Στέκεται εδώ και χρόνια από πάνω μου
ένα μαύρο σύννεφο και με χλευάζει
κι εγώ, που από μικρό παιδί λάτρευα τα σύννεφα
τώρα τα μισώ.
Σκόρπισε η ψυχή μου μέσα τους μια νύχτα
και σκότωσε το φεγγάρι
σκίστηκε η καρδιά μου σε τόσα κομμάτια
έσβησαν τα αστέρια
σκοτάδι πικρό απλώθηκε στον ουρανό.
Έκπτωτοι οι άγγελοι με καταράστηκαν
το αίμα μου έβαψε κόκκινα τα φτερά τους
έσταξε μαύρες κηλίδες στην καρδιά τους
έκπτωτοι άγγελοι, που ήθελαν να είναι πουλιά
και να πετούν σε όλο τον κόσμο με έναν παράδεισο
μα έγιναν δαίμονες με κοκκινόμαυρα φτερά
κι έμειναν μαζί μου στην κόλαση.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Νυχτερινό…σκοτεινό…δυνατό…
Όλα αυτά ναι Μάχη μου!!Καλημέρα 🙂