Άνθρωπε Γιατί;
Άνθρωπε ΓΙΑΤΙ;
Πάντοτε , ήμουν φύλακας άγγελος σου,
πιστός.
Ήμουν η σκιά της οικογένειάς σου,
ο φίλος των παιδιών σου.
Ποτέ δεν εζήτησα ανταλλάγματα
για ότι έκανα για σένα.
Ήθελα ένα καλό λόγο, ένα χάδι,
μα… καλοδεχούμενη και η κλωτσιά.
Δεν παραπονέθηκα!
Αρκέστηκα σε ότι μου έδωσες.
Μα εσύ Άνθρωπε δεν αρκέστηκες
σ’αυτά.
Έτσι απλά, ανέμελα… χωρίς τύψεις –
θέρισες το σύντροφό μου.
Τον βλέπεις;
Στην άσφαλτο κείται άψυχο το κορμάκι του.
«Ευτυχώς που ήταν σκύλος…», είπες.
Μα… τόση κακία και αδιαφορία;
Άνθρωπε, ΓΙΑΤΙ;;;
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ελα λοιπον άνθρωπε; Απάντησε και σε μένα και σε όλους μας:
«Άνθρωπε, ΓΙΑΤΙ;;; »