–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Στο Σαντιάγκο ντε Κούβα, τη δεύτερη μεγάλη πόλη της Κούβας, γεννήθηκαν δίδυμα κοριτσάκια που η μάμα τους τα ονόμασε Άνα και Ραφαέλα. Άκρως αντίθετες προσωπικότητες με διαφορετικά χαρακτηριστικά η κάθε μία, έχοντας όμως ένα κοινό. Την αμέριστη και ανιδιοτελή αγάπη της μητέρας τους, που ποτέ μα ποτέ δε τις ξεχώρισε.

Η μία ήρεμη, ευγενική, σιωπηλή, απόμακρη και η άλλη αρμονικά πλασμένη, όμορφη, ζωηρή, αντιδραστική με ηγετικές τάσεις, σε βαθμό να επιβάλλεται ακόμη και στα αγόρια. Η μια λατρεύει τις κούκλες και παίζει μαζί τους και η άλλη της μισεί. Η μια ζει αθέατη και η άλλη επιδιώκει να είναι επιθυμητή και συνάμα ποθητή.

Σε ένα καθεστώς με περιορισμούς και όρια, η μητέρα τους προσπαθεί να τις γαλουχήσει με αγάπη, όταν φτάνοντας σε ηλικία 18 ετών, τους δίνει ελευθερία να ζήσουν τη ζωή τους με τα εφόδια που τους έχει τροφοδοτήσει και να ακολουθήσουν την πορεία της μοίρα τους.

Οι ζωές τους διαφορετικές και οι δρόμοι τους το ίδιο. Και οι δύο έχουν ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, η καθεμία με τον δικό της τρόπο. Ως αναγνώστες θα έρθουμε αντιμέτωποι με πολλά. Θα μυηθούμε στον τρόπο σκέψης των δύο αδερφών, στην ιδιοσυγκρασία τους, στη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία και μέσα στην οικογένεια και θα γίνουμε μάρτυρες πολλών κοινωνικών προβλημάτων που πρέπει η γυναίκα να αντιμετωπίσει.

Η ταυτόχρονη εμφάνιση της έμμηνου ρήσης, ένας περιοδικός τουρίστας ο θείος Ρόμπερ, η αλλαγή ονόματος σε Ιβάνα και ο διακαής της πόθος να γευτεί το πανεπιστήμιο του δρόμου, το καταφύγιο της εκκλησίας, ο γλυκούλης δασκαλάκος δον Μιγκέλ, η γιορτή ενηλικίωσης και η πατρική φιγούρα που συνεχώς ξεθωριάζει και δεν παίζει κανέναν ρόλο στη ζωή των διδύμων, είναι όλα όσα θα διαβάσουμε στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου.

Η Ιβάνα θα γευτεί τον έρωτα και η Ραφαέλα θα βγει ραντεβού με τον συνεσταλμένο Χόρχε και οι δύο αδερφές θα καβγαδίσουν για ένα φόρεμα που θα ξεβράσει από τα σωθικά τους χολή και ζήλια. Θα ακολουθήσει μια πρόταση γάμου για τη Ραφαέλα και ένα ταξίδι στην Αβάνα για την τακτοποίηση των διαδικαστικών εγγράφων που θα αποτελέσουν το εισιτήριο της Ιβάνας προς την Ιταλία.

Ποιος είναι ο Βίτο Σαλβατόρε και γιατί βοηθά την Ιβάνα;

Πως εμπλέκεται στην ιστορία μας η Λέρος, η Αντωνία και η σχέση της με τον Μπρούνο;

Αποσκοπεί σε προσωπικό όφελος ο Ρόμπερ, δίνοντας ώθηση στην Ιβάνα να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει ανάμεσα στους άνδρες;

Αβίαστα γεννιούνται ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, μα το κείμενο είναι κατατοπιστικό και εύκολα μπορείς να εκμαιεύσεις τις ανάλογες απαντήσεις και να προβληματιστείς για τις καταστάσεις που βιώνει η κάθε γυναίκα στο μυθιστόρημα.

Η πάνινη κούκλα που ακούει μυστικά και γίνεται βορά στα χέρια ενός άνανδρου άνδρα, τα μαθήματα Ιταλικών, ένα ζευγάρι τσιγγάνων από τη Γαλικία που θα γίνει η αφορμή για να εντρυφήσει η Ιβάνα στο φλαμένγκο, ένα νέο μέλος στην ευρύτερη οικογένεια όχι επιθυμητό από όλους, ένα ατύχημα και οι αναταραχές στην ήδη ταραγμένη Κούβα και η απρόσμενη επίσκεψη της παλιοαρρώστιας, θα προσδώσουν στο βιβλίο αγωνία και συναισθηματική φόρτιση για τη συνέχεια.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Γιάννη Πέτρου, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…τις στιγμές πρέπει να τις μοιράζεσαι. Κάποιος πρέπει να βρίσκεται εκεί να σε νιώθει και να σε νοιάζεται, να σε καμαρώνει για τις δόξες σου ή να σε παρηγορεί για τις αποτυχίες σου. Ότι κι αν κάνεις, ότι κι αν πετύχεις, αν δεν έχεις κάποιον να το μοιραστείς είναι μισό και το μισό είναι ατελές και το ατελές είναι προβληματικό και το προβληματικό… δυστυχώς πονάει…

Οι απώλειες και η διαχείρισή τους, η στειρότητα και ένα ακόμα μωρό, ο Φερνάντο που αποτελεί σημείο αναφοράς για μια από τις δίδυμες, η σενιόρα Ντι Λεόνε, η μοναξιά, η έλλειψη στοργής, φροντίδας και αγάπης, αλλά και ο έρωτας σε πολλές εκδοχές του είναι η κατακλείδα του βιβλίου, ενός βιβλίου με κοινωνική χροιά, οικογενειακό άρωμα και πολύ αγάπη. Μπορεί πρόσκαιρα οι δίδυμες να απομακρυνθούν αλλά ο ομφάλιος λώρος που τις δένει τις κρατά ενωμένες, παίρνοντας δύναμη η μια από την άλλη για να συνυπάρξουν, να αγαπηθούν και να ζήσουν αρμονικά και ευτυχισμένα.

Ο Γιάννης Πέτρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Μεγάλωσε στο Λουτράκι Κορινθίας µε τις ιστορίες του «παραμυθά» παππού του να εξιτάρουν την παιδική του φαντασία και να αποτελούν το ερέθισμα για τη συγγραφή των πρώτων του διηγημάτων κατά τη διάρκεια της εφηβείας του. Καλλιτεχνικά ανήσυχος, από την ηλικία των δώδεκα ασχολείται µε τη μουσική, λαμβάνοντας μέρος σε παραστάσεις και Διαγωνισμούς τραγουδιού, είτε ως ανεξάρτητος μουσικός, είτε ως µέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Λουτρακίου.

Σπούδασε Οικονοµικά και Διοίκηση στην Αθήνα και μέχρι το 2020  απασχολούνταν  στον τραπεζικό κλάδο. Το 2011 τιμήθηκε µε το βραβείο Καινοτόμου ιδέας από την Τράπεζα Πειραιώς. Παράλληλα µε τις σπουδές και την εργασία του, θα εντρυφήσει στις ξένες γλώσσες (μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά), δημιουργώντας τα εφόδια για να υποστηρίξει το μεγάλο του πάθος, τα ταξίδια. Οι εικόνες, τα συναισθήματα, οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους, που γνώρισε σε αυτά, θα τον επηρεάσουν και θα τον οδηγήσουν να περάσει μεγάλα χρονικά διαστήματα στο εξωτερικό, αναζητώντας νέες εμπειρίες και βιώματα.

Απο τις  Εκδόσεις iWrite, κυκλοφόρησε το 2016 το πρώτο του βιβλίο µε τίτλο  «Ο Πιο Γλυκός Ύπνος».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.