8.12.2022

Σύγχρονη πόλη

Αέρας, γη, νερό, αρχέγονα στοιχεία δομικά

ζωής σε τούτο τον πλανήτη

Κι ύστερα η φωτιά που δώρο από τον Προμηθέα

 δόθηκε από λύπηση στον άνθρωπο για τα δεινά του.

 

Ανάσα την ανάσα, φυτά και ζωντανά της γης κερδίζουν τη ζωή

Φουσκώνουνε τα σπλάχνα τους τον καθαρό αέρα

κι άπληστα ρουφάνε τα ρουθούνια τους και τα φυλλώματά τους

τον κύκλο της οντότητας μήπως ολοκληρώσουν.

 

Σε μια πλατεία του Πεκίνου ένας γέρος βήχει απελπισμένος

Βαριά η ανάσα του και στο παγκάκι ξεψυχάει

Ένα παιδί, στο Νέο Δελχί, βαρύ και πένθιμο αέρα αναπνέει

παίζοντας έξω από τη φτωχική παράγκα, μες στη λάσπη

Στο Ρίο, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στην Αθήνα

ο πόλεμος για μια μπουκιά αέρα πιο σκληρός

κι απ’ τις οβίδες που το χώμα ανελέητα τρυπάνε

Στη Χιροσίμα και το Τσέρνομπιλ μυρίζει θάνατο ακόμα ο αέρας

για να θυμίζει το Κακό, της αφροσύνης γόνο.

Κι οι καπνοί απ’ τις μεγάλες τις φωτιές μαύρα στέφανα

στης πόλης το κεφάλι

Τούτος ο βρώμικος αέρας μοιάζει θηλιά πολύ σφιχτή

που ανελέητα πνίγει

 

Η ανάσα ακριβή πολύ κι ας είναι θείο δώρο!

 

_

γράφει η Πολυξένη Βακιρλή

Ακολουθήστε μας

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

Γαλάζιες σκέψεις

Γαλάζιες σκέψεις

Να κοιτάζουμε το ηλιοβασίλεμα χωρίς γυαλια ηλίου,  να βλέπουμε τα αληθινά του χρώματα  Δεν μιλάμε. Σιωπή.  Τα κύματα είναι σαν μελωδία από κάποιο γνωστό τραγούδι. Τους στίχους δεν θυμάμαι. Αλλά σίγουρα θυμάμαι την μελωδία.  Αν κοιτάξω την θάλασσα, με ορθάνοιχτα τα...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου