7.02.2018

Ανδρέας Μιχαηλίδης | Ωδή σε ένα ξυπνητήρι

Καημένο ξυπνητήρι
πολύτιμε υποτακτικέ μου
της συνέπειάς μου είσαι
το δεξί το χέρι
όταν κάθε πρωινό
την ίδια πάντα ώρα
βιαίως σπεύδεις να μ’ αρπάξεις
απ’ του Μορφέα την απύθμενη αγκαλιά.

Όμως,
αυτό το «βιαίως»
όπως ξέρεις
γέννησε ανθρώπινη έχθρα –
πόσα από τ’ αδέρφια σου άραγε
χρόνια και χρόνια τώρα
δεν εκσφενδονίστηκαν σε τοίχους
από διαθέσεις φονικές
αγουροξυπνημένων
ή δεν βασανίστηκαν ανηλεώς
απ’ το μένος αγνωμόνων ιδιοκτητών.

Τι ύβρεις, τι κατάρες υπομένετε
πλάσματα μοναχικά
του καθήκοντος εργάτες
αφιλοκερδείς.

Αλήθεια, ποιός τίμησε ποτέ την προσφορά σας
ποιός εγκώμια της ύπαρξής σας έπλεξε
όταν λογαριάζατε καρτερικά τις ώρες
πριν να σημάνετε συναγερμό
άπαξ ή και δις ημερησίως
φωνάζοντας με των πνευμόνων σας τη δύναμη
για να μη λησμονηθούν
ραντεβού κι υποχρεώσεις
(σκέφτομαι και ωχριώ
τι έρωτες θα χάνονταν χωρίς εσάς
τι χρήμα και τι φήμη.

Καημένο ξυπνητήρι    
ούτε καν ποιητής
βρέθηκε στον κόσμο να σε υμνήσει
πλην εμού
αλλά κι εγώ ακόμα που επαίρομαι
ένα χάδι δεν αξιώθηκα ποτέ μου να χαρίσω
στην κρύα πλατούλα
του πλαστικού
ολοστρόγγυλου
κορμιού σου.

 

 

Το εργοτάξιο – Ανδρέας Μιχαηλίδης

αναδημοσίευση από το Μονόκλ

 

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου