Άργησε το καλοκαίρι γιε μου

Δημοσίευση: 19.10.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

sad_b
Άργησε το καλοκαίρι γιε μου,

έχει πολλή υγρασία στον κόσμο.
Συγυρίσαμε το σπίτι.
Τινάξαμε τη σκόνη από τα χαλάσματα.
Πετάξαμε τα τρυπημένα ρούχα από τις σφαίρες,
στρώσαμε και την κουβέρτα στο κρεβάτι
-αληθινό αποτεφρωτήριο των σωμάτων-
σιάξαμε και το χαλί
εκεί σιμά στο ρίγος της εξώπορτας…
Κι ύστερα
ρίξαμε το σύνθημα, το παρασύνθημα
και καρτερούσαμε.
Λίγο το ψωμί στο τραπέζι γιε μου.
Ισχνά και των παιδιών τα χαμόγελα
ανακατεύουν την τράπουλα της ορφάνιας
κι ανήμπορα μες στην ομίχλη αναρωτιούνται:
«Γιατί δε γύρισε ο πατέρας;»
Ισχνές και οι φωνές τους.
Φωνές που κόβονται σε μικρά κομμάτια
και θλί και ψη και σκότος
και σκότωσαν τον ήλιο
και σκότωσαν τον άνθρωπο,
τον άνθρωπο με τα κομμένα πόδια
-είδαμε τα περίστροφα στις μεγάλες ειδήσεις-.
Κι έκλεψαν τα άρβηλα των σκοτωμένων
στη μέση του δρόμου.
Τα λάφυρα πονούν τους ηττημένους.
Έκλαιγαν τα μανταλωμένα σπίτια
καθημαγμένα στου κοσμοχαλασμού τ’ αντάριασμα.
Οι μαύρες πολιτείες αλυχτούσαν τα μεσάνυχτα
κι ανεβοκατέβαιναν τα σκαλοπάτια
από τη ζωή στο θάνατο
και από το θάνατο στη ζωή.
Άλλη μια τρύπα από σφαίρα στον τοίχο γιε μου...
το μυαλό, το μυαλό λένε πως ήταν ο στόχος.
Οι μεγάλες ειδήσεις φωνάζουν,
μπαίνουν από τα τρύπια παράθυρα τα βράδια
και σημαδεύουν τα αδειανά ποτήρια στο τραπέζι
-τι θόρυβος μακάβριος κι αυτός-
σέρνεται στις άδειες συνοικίες
με το σούρσιμο των σακατεμένων
και τη φωνή του κατατρεγμένου.
Άργησε το καλοκαίρι γιε μου,
σφίξαμε τα χέρια και μας αποχαιρέτησε.
Δεν κουβεντιάσαμε.
Είχαν προφτάσει οι μεγάλες ειδήσεις,
οι μεγάλες γροθιές που χτυπούν
στα γκρίζα σπίτια τα μεσάνυχτα.
Λίγο το ψωμί στο τραπέζι γιε μου
και το χαμόγελο του κόσμου κρύο.
Πικρή και η ζωή μας άδεια
και πολλά πολλά τα χέρια.
Χέρια απλωμένα που τρέμουν
τρέμουν και φωνάζουν ονόματα:
Παρών, Παρούσα, Παρών, Παρόν

(Μια αμαρτωλή απολογία στα παιδιά μας)

-

γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Μετρώντας την απώλεια

Μετρώντας την απώλεια

Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ένας άνθρωπος αληθινός

Ένας άνθρωπος αληθινός

Για εσένα μιλάω Για εσένα, που είσαι αληθινός σε έναν κόσμο αναληθή Για εσένα, που ανθίζουν οι κατιφές και οι γαρδένιες για να σε γνωρίσουν Για εσένα, που η ψυχή σου φωτίζει αβύσσους και γεμίζει δυσαναπλήρωτα κενά Για εσένα, που λες αλήθεια σε όλους εκτός απ’τον εαυτό...

Τα Βήματα

Τα Βήματα

Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Στριφογύριζα ανάλαφρος, χαμένος στη μουσική. Ένα έργο τέχνης κάθε βήμα μου και κάθε περιστροφή. Τον πόνο στα χέρια και τα πόδια μου δεν τον λογάριασα.   Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Το σώμα μου σαν ποτάμι...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. sofia25164

    Συγκλονιστικό!!!!!!!!Μπράβο σας!!!!!!!!!

    Απάντηση
  2. Ανώνυμος

    Μάχη είμαστε μουδιασμένος κόσμος και ως μαμάδες το εισπράττουμε λίγο πιο αισθαντικά Σε ευχαριστώ!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου