Δεν ήταν τόσο δυνατό και έντονο όσο το πρώτο βιβλίο, το Μια μέρα μόνο, αλλά αυτό δε μου φάνηκε παράξενο. Στο πρώτο βιβλίο η Άλισον και ο Βίλεμ ζουν τον έρωτά τους στο Παρίσι για μια μέρα κι όταν ο Βίλεμ εξαφανίζεται η Άλισον πρέπει να προχωρήσει στη ζωή της, νομίζοντας ότι την εγκατέλειψε. Έτσι παρακολουθούμε τη ζωή της Άλισον ως το λυτρωτικό φινάλε αλλά έχουμε, εκτός από την πολύ καλή γνώση ψυχολογίας, και την αγωνία για το τι απέγινε ο Βίλεμ. Εδώ ξέρουμε ότι ο Βίλεμ υπέστη ξυλοδαρμό και ξύπνησε σε νοσοκομείο του Παρισιού κι όταν επιστρέφει στο κτήριο όπου άφησε την Άλισον δεν τη βρίσκει κι αρχίζει να την ψάχνει παντού. Ξέρουμε ότι δεν την εγκατέλειψε, επομένως δεν έχουμε τόσο μεγάλη αγωνία για το τι του συνέβη. Η συγγραφέας όμως μας χαρίζει άλλο ένα ωραίο, εφηβικό και όχι μόνο, βιβλίο, όπου τώρα ο άλλος ήρωας της ιστορίας, ο Βίλεμ, αποφασίζει να πιάσει τη ζωή του στα χέρια του.

Ίσως σας φανεί παρατραβηγμένο το γεγονός ότι ο Βίλεμ είναι γόνος πλούσιας οικογένειας και έχει τη σχετική άνεση να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο για να βρει την αγαπημένη του Άλισον, μια κοπέλα με την οποία δεν έχουν συστηθεί με επώνυμο και δεν ξέρει ΚΑΝΕΝΑ πραγματικό της στοιχείο! Παρ' όλ' αυτά ο χειρισμός της πλοκής, η εξέλιξη της ιστορίας, οι αλλαγές που υφίσταται στη ζωή του και στον ψυχισμό του ο Βίλεμ δε θα σας είναι ξένα, δε θα σας αποτρέψουν να διαβάσετε παρακάτω. Είναι πολύ καλογραμμένο το βιβλίο και η συγγραφέας χειρίζεται πολύ καλά τα γεγονότα που οδηγούν στο λυτρωτικό φινάλε, όπως έγραψα πιο πάνω.

Ο Βίλεμ, λοιπόν, έχει να βρει την αγαπημένη του, μια κυριολεκτικά άγνωστη κοπέλα, χωρίς στοιχεία στα χέρια του, μόνο σκόρπιες κουβέντες για κάποιες συνήθειές της. Παράλληλα αρχίζει ένα ταξίδι εσωτερικού καθαρμού και αυτογνωσίας για να σταθεί στα πόδια του, μετά τον θάνατο του πατέρα του και τη φυγή της μητέρας του στην Ινδία. Έρχεται σε επαφή με τη μητέρα του, εγκαθίσταται για λίγο στην Ινδία, όπου ζει πολλές περιπέτειες (μέχρι και κομπάρσος στο Μπόλυγουντ γίνεται να φανταστείτε, γενικά πάντως οι περιγραφές και το ψυχογράφημα του ινδικού λαού και της νοοτροπίας του είναι πολύ καλογραμμένα και τεκμηριωμένα) και στη συνέχεια ταξιδεύει Ουτρέχτη, Κανκούν, για να επιστρέψει στο τέλος στην Ολλανδία και να προσληφθεί από θίασο που παίζει Σαίξπηρ και ψάχνει αντικαταστάτη. Όνειρα, σχέδια, οικογενειακή αποξένωση, αλλαγές στον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά, φιλοδοξίες και μια χαίνουσα πληγή που δε λέει να κλείσει. Μοίρα ή θέληση; Τυχαίο ή πεπρωμένο; Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

"Η μητέρα μου κι εγώ μιλάμε και οι δύο αγγλικά και ολλανδικά όμως ποτέ δεν καταφέρνουμε να μιλήσουμε την ίδια γλώσσα" (σελ. 167).

"Δεν είμαι σίγουρος πως μπορείς ταυτόχρονα ν' αγαπάς κάποιον και να τον κρατάς ασφαλή. Το να αγαπάς κάποιον είναι από τη φύση του κάτι επικίνδυνο. Κι όμως η ασφάλεια βρίσκεται μόνο μες στην αγάπη" (σελ. 304).