Η σκέψη μου είναι ψυχρή.
Το αγέρι τους μ’ έχει παγώσει.
Δεν θέλουν να δω τη σκηνή,
μα το αίμα δεν έχει στεγνώσει.
Ας είναι καλά τα δεσμά,
με δάκρυα μού τα ’χουν τυλίξει.
Σαπίζουν, παγώνουν κι αυτά,
μα εγώ θα σφυρίξω τη λήξη.
«Λεπίδες οι λέξεις», μου λες.
Νομίζεις πως γράφω κακία.
Βαφτίζουν, οι ανίδεοι, σκιές,
να κρύψουνε την προδοσία.
Στο τέλος της μέρας, θα δεις,
τα πάντα θα έχω ξεχάσει.
Μα η πένα μου δεν συγχωρεί,
αυτή είναι που σ’ έχει διαγράψει.
_
γράφει η Ειρήνη Παtατανέ
0 Σχόλια