Έγειρε ο ήλιος χαμηλά, φλόγες του ακούμπησαν κορφές παίρνει μαζί του μυστικά, ανθρώπων μόνων τις σιωπές ταξίδι καθημερινό σ άγνωστες πολιτείες σ αυτά που κρύβουν οι ψυχές, λυγμών οι συνοικίες   Έπεσε η νύχτα στα στενά, στους δρόμους στις πλατείες στου κόσμου τις...

Αμέτρητα της βίας τα εγκλήματα διάφορες οι μορφές της, θυμάτων τα παθήματα η πείνα, η φτώχεια κι η ανέχεια το μίσος κι ο εγωισμός πολλών κακών τα αίτια   Αρχομανείς, εξουσιαστές του πλούτου η αρχηγία επιμελώς αδίστακτη κρατάει τα ηνία την ανθρωπότητα κρατά δέσμια...

Όταν γυρίσεις στο κρυφό μας ακρογιάλι μετά από χρόνια όταν τα πάντα έχουν χαθεί δίπλα στον βράχο που καθόμαστε το βράδυ θα θυμηθείς του έρωτα μας το φιλί . Λόγια και όρκοι που δώσαμε μαζί τους πήρε ο άνεμος τους πήρε κι η βροχή μόνο το κύμα θα αγγίζει τη γωνιά εκεί...

Της θάλασσας πολλά τα πρόσωπα στη γη σαν τον καιρό αλλάζουν σχήμα και μορφή με της ψυχής τα χρώματα ταιριάζουν των εποχών τις διαδρομές χαράζουν   Του Φθινοπώρου δάκρυα σε μια αμμουδιά κυλάνε και του Χειμώνα τη φωλιά τα κύματα χτυπάνε στης Άνοιξης το ξέσπασμα ο...

Ανηφοριές, κατηφοριές έχει η ζωή μεγάλες κύκλους διαγράφουν οι στιγμές όμορφες, γκρίζες κι άλλες του πεπρωμένου σκάλες . Όταν η λύπη σου χτυπά απρόσκλητη την πόρτα δοκιμασία που ζητά υπομονής την νότα . Πολλών σου στόχων το βουνό απότομο κι οδυνηρό θα το ανεβείς...

Η μέρα τελειώνει, το φως χαμηλώνει η δύση αρπάζει φωτιά και ματώνει ο ήλιος βαθιά στον ορίζοντα γέρνει στην μοναξιά της ελπίδας μια αχτίδα του στέλνει   Η νύχτα που φέρνει μια μπόρα θυμώνει η αγάπη μονάχη στο κρύο παγώνει της βροχής οι ριπές αντηχούν στο περβάζι...

Στων Επτανήσων τον ιστό σαν πίνακας ζωγραφιστό ένα νησάκι σπάνιο το κάλλος του ουράνιο   Γαλαζοπράσινα νερά καθάρια κρυσταλλένια ο ήλιος λούζει από ψηλά μ αστράκια ασημένια   Ο Ποσειδώνας διάλεξε την Κέρκυρα για στόχο και με την Τρίαινα έκοψε κομμάτι από τον...

Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται μια πληγωμένη ελπίδα, ψυχής η κραυγή ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται σ' ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί   Τη μέρα εκείνη της κρίσης λαμπρός ο ήλιος καλεί αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο...

Στο Ιόνιο πέλαγος ψηλά Θεών ουράνια πινελιά ζωγράφισε απ του ήλιου την πλευρά μια πράσινη ανθοστόλιστη θεά   Τα βέλη των κατακτητών πολλά αφήσανε στο πέρας και καλά πολιτισμών τα ίχνη ορατά αρχοντικά και οχυρά, μνημεία θαυμαστά   Στα γράμματα στις τέχνες...

Ψυχές που μένουν για πάντα κοντά μας  νιώθουν και μένουν βαθιά στην καρδιά μας  τον κόσμο βλέπουν και στέκουν  μπροστά μας  φύλακες Άγγελοι συχνά στα όνειρά μας    Στους ουρανούς κατοικούν και αισθάνονται  περιπλανώνται παντού και δεν χάνονται  σμήνη ιπταμένων...

Ο πίνακας μιας μέρας σου. Πλάσε χαρά, πλάσε ζωή, αξίες και ομορφιά η αύρα σου θ’ αγγίξει ανθρώπους πιο βαθιά ωραία συναισθήματα στη σύνθεση μιας μέρας πομπός ελπίδας, άνοιξης, στο φάσμα μιας εσπέρας. Το κάδρο των αισθήσεων γέμιζε με αγάπη μια θάλασσα χαμόγελα στου ουρανού τον χάρτη.

Ο πίνακας μιας μέρας σου. Πλάσε χαρά, πλάσε ζωή, αξίες και ομορφιά η αύρα σου θ’ αγγίξει ανθρώπους πιο βαθιά ωραία συναισθήματα στη σύνθεση μιας μέρας πομπός ελπίδας, άνοιξης, στο φάσμα μιας εσπέρας. Το κάδρο των αισθήσεων γέμιζε με αγάπη μια θάλασσα χαμόγελα στου ουρανού τον χάρτη.