ένας …Καινούριος καλύτερος κόσμος

Photo by Crysanthos Konstantinidis
[email protected]Η Ολίβια είναι ένα κορίτσι δεκατριών ετών. Στην εφηβεία.Δεν έχει σημασία το χρώμα στο δέρμα της, η γλώσσα που μιλάει ή η χώρα από την οποία κατάγεται. Δεν έχει σημασία η οικονομική κατάσταση των γονιών της. Το αν πηγαίνει σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο, ή αν το κινητό της είναι η φθηνότερη “παντόφλα” της αγοράς ή αν έχει το ακριβότερο smartphone που κυκλοφορεί.

Η Ολίβια είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωπος. Κάτι που ή ξεχνούμε όλοι εμείς, ή απλά δεν φαίνεται, καλυμμένο με συμπεριφορές, τίτλους και χαρακτήρες.

Το δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό που συμβαίνει με αυτή την έφηβη είναι ότι βλέπει όνειρα. Σπουδαία τα λάχανα θα μου πείτε καθώς τα όνειρα είναι βασικό ιδίωμα των θηλαστικών… όμως και πάλι θα πέσετε έξω… η Ολίβια ονειρεύεται κάθε βράδυ σε συνέχειες, τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι.

Στα όνειρα αυτά ο άνθρωπος δεν έχει χάσει την επαφή του με τη φύση μα ζει μαζί της αρμονικά αναγνωρίζοντας την προΰπαρξη και την κυριαρχία της. Δεν υπάρχουν θρησκείες. Όλοι πιστεύουν σε μια ανώτερη δύναμη χωρίς να την απεικονίζουν και να βγάζουν (αρκετοί εξ αυτών), στο τέλος ακόμα και τα προς το ζην από την πεποίθηση τους αυτή. Στο κόσμο της Ολίβιας κυριαρχεί η αγάπη και η αρμονία. Δεν υπάρχουν πόλεμοι κι αρρώστιες. Δεν υπάρχουν κράτη, αστυνομία και πολιτικοί.

Πρέπει να υπάρχει το Κακό ( και μόνο η ύπαρξη του Καλού το προϋποθέτει) μα όσο κανείς δεν το αναζητά εκείνο δε… βρίσκεται.

Στον κόσμο της Ολίβιας κυρίαρχη θέση έχουν τα βιβλία. Δισεκατομμύρια βιβλία για το καθετί. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μη μιλά, να μη γράφει , να μη διαβάζει.

Δεν υπάρχει μοναξιά και πείνα. Οι άνθρωποι ξεντυμένοι από τα κουρέλια του εγωισμού και της ιδιοτέλειας (που στο δικό μας ενδυματολογικό κώδικα είναι κλασσικά και άρα πάντοτε στη μόδα), συνυπάρχουν αρμονικά… και η φιλία είναι τόσο φυσική όσο η αναπνοή.

Στον κόσμο αυτό ντύνεσαι για να μην κρυώνεις, τρως για να ζεις και αγαπάς για να υπάρχεις. Τα παιδιά και οι υπερήλικες συζητούν και κάνουν παρέα. Δεν υπάρχει μεγάλο και μικρό…

Δεν υπάρχει Αρχή και Τέλος.

Ο Κόσμος της Ολιβίας, ζει και υπάρχει σε έναν αέναο κύκλο όπου δεν υπάρχει θάνατος. Η διακοπή των ζωτικών λειτουργιών εξαιτίας του φυσιολογικού βιολογικού κύκλου, δε συνεπάγεται θρήνο και πόνο. Είναι χαρά να πιστεύεις σε βαθμό που να κατανοείς και να γνωρίζεις ότι τίποτε δεν τελειώνει και η ζωή συνεχίζεται κάπου αλλού με μια μορφή διαφορετική…ίσως περισσότερο πνευματική.

Είναι γιορτή το τέλος, αφού είναι μια νέα Αρχή.

Είναι Ένα.

Εκατομμύρια παιδιά, πιστεύω, ότι ονειρεύονται έναν κόσμο σαν της Ολίβιας. Εκατομμύρια παιδιά ξεκινούν με τις αγνότερες των προθέσεων πριν το σύστημα καταπιεί με τρόπο δοκιμασμένο τις βαθύτερες των ελπίδων τους. Και είναι διπλό το όνειρο, αφού ξυπνώντας κι αντιμετωπίζοντας τη “δική μας” ρυπαρή Αλήθεια, σίγουρα θέλουν να κάνουν τον κόσμο μας σαν εκείνο των ονείρων τους.

Έναν καινούριο καλύτερο κόσμο.

ΑΜΗΝ…

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Επιστροφή στο χωριό

Επιστροφή στο χωριό

Ήθελε πολύ να κλάψει, να ξεσπάσει. Μα όσο κι αν προσπάθησε να βγάλει από μέσα του αυτό που του άδραχνε σφιχτά την καρδιά και του έκοβε την ανάσα, δεν το κατάφερνε. Τα κόκκινα από την αγρύπνια μάτια του παράμεναν στεγνά, σαν τα χωράφια που τα είχε ζεματίσει η αναβροχιά...

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Αντρικό κούρεμα

Αντρικό κούρεμα

Τα καλοκαίρια γυρίζαμε έξω. Οι μανάδες στο σπίτι οι πατεράδες στη δουλειά εμείς στις αλάνες. Οι αλάνες - δρόμοι, ήταν σαν τις γελοιογραφίες του Mordillo. Αν σου έφευγε η μπάλα στην κατηφόρα, είχες δυο επιλογές. Η μια ν’ αρχίσεις το τρέξιμο ώστε τα δεδομένα του...

Routine

Routine

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης - Ήταν ίσως η μόνη γυναίκα στον κόσμο που ξέβαφε τα χείλια της! Έμοιαζε με εξώφυλλο ακριβού περιοδικού πολυτελείας που κανείς δεν μπορούσε να (εξ)αγοράσει. Είχε φίλους. Πολλούς και λίγους. Οι πολλοί της φίλοι, σαν τα πουκάμισα τα αδειανά...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    Ντύνεσαι για να μην κρυώνεις, τρως για να ζεις και αγαπάς για να υπάρχεις. Αν ο κόσμος σου στερεί τα δύο πρώτα, τότε και η αγάπη εκπίπτει κι ας έρχομαι σε αντίθεση -το ξέρω – με τα όμορφα λόγια της… επιστολής προς Κορινθίους.. Ας κάνουμε έστω εκείνα τα μικρά βήματα που βοηθάνε όλες τις Ολίβιες του κόσμου να αντέχουν την πραγματικότητα και ας τις βοηθήσουμε να βάλουνε το όνειρο στη ζωή τους.

    Απάντηση
  2. Ελένη Ιωαννάτου

    Αχ! Πόσο με άγγιξε η η ιστορία της Ολίβιας πραγματικά!! Ένας ονειρικός κόσμος, γεμάτος χρώματα..
    Έτσι ακριβώς θα έπρεπε να ήταν ο κόσμος μας.. Αλλά στον γήινο τούτο κόσμο, όσο υπάρχουν οι μαντρότοιχοι και η ιδιοτέλεια, είναι σχεδόν ακατόρθωτο… Με τα όνειρα όμως και τις καθημερινές μικρές και ατομικές προσπάθειες να αγκαλιάσουμε έστω και ένα παιδάκι, αυτό είναι κέρδος!

    Απάντηση
  3. Βάσω Αποστολοπούλου

    “Είναι χαρά να πιστεύεις σε βαθμό που να κατανοείς και να γνωρίζεις ότι τίποτε δεν τελειώνει και η ζωή συνεχίζεται κάπου αλλού με μια μορφή διαφορετική…ίσως περισσότερο πνευματική.
    Είναι γιορτή το τέλος, αφού είναι μια νέα Αρχή.”

    Και, πέρα από χαρά, είναι μια ανεκτίμητη παρηγοριά!

    Απάντηση
  4. Καλαϊτζάκης Γιάννης

    “Εκατομμύρια παιδιά ξεκινούν με τις αγνότερες των προθέσεων πριν το σύστημα καταπιεί με τρόπο δοκιμασμένο τις βαθύτερες των ελπίδων τους. Και είναι διπλό το όνειρο, αφού ξυπνώντας κι αντιμετωπίζοντας τη “δική μας” ρυπαρή Αλήθεια, σίγουρα θέλουν να κάνουν τον κόσμο μας σαν εκείνο των ονείρων τους. Έναν καινούριο καλύτερο κόσμο.” ….

    δεν ξέρω το πως ξεκινούν τα σημερινά παιδιά με τις αγνότερες προθέσεις, ξέρω πως και εμείς ξεκινήσαμε αγνά, αλλά στο τέλος καταλήξαμε με τις χειρότερες προθέσεις… είμαι σίγουρος πως και αυτά θα κάνουν το ίδιο όταν πάρουν τα ηνία της ζωής στα χέρια τους… )

    Απάντηση
  5. Stella Oikonomou

    Η Ολιβια ρομαντικη μακρια απο τη βια που ασκουμε και μας ασκουν καθημερινα, μακρια απο τους ωμοφαγικους μηχανισμους της κρατικης και κοινωνικης εξουσιας μεσα στους οποιους καταστρεφονται οι ζωες μας, μακρια απο μνημες σε μια πολη που δαγκωνει γερα…………..μπραβο Δημητρη πολυ ομορφο κειμενο!!!!!!!!!!!!!!!

    Απάντηση
  6. Maria Nikolaidou

    Τον Παράδεισο περιγράφετε τόσο γλαφυρά αγαπητέ. Τόσο απλά.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου