Και να η ώρα φτάνει
που το μέσα μας αφουγκράζεται
το κάλεσμα της νιότης,
να ξεχυθεί στους δρόμους
και το σώμα ολόρθο
στεντόρεια φωνή να ηχήσει.
Τότε τα λησμονημένα
στη φαρέτρα της αναμονής,
στον αγώνα της καθημερινότητας
θα επαναφέρει ζεστά.
Θα ανοίξει δρόμους
σε ορθόπλωρους κυματισμούς
σε απάγκια λιμάνια,
σε ξέφρενους ατραπούς
τη ψυχή να αναζωογονήσει.
Κι ο νους να ταξιδεύει
σε υπόγειες διαδρομές
απαλύνοντας τον πόνο,
στα λιβάδια της ηρεμίας
θα απλωθεί.
Θα βρει αδάκρυστα μάτια
Και θα μαζέψει τα κομμάτια του.
_
γράφει ο Αχιλλέας Φιστουρής
0 Σχόλια