Βαρύγδουπες δηλώσεις τη μέρα
συνωστισμένοι μπροστά σε άγραφες σελίδες
γυρεύουμε να γράψουμε για το νόημα της ζωής.
Με εικόνες μέσα σε κόσμο ηλεκτρονικό ταξιδεύουμε
Αντέχουμε λέμε λίγο ακόμα
μπορούμε να περιμένουμε λίγο ακόμα
να κάνουμε κάποια σχέδια ακόμα, να ελπίζουμε
πως κάποιο αποτύπωμα θα αφήσει η ύπαρξή μας
με επιθυμίες παιδικές, που βυθίστηκαν στη λήθη
με ένα σφίξιμο στο στήθος για λίγο ακόμα.
Μέχρι να έρθει η νύχτα και να δούμε
πως έχουμε ακόμα τα δεσμά πάνω μας
και ούτε μια πράξη μας δεν πλησίασε τα «θέλω»
ούτε ένα βλέμμα ευθύ και καθάριο δεν μοιράσαμε
μόνο τα ίχνη μιας ακόμη ματαίωσης
κρέμονται μαζί με το στο σκυμμένο μας κεφάλι.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
0 Σχόλια