Τα κατάφερα!.
3 χρόνια & δεν έχω πει ψέμα..
3 χρόνια, δεν μου είπες 1 καλημέρα
Χρόνος απουσίας για’ σένα, δημιουργίας για ’μένα!..

Είσαι η πιο πιστή μου αναγνώστρια αλλά ούτε την άποψη σου δεν μου λες..
Τα λάθη μας τα διαβάζουν άγνωστοι & δακρύζουν!
& εσύ..
Όποτε με βλέπεις, γυρίζεις τη πλάτη ώστε να κρύψεις τα δάκρυα
που 1 βράδι έκλεψες σε 1 στιγμή αδυναμίας από εμένα..
Ήθελες να χαμογελώ από ευτυχία & όχι από πόνο!..

Πες το ουτοπία, θα το δεχτώ..
Εξάλλου δεν γράφω για’ σένα..

..Πες ότι θες, δε με πειράζει..
1 μοναχά γνωρίζω & «χαμογελώ»..
Πως εμένα έπειτα από χρόνια,
θα με διαβάζουν!
Εσένα τώρα, θα σε «γράφουν»..
Κάνω λάθος;
..Απόδειξε το!

Γίνε αυθόρμητη!.. Όπως πριν..
Χαμογέλα ΞΑΝΑ!
..& έλα πες μου 1 Καλημέρα..
Ξέρεις που είμαι, δεν έφυγα!

..Αυτό μοναχά..

Από’ σένα 1 μόνο έμαθα..
..Πως ακόμη & το πιο μικρό λάθος είναι ικανό τη μοίρα σου να αλλάξει..
Σε ευχαριστώ..

 

του Κωνσταντίνου Κοφινά

Ο Κωνσταντίνος Κοφινάς  γεννήθηκε στην Αθήνα & μεγάλωσε στο Πόρτο Ράφτη, είναι νέος & κατοικεί σε τούτο τον πλανήτη 21 έτη. Είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα οργάνωσης & διοίκησης επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Από τα 1α του βήματα όμως, έπαψε να ελπίζει & ξεκίνησε να ονειρεύεται, 1 καλύτερο κόσμο που μυρίζει δυόσμο & ζωγραφίζει αλήθειες. Τα  ‘τελευταία’ 5 χρόνια ασχολείται με τη δημιουργία γράφοντας ποιήματα, χρονογραφήματα, παραμύθια αλλά & διηγήματα.
Στη καθημερινότητα του, λέει αλήθειες, λατρεύει τη μουσική, ζει το τώρα… σαν τώρα!

Γράφει στο Blog : http://invisible.pblogs.gr/

 

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Εξαιρετικό ποίημα σας ευχαριστώ!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου