Ετικέτα: Ελένη Λουκά

Εκεί ερειπωμένο στην άκρη του δρόμου κλειστά παραθύρια κι αράχνες του τρόμου  μαυρισμένοι οι...

Το δειλινό, στου ήλιου το πλευρό θα δέσω μιαν ευχή να ταξιδέψει Στης δύσης τον απέραντο λυγμό μαζί...

Μακριά από της πόλης τη βοή θορύβων την αμείωτη καμπύλη αμέτρητων φραγμών, τριγμών, πικρή χολή του...

Πειραιάς ίσον Πορθμέας, της αρχαιότητας νησί με την Αθήνα σε ένωνε πολιτισμού εποχή χρυσή Πολλοί...

Πίνεις το δάκρυ για νερό τη θλίψη έχεις φίλη έχεις τον πόνο αδελφό την ερημιά στα χείλη Έχεις...

Στους Άγιους Πάντες αιώνες τώρα στέκεται εκεί στην ανηφόρα ελιά περήφανη, ελιά πελώρια η ηλικία...

Στα υπόγεια της κόλασης στενάζει ένας λαός στην τύχη του κραυγάζει χωρίς να ρωτηθεί, στον πόλεμο...

Εργάτες στη σειρά μ’ ένα τσαπί κι ανάρια με ροζιασμένα χέρια σκάβανε σαν λιοντάρια αυλάκια για...

  Της νιότης το κορμί τυλίγει η ομορφιά με δύναμη και χάρη καλπάζει, κατακτά. Αδίστακτος ο χρόνος...

  Κάποτε ήσουν και εσύ ένας ωραίος νέος, άκαμπτος ορειβάτης. Για της ζωής τις ανηφοριές γενναίος,...

  Πολλών αιώνων πόλη, με πλούσια ιστορία Καμάρες, κτίρια, ρυθμός, θυμίζουν Βενετία  Ένας...

    Έρωτα όσο δειλά τα πρώτα βήματά σου τόσο αθέριευτα είναι κι ανίκητα τα χίλια κύματά σου. Ψηλά...

Αμαζόνα της ζωής Νεανικό κορμί αγέρωχο, σαν ήλιος φωτεινό σαν θάλασσα αδάμαστο, σαν φάρος σταθερό...