Κατηγορία: Ιστορίες του βιβλίου

Έκανε δυο βήματα και σταμάτησε. Κοίταξε γύρω του. Άγνωστο μέρος. Πού βρίσκεται; Οι δρόμοι...

Ένιωθα το κρεβάτι μου να κουνιέται παράξενα. Άνοιξα τα μάτια. Ναυτία ήταν η πρώτη αίσθηση που...

Ακόμα μια νύχτα άγρυπνη. Τα βλέφαρα προσπαθούν να εκτονώσουν την ανάγκη μου για ύπνο, τα κλείνω,...

Δεκέμβρης μήνας. Το κρύο τσουχτερό. Ο αττικός ουρανός κατάμαυρος και δεν αφήνει τον ήλιο να σκάσει...

– γράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη – Στη φύση, όλα τα φιόρα1 κάποτε στεγνώνουν και...

Τον τελευταίο καιρό ευγνωμονώ τον καλό μου σύντροφο που με ταξιδεύει άθελά του στο μακρινό...

Τόσες κάλτσες είχαν καταλήξει να ζουν μονές και παράταιρες, αλλά για κάποιο μεταφυσικό λόγο, το...

Πώς να κοιτάξεις στα μάτια ένα παιδί που έχει έρθει από πόλεμο κι έχει ζήσει τον τρόμο, τη φωτιά,...

Βγήκε πολύ προσεκτικά από το διαμέρισμα προσέχοντας να μην κάνει καθόλου θόρυβο. Το κινητό...

Είχε ξεχάσει, καταπώς φάνηκε, πώς είναι να βρίσκεσαι σε μια αίθουσα αναμονής. Και όχι μια...

  «Μια βότκα, παρακαλώ!». «Με φυσικό χυμό πορτοκάλι, λίγο πάγο και διπλή μεζούρα βότκας»,...

– γράφει η Κατερίνα Γυφτάκη – “Δε νύσταξες ακόμα;” με ρώτησε η ηλικιωμένη κύρια, καθώς...

Κυρίες και κύριοι κι αγαπημένα μου παιδιά. Βρίσκομαι σήμερα μπροστά σας για να σας συστηθώ και για...

Άνοιξε βίαια την εξώπορτα του σπιτιού και τον κατάπιε με μιας το έρεβος της καλοκαιριάτικης...

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παραθυράκι. Όμορφο, καλοσχηματισμένο, καθαρό. Στεκόταν πάντα...

Ο ήλιος έμπηγε την άχνινη1 λεπίδα του μες στα ψαχνά του λόφου μας. Κρήτη. Νομός Ρεθύμνης. Εκεί που...

Δευτέρα 28 Μαϊου 1962 Αγαπημένη μου Ελένη, Λείπω ήδη εννιά μήνες, μα δεν έχω λάβει ούτε μια γραφή...

Πόσο είχα ανάγκη είχα αυτόν τον κύριο Ύπνο… Είχα περάσει μια πολύ δύσκολη μέρα και η ανάγκη...

Ήταν μια εποχή αληθινά παράξενη αν και ό,τι ζούμε πάντα έχει συμβεί με κάποια άλλη μορφή σε άλλες...