Έρωτα όσο δειλά τα πρώτα βήματά σου
τόσο αθέριευτα είναι κι ανίκητα τα χίλια κύματά σου.
Ψηλά μας ανεβάζεις με κέρινα φτερά
ως του ουρανού την πιο λαμπρή πλευρά.
Τον ήλιο κόντρα κοιτάς κατάματα
μα η χαρά σου μετρά πετάγματα
αν τον πλησιάσεις πολύ κοντά
αυτή η κάψα του θα σου διαλύσει τα σωθικά.
Μια κορυφή που την γευόμαστε μόνο για λίγο
σε μαγικό χαλί τον μέγα έρωτα αντικρίζω
όμορφη, μεθυστική κάθε στιγμή μαζί σου
όποιος τολμάει να δοκιμάσει απ’ το κρασί σου.
Όση καμένη γη αφήνεις στη φυγή σου
τόση κι η δύναμη της λάβας στην αρχή σου
σαν διάττοντας αστέρας της αβύσσου
μεγάλη η λάμψη της μικρής, μικρής ζωής σου.
_
γράφει η Ελένη Λουκά
0 Σχόλια