Αγαπημένε μου,
Μου επιτρέπεις τον ενικό, φαντάζομαι. Δε σε γνωρίζω. Δε μ’ έχεις ποτέ δει. Ξέρω, όμως, ότι υπάρχεις κάπου. Στο κοντά ή στο μακριά του κόσμου τούτου. Μη με παρεξηγείς που σου γράφω πρώτη. Περασμένη η ώρα, σ’ εκείνο το οριακό σημείο που νύχτα και μέρα μυστικά συναντιούνται. Λίγο πριν το ξημέρωμα. Τούτη τη στιγμή που όλες οι αισθήσεις τεντώνονται και με κάποιον τρόπο ξαγρυπνούν. Η σωστή ώρα που πάντα ψάχνεις να βρεις το λάθος. Τα λάθη. Παίρνω κλωστές και υφαίνω λέξεις. Ενώνω σκέψεις που, μέρες τώρα, θέλω να σου στείλω. Να σου τις πω κρυφά. Με κόμπους που σφίγγουν, μερικές. Με λυγμούς που τρέμουν, άλλες. Σκονισμένες όλες απ’ το πέρασμα των χρόνων. Να μένουν άγρυπνοι φρουροί της θύμησης. Να μετρούν φθινόπωρα, χειμώνες. Καμια φορά άνοιξη. Ελάχιστα καλοκαίρια. Παγίδες που, χρόνια, αποφεύγω.

Αγαπημένε μου,
Μη με παρεξηγείς που σου μιλώ πολύ απόψε. Είναι που στέκομαι και μετρώ όνειρα. Εκείνα που από παιδί κρατούσα σφιχτά στο μαξιλάρι μου, σαν κοιμόμουν. Άλλα που ήρθαν για λίγο και άλλα που έριξαν μια φευγαλέα ματιά και το έσκασαν αμέσως. Δειλά, βλέπεις. Τα μετρώ όλα με μια ανάσα. Μετρώ αναπνοές και χτυποκάρδια. Βγάζω το άθροισμα, βάζω στην άκρη τα κρατούμενα. Μα ολοένα τα μπερδεύω. Πάντα κάτι μου λείπει και τα λογαριάζω ξανά απ’ την αρχή. Τους αλλάζω χρώμα. Τα ντύνω λευκά μερικά. Άλλα πολύχρωμα. Έτσι θέλω να είναι από ’δω και πέρα. Τους βάζω και ήλιο. Αυτόν που έχει το όμορφο βλέμμα της ανατολής. Τους βάζω και ολόγιομο φεγγάρι. Πανσέληνο μπλε. Δε θέλω άλλα σύννεφα. Ούτε βροχή. Γι’ αυτό, καιρό τώρα, τα μετακόμισα κάτω από άλλον ουρανό. Γαλάζιο, απέραντο και έναστρο. Σ’ αυτόν που τα φωτίζει και τα δέχεται ολόκληρα. Όχι μισά. Δεν τα στριμώχνει. Δεν τ’ αφήνει απέξω. Τα απλώνω και τα ξαναμετρώ. Με ευλάβεια και προσοχή. Τώρα είναι όλα εδώ. Σωστό το άθροισμα. Κανένα κρατούμενο. Τους φορώ και λέξεις. Ξαναπαίρνω κλωστές και υφαίνω καινούριες. Με τις ίδιες πλέκω τη μορφή σου. Γράμμα γράμμα. Συλλαβή με συλλαβή. Πλέκω τη μορφή σου, όπως τη φαντάζομαι. Όπως σε φαντάζομαι. Με προσοχή. Σαν προσευχή. Μη ραγίσεις. Μη μου σπάσεις. Μη φύγεις. Σκέφτομαι να σου τις στείλω. Να σε προστατεύουν. Να σε σκεπάζουν. Τώρα που ακόμα έχει παγωνιά τα βράδια. Χειμώνας, βλέπεις. Να προσέχεις.