Ι.

Μένω μόνος οικειοθελώς,

μη γίνω βάρος εξαρτήσεων.

 

ΙΙ.

Σ’ ένα ντουλάπι τα «σ’ αγαπώ» μου,

μη γίνουν βάρος και πρόσχημα φυγής.

Απόψε που το φεγγάρι ανατέλλει μισό

κάτι στο χαμόγελό του προδίδει

πίκρα στιφή σα τη σιωπή σου.

 

Μη∙ δε χρειάζονται προφάσεις

αδυναμίας.

Το ξέρω. Το «σ’ αγαπώ»

είναι σα το αντίο-

μια λέξη πριν το τέλος.

 

ΙΙΙ.

Είναι καιρός τώρα που πίνω τα μάτια σου

μέσα στο σκοτάδι.

Προσπαθώ να βρω μια – έστω και δειλή- έκφραση

στοργής,

δίχως φορτίο φόβου.

 

Η ενοχή καλέ μου

δε ταιριάζει στην αγάπη.

Στην αγάπη

πηγαίνεις

με τυφλή υποταγή.

 

_
γράφει ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!