα στιγμή να γελάω. Το μάτι μου πήγαινε πότε στο κείμενο, πότε στα σκίτσα και ζούσα την κάθε στιγμή λες και ήμουν μπροστά! Τα σκίτσα είναι απόλυτα καρτουνίστικα, χωρίς περιττές λεπτομέρειες και πολύ παραστατικά. Γκάφες, χαζομάρες, ό,τι θεωρείται λογικό στο μυαλό ενός παιδιού δημιουργούν μια ιστορία ανατρεπτική, ευρηματική και πανέξυπνη.

Σε αυτό το βιβλίο, που έχει ένα εκπληκτικό σχεδιαστικά λεκτικό φόντο, μιας και έξω από το σχολείο γίνονται εργασίες με κομπρεσέρ, μου κίνησε το ενδιαφέρον ένα φιλοσοφικό ερώτημα: μπορεί ο ίδιος ήχος να σου προξενήσει διαφορετικά συναισθήματα; Για παράδειγμα, «Ο ήχος που κάνει ένα αλουμινόχαρτο από σάντουιτς την ώρα που το ανοίγεις για να το φας… Ο ίδιος ήχος του αλουμινόχαρτου, αφού φας το σάντουιτς»! Επίσης, έμαθα τι είναι ένας ανιχνευτής μετάλλων κι ένα περισκόπιο, να ξεχωρίζω τις βιβλιογραφικές πηγές από αυτές του νερού (χωρίς απώλειες, εν αντιθέσει με τον μπαμπά του Στέλιου), τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης bullying, να προσέχω τον εαυτό μου γιατί αν σπάσω το πόδι μου, με τον Στέλιο και τον Ισίδωρο μες στο σπίτι, σύντομα η κατάστασή μου θα γίνει χειρότερη και πολλά άλλα.

Χάρη στον Ισίδωρο, τα μικρά παιδιά μαθαίνουν για τα τρυπάνια, τις κάμερες, τα τηλεχειριστήρια και άλλες συσκευές απαραίτητες για να σκάψει κανείς χωρίς να τον καταλάβουν ενώ ταυτόχρονα τα μυρμήγκια και τα σκουλήκια του υπεδάφους αναστατώνονται. Ειδικά όταν βλέπουν την κάμερα διαπιστώνουν πως δεν έχουν πάει κομμωτήριο! Ταυτόχρονα, το πουλάκι που τρώει τα ελάχιστα ψίχουλα που έμειναν από το σάντουιτς του Μανόλη, αρχίζει να ακολουθεί τα παιδιά, μήπως ξαναβρεί τον χοντρό φίλο τους και γεμίσει το στομαχάκι του με τα τυχερά του.

«Το τούνελ του θησαυρού» είναι μια θεότρελη, διασκεδαστική και καλογραμμένη περιπέτεια, που συνδυάζει τη μάθηση με τη διασκέδαση και περιγράφει ανερυθρίαστα κωμικά έναν συναρπαστικό μικρόκοσμο που θα λατρέψουν τα μικρά παιδιά! Είναι μια έξυπνη ιδέα, δοσμένη σωστά, καλοδουλεμένη και εικονογραφημένη με τον τρόπο που θέλουν οι αναγνώστες ηλικίας 8 ετών και πάνω. Αγωνία και χιούμορ σε έναν σωστό και ιδανικό συνδυασμό.