Φωνές δυνατές
σαστίζει ο ποιητής
χάνεται η ρίμα.
Φωνές δυνατές, πιο δυνατές
κραυγές σπαρακτικές
συνταράζουν τη νεκρική ηρεμία.
Ανατριχιάζουν τότε οι λέξεις
μπερδεύονται και χάνουν το νόημά τους.
περίλυπος ξαναστοχάζεται
τώρα ο ποιητής
τι σημασία να δώσει στη σκέψη
και πώς να φτιασιδώσει τα λόγια εκείνη
μπλεγμένη και έκπληκτη.
Προς τι οι τόσες φωνές
ανούσιοι λόγοι και αιτίες
να διαταράσσουν την ησυχία του τοπίου.
Φωνές διαμαρτυρίας δυνατές, υστερικές
τα στόματα που πνίγονται
απ’ το δίκιο και απ’ το άδικο
απ’ την απόγνωση και απ’ την επίγνωση
της ματαιότητας.
Φωνές τρομακτικές και φοβερές
και πώς να τα ηρεμήσει ο ποιητής
ετούτα τα πλάσματα
με ποια λόγια συμπόνοιας
να τους μιλήσει;
Κοιτάζει βουβός το άγραφο χαρτί του
λευκό, στεγνό, άδειο χαρτί
οι στίχοι του έσβησαν μέσα
στις κραυγές της απελπισίας
το τοπίο αλλάζει.
Πάντα μαίνεται ένας πόλεμος
και πως να τον σταματήσει;
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Δυνατοί στίχοι και βαθιά νοήματα!Μπράβο Άννα!
πάντα μαίνεται ένας πόλεμος…πόσο δίκιο… πάντα ένας εσωτερικός πόλεμος μαίνεται..μα έχουμε τα όπλα Αννα…τα έχουμε αλήθεια..και το πιο δυνατό όπλο μας από όλα ειναι η πένα μας!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Σοφία. Καλημέρα!
Μακάρι να είναι δυνατή η πένα μας όσο λες Μάχη μου… το εύχομαι… να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ.Την καλημέρα μου!
Ανατριχιάζουν όχι μόνο οι λέξεις αλλά και εμείς που απολαμβανουμε κάτι τόσο ιδιαίτερο. Συγχαρητήρια
Μεγάλη χαρά μου δίνετε Βάσω. Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Συγκλονιστική η δύναμη της πένας σου Άννα μου!!! Να είσαι σίγουρη!!! Χαίρομαι πάντα όταν σε διαβάζω… μαθαίνω!!!!! Την αγάπη μου και την καλησπέρα μου!!!
Σοφία μου τι να πω;; Ευγνώμων για όλα 🙂
Αννα καθε ποιημα καλυτερο απο τα προηγουμενα κι αυτο δειχνει τη δυναμη της πενας σου. Μπραβο.
Χριστινα μου ….. με τιμας … με συγκινεις .. να είσαι καλά σε ευχαριστώ τόσο πολύ!!
Ένα μήνυμα δυνατό που μας το δίνεις με λέξεις απλές, που το ακούμε χωρίς να φωνάζεις.
Μπράβο σου Άννα για άλλη μια φορά!
Σε ευχαριστώ πολύ Έλενά μου για άλλη μια φορά!!Να είσαι καλά την καλημέρα μου 🙂
Αυτές οι “σπαρακτικές κραυγές” που “ανατριχιάζουν τις λέξεις” και στέκονται βουβές μπρος στο “άγραφο…λευκό, στεγνό, άδειο χαρτί…” πόσο όμορφα χαραγμένες!!!
Ευχαριστώ σε!!!!!!!!!!!!!
Ποίημα συνώνυμο της ανατριχίλας και της απελπισίας του πολέμου!!!!!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ!!!!!!!!!!!!!!
Kι εγώ ευχαριστώ σε για άλλη μια φορά πάρα πάρα πολύ Αθηνά μου!Καλό βράδυ!
Για κάποιον που δεν έχει νιώσει αυτή τη φρίκη ……… κυρία Χρυσούλα απλά σας ευχαριστώ….. Καλό βράδυ…
Οι ποιητές έχουν τόσο λεπτές χορδές στην ψυχή τους που δονούνται και βιώνουν έντονα το κάθε τι που συμβαίνει. Είσαι πραγματική ποιήτρια!!!
Μάρθα πραγματικά δεν ξέρω τι να πω …. είναι τόσο τιμητικό αυτό που μου λες …αλαλη αλλά ουχί άγραφη? Χίλια ευχαριστώ σε και δεν φτάνουν.Να είσαι πάντα καλά!!!