Πόσο εύκολα Τους ρόλους ντυνόμαστε Του παραλόγου   _ γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Λέξεις  Και λέξεις Πίσω από βλέμματα Τυφλές κραυγές στο ανούσιο Σπαρταράνε έντρομες  Κάθε που έρχεται Καινούριο χάος Να προστεθεί στο παλιό  Λέξεις  Και λέξεις Νοήματα άτολμα Τούτη η σιωπή ξαναγυρίζει Αιώνια κατάρα να κυκλώσει το φως   _ γράφει η Άννα...

Φορώ στα μάτια  Το βλέμμα της θάλασσας Παίρνω ανάσα   _ γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Ημερολόγια Που ομολογούν ψυχρά Το τέλος χρόνου _ γράφει η Άννα Ρουμελιώτη