Ένα γρανάζι που σκουριάζει

12 Σχόλια

1. 

   Σοφία Ντούπη στο 08/03/2016 σε 9:15 πμ

   Δεν το νιώθεις δεν το ξέρεις

   εξάρτημα αναλώσιμο πως είσαι

   και σε λίγο φεύγεις

   ένα γρανάζι, που σκουριάζει…Γεμάτα σοφία τα λόγια σου Άννα μου! Με το χέρι μας και με τις πράξεις μας, τη γράφουμε την ιστορία μας! Για μία ακόμη φορά μπράβο σου!!!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 08/03/2016 σε 9:38 πμ

     Σοφία μου σε ευχαριστώ για τα μπράβο σου , που εισπράττω κάθε φορά …ειναι τιμή μου…. Να είσαι πάντα καλά!!Την καλημέρα μου!!

     Απάντηση
2. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 08/03/2016 σε 10:16 πμ

   Άννα μου πέρα για πέρα ρεαλιστικό και αληθινό.

   ιδιως ο τελευταίος στίχος σου μουδιάζει…κανέναν πια δε νοιάζει!

   Καλημέρα!

   Απάντηση
3. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 08/03/2016 σε 10:19 πμ

   Μάχη μου συμφωνώ μαζί σου…να είσαι καλά αγαπημένη μου σε ευχαριστώ!!Την καλημέρα μου 🙂

   Απάντηση
4. 

   Χριστίνα Σουλελέ στο 08/03/2016 σε 11:44 πμ

   Κάθε στίχος και μια αλήθεια. Πολύ ωραίο Άννα!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 08/03/2016 σε 11:57 πμ

     Χριστίνα μου χίλια ευχαριστώ να είσαι καλά 🙂

     Απάντηση
5. 

   ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 08/03/2016 σε 2:58 μμ

   ”Η ιστορία επαναλαμβάνεται

   χρόνια τώρα καθημερινά

   εσύ με το χέρι σου τη γράφεις

   και την ξαναγράφεις

   εσύ με τις πράξεις σου

   την κάθε μέρα που περνά

   όλο και περισσότερο σε ξεγράφεις.”

   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
   Πόση αλήθεια κρύβουν μέσα τους τούτες οι αράδες………………….!!!!!!!!!!
   Πολύ όμορφο και βαθύτατα αληθινό! ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ!!!!!!!!!!

   Απάντηση
6. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 08/03/2016 σε 3:04 μμ

   Πολύ πολύ σας ευχαριστώ κυρία Πλοκαμάκη 🙂

   Απάντηση
7. 

   Έλενα Σαλιγκάρα στο 08/03/2016 σε 8:23 μμ

   Αλήθειες πάντα με τον δικό σου ποιητικό τρόπο… 🙂

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 08/03/2016 σε 8:37 μμ

     Ωραία μου Έλενα σε ευχαριστώ πάρα πολύ .. 🙂

     Απάντηση
8. 

   Ανώνυμος στο 10/03/2016 σε 10:44 μμ

   ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΑΤΟΥ

   “ένα γρανάζι, που σκουριάζει

   στην ιστορία που επαναλαμβάνεται

   και αυτό κανέναν πια δεν νοιάζει”

   Άννα μου οι στίχοι αυτοί, είναι έναι ολοκληρωμένο ποίημα!
   Δυνατό! Αληθινό!!

   Απάντηση
9. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 10/03/2016 σε 11:01 μμ

   Ελένη μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

   Απάντηση