ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Μονάχα τούτη η λέξη μπορεί να περιγράψει τη νέα ποιητική συλλογή του Αντώνη Τσόκου.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που πιάνοντας στα χέρια μου μια ποιητική συλλογή διαπιστώνω πως τελικά πρόκειται για μια ανθολογία εικόνων, ζωγραφισμένων έντεχνα με τις λέξεις και την πένα του ποιητή! Ποιήματα που με πολύ μεγάλο ταλέντο αφήνουν στον αναγνώστη μια αίσθηση γλυκιάς μέθεξης στις σκέψεις αλλά και την ψυχή του Αντώνη. Ίσως και μέθης, λογοτεχνικής όμως!
ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ (ΙΙ)
Ζήσαμε.
Σε δύο τετραγωνικά τοπίο.
Με ενέσεις νικοτίνης.
Εξαρτημένοι από πρόστυχους θεούς.
Αγαπήσαμε ό,τι δεν αξίζει να αγαπηθεί.
Ερωτευθήκαμε τα λάθη των σοφών.
Ορθογραφήσαμε τη μοναξιά των στίχων μας
και συμψηφίσαμε τ’ αδέσποτά μας «πρέπει»
μ’ ένα απέραντο φιλί.
Ο Αντώνης Τσόκος, μπορεί να μη χρησιμοποιεί την παραδοσιακή ομοιοκαταληξία στην ποίησή του, χρησιμοποιεί όμως ένα άλλο, ισχυρότερο, εργαλείο το οποίο μαγεύει στην κυριολεξία τον αναγνώστη του, την εντροπία των λέξεων που ο αποστασιοποιημένος παρατηρητής τους θα διαπιστώσει πως συνθέτουν δυνατές εικόνες κι ακόμα δυνατότερα νοήματα. Στηλιτεύει σαν άλλος Διογένης την κοινωνία, μόνο που το κάνει με το δικό του ιδιαίτερο ύφος, με το δικό του τρόπο, με τις μεταξένιες λεπίδες της πένας του.
ΕΝΣΤΟΛΟΣ ΚΗΠΟΥΡΟΣ
Ένστολος κηπουρός
φυτεύει στο θώρακα ανυποψίαστου αναρχικού
σπόρο διαμετρήματος εννέα χιλιοστών.
Ο θάνατος ανθίζει ακαριαία.
Οι ώρες περνούν.
Ο πάλαι ποτέ μελλοθάνατος
διατηρείται φρέσκος στο ψυγείο.
Αποψύχεται.
Φυτεύεται. Σε χωμάτινη επιφάνεια.
Ο ένστολος λαμβάνει παράσημο ανδρείας.
Ο περιβολάρης επίδομα ανθυγιεινούς εργασίας.
Ο θανών απολαμβάνει τη νύχτα.
Ένα άστρο δεν επιβάρυνε ποτέ την ανθρωπότητα.
Μέσα από τα ποιήματά του, ο Αντώνης Τσόκος δεν αποστασιοποιείται από την κοινωνία και τα προβλήματά της, από τον άνθρωπο και τους φόβους ή τις ελπίδες του. Γίνεται συμμέτοχος, κοινωνός, κάποιες φορές κρίνει κι άλλες κρίνεται κι αυτοσαρκάζεται.
Η ποιητική συλλογή Ένα ποτήρι ακόμα, Τσαρλς’ δεν είναι ακόμα ένα βιβλίο για τη βιβλιοθήκη μας. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που παρά το γεγονός πως τα γράμματα και οι λέξεις που τυπώθηκαν στις σελίδες του δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν, τα νοήματα και το συναισθηματικό φορτίο που αυτές κουβαλούν είναι σίγουρο πως θα μεταβάλλονται από ανάγνωση σε ανάγνωση. Ίσως το βιβλίο αυτό να μην πρέπει να μπει στη βιβλιοθήκη αλλά βαθιά μέσα στο λογισμό και την ψυχή μας…
ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗ
Γράφω απόψε ανεπίσημα.
Κρυφά από τα δάχτυλά μου.
Αν το μάθουν,
θα κλειστούν στις τσέπες μου παντοτινά.
[…]
Την ποιητική συλλογή μπορείτε να τη βρείτε εδώ.
Ο Αντώνης Τσόκος διατηρεί το ιστολόγιο σΤεργιανή ζάΛη
Εύχομαι τα δάκτυλα του Αντώνη, να μη κλειστούν ποτέ στις τσέπες του…
Και ας ποιούμε και ένα ποτηράκι για να ευχηθούμε να είναι καλοτάξιδα και αυτά τα ποιήματα του!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Όπως ακριβώς αναφέρει στην αρχή της κριτικής του ο Κώστας. Είχα τη χαρά να τη διαβάσω κι εγώ και προτείνω ανεπιφύλακτα σ’ όποιον μπορεί να προμηθευτεί την ιδιαίτερα όμορφη αυτή ποιητική συλλογή.