–

γράφει ο Άγγελος Κουτσούκης

–

Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι ένας συγγραφέας αν κάποιος θέλει να τον χαρακτηρίσει με ευκολία, θα πεί ότι είναι ένας κλασικός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων

Η αλήθεια, όμως, είναι ένας από τους καλύτερους συγγραφείς που ζουν και δημιουργούν στην Ελλάδα. Πολλά από τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί στην Γερμανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ισπανία, την Αγγλία και την Τουρκία.

Το 2014 βραβεύτηκε με τον Σταυρό του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στην πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα. Η παραπάνω διάκριση είναι η πρώτη που αποδίδεται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στην πρεσβεία της στην Αθήνα. .

Ο Μάρκαρης, μέσω της αστυνομικής πλοκής θίγει καίρια ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Τα μυθιστορήματα του αποτελούν μια γοητευτική τοπογραφία της Αθήνας, της υπερτροφικής μεγαλούπολης, όπου συμβιώνουν λίγο πολύ αρμονικά γηγενείς, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες από γειτονικές χώρες. Μιλάει για τον κόσμο των αστών και των νεόπλουτων, των επιτήδειων που πλουτίζουν από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των φοροφυγάδων, μα και των καταστηματαρχών που υποδέχονται με επιφυλακτικότητα στα νησιά τους ντόπιους και αλλοδαπούς επισκέπτες.

Σεναριογράφος έργων της τηλεόρασης, άριστος γνώστης των δημοσιογραφικών, καλλιτεχνικών και άλλων παρασκηνίων, προσπαθεί να αποκαλύψει ορισμένες από τις κρυφές πλευρές του κόσμου των μίντια, και να κοινολογήσει τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα στα πάμπολλα τηλεοπτικά κανάλια. Ακόμα μας ξεναγεί με μαεστρία στον δαιδαλώδη κόσμο των κέντρων διασκέδασης, των νονών της νύχτας και των μπράβων, κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς κατά ορισμένων πολιτικών αναμεμιγμένων σε έκνομες δραστηριότητες.

Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται ο Μάρκαρης είναι απολαυστικός, οι χαρακτήρες διαγράφονται με ενάργεια, οι περιγραφόμενες καταστάσεις είναι αληθοφανείς, οι ήρωες ζουν μια πραγματική ζωή, τα πάντα είναι άψογα από λογοτεχνική άποψη. Ο Κώστας Χαρίτος πάνω στον οποίο στηρίζει την πλοκή των ιστοριών του, μολονότι έχει ένα αντικομουνιστικό παρελθόν, γίνεται αμέσως συμπαθής στον αναγνώστη εξαιτίας του αδιάφθορου χαρακτήρα του και ίσως της έντιμης πενίας του, κι αυτό σε μια χώρα όπου οι αστυνομικοί δεν χαίρουν μεγάλης εκτίμησης για πολλούς λόγους, μα κυρίως πολιτικούς. Διότι ο αστυνόμος δεν είναι απλώς ένας ήρωας που εξιχνιάζει εγκλήματα αλλά κι ένας κάπως εκκεντρικός μα συνηθισμένος Έλληνας ο οποίος δεν αρκείται στη δράση: η συναρπαστική περιπλάνησή του στους αθηναϊκούς χώρους συνοδεύεται από ευφυείς παρατηρήσεις.

Όλα αυτά επιτείνουν τη σαγήνη του κειμένου που παγιδεύει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος της ιστορίας. Μερικές φορές ο συγγραφέας γράφει παρωδιακά και αυτό προφανώς οφείλεται στη διάθεσή του να διακωμωδήσει το αστυνομικό σώμα. Ο Μάρκαρης χρησιμοποιεί ένα σκληρό και ενίοτε προκλητικό χιούμορ κάτι που δείχνει πως επιθυμεί να σκανδαλίσει, αφού προηγουμένως κατορθώνει να κινητοποιήσει τα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου των αναγνωστών του. Συμπερασματικά, κινείται με μια ανατρεπτική διάθεση βάλλοντας κατά των κακώς κειμένων που ταλανίζουν την Ελλάδα

Όλα αυτά τα στοιχεία του βιογραφικού του, είναι απαραίτητα για να μπει ο αναγνώστης στον κόσμο του συγγραφέα. Στο καινούργιο βιβλίο του “Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων”, όλα αυτά συνυπάρχουν. με ένα συναρπαστικό τρόπο που κάνει το βιβλίο να διαβάζεται απνευστί από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Ο αστυνόμος Χαρίτος μας κλείνει το μάτι, στην αρχή του βιβλίου, και το ίδιο κάνει και στο τέλος, δίνοντας μια ακόμα ευκαιρία στη Βουλγάρα μπαργούμαν. Εν τω μεταξύ, στις σελίδες του βιβλίου, παρελαύνει μια Αθήνα που δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε στην καθημερινότητά μας. Ούτε καν σε κάποιο δελτίο ειδήσεων. Μία Αθήνα που υπάρχει, δίπλα μας, ανασαίνει τον ίδιο αέρα με εμάς και όμως μας ξεφεύγει. Ο Πέτρος Μάρκαρης καταφέρνει για μια ακόμα φορά να γράψει ένα βιβλίο που διαβάζεται από την αρχή μέχρι το τέλος με την ίδια ένταση.