Μονάχα ένα παραμύθι ακόμα 

ένα παραμύθι αλλιώτικο απ’ όλα τα αλλά

δίχως εκείνο το “μια φορά και ένα καιρό”

“έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”

Ας είναι ένα καινούριο βαλκανικό παραμύθι

χωρίς βάσανα στους Έλληνες, αίμα στην Κριμαία

ούτε αρχαίους μύθους, ούτε αλβανικές βεντέτες, 

μήτε θαύματα, θρύλους, σημαίες και σύνορα

Και θα αρχίσω από μένα πριν πω το παραμύθι

ας δείξω τι είναι ανθρωπιά, ποια είναι η ηθική μου

κι όλο και κάποιος θα γίνει ο συνάνθρωπός μου

δίχως τον ουρανό με τα άστρα, να μου τάξει

Μετά θα ψάξω στις σοφίτες, λάντζες, στα κόκκινα φανάρια

θα βρω όλες τις μοντέρνες Σταχτοπούτες σκλάβες

Θα τις λύσω και θα τις ελευθερώσω πριν τα μεσάνυχτα

με την κολοκύθα άμαξα να βγούμε από τα παραμύθια

Ύστερα θα βρω τον Ρομπέν των Δασών στα χωριά

να πάρω από του κακού του λύκου τα δόντια την Κοκκινοσκουφίτσα

να βρω τον Πινόκιο, να του πω να λέει πάντα ψέματα

να μην ανησυχεί, η μύτη μας έχει φτάσει μέχρι πέρα

 Κι αμέσως μετά θα σφυρίζω με δυο δάχτυλα στο στόμα

 να έρθει η Ντόλι, το άλογο του Λούκι Λούκ να πάρει τις κούνιες

 μακριά από τα παραμυθένια αυθαίρετα παλάτια μας

 που μαγειρεύονται τα ψέματα, οι φόνοι και τα εγκλήματα. 

Ένα παραμύθι ακόμα… για όλους μας

πριν ξημερώσει αυτό το αποκριάτικο πάρτι

_

γράφει η Teuta Sadiku

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!