Μια μικρή αράχνη
ήρθε και κάθισε
στο νεκροκρέβατό μου.
Δαντέλα έπιασε να πλέκει
υφάδι τον ιστό της
στο νεκροσέντονό μου.
Λευκό και άσπιλο υφάδι
σαν την παιδική ψυχή.
Η δική μου έτοιμη
είναι και θα βγει.
Συνάντηση μεγάλη
έχει οριστεί.
Για δες την
την μικρή αράχνη
πόσο γοργά
υφαίνει τον ιστό
με ακρίβεια μπαλαρίνας
άψογα τα βήματά της
σε έναν τέλειο χορό.
Τι όμορφα που με στόλισες
κυρά μου…
για να υποδεχτώ
τον χάροντά μου…
πολύ σε ευχαριστώ…
αντίο…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/J6Vxwpb3jugΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι αυτά;...
Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα μετρημένα...
Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια μελωδία...
Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...
Γιατί καλέ σήμερα τόση μελαγχολία;
Να αναιρεθεί παρακαλώ άμεσα..
φως στο φως..
την καλημέρα μου!
είναι όμορφο πάντως..
Εμένα πάλι μου θυμίζει το “μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα” 😉 Σας ευχαριστώ την καλημέρα μου!
όντως μελαγχολικό,όμορφο
Σας ευχαριστώ Teuta!!
Ανατρίχιασα βρε Άννα μου!!!
Όμορφα ιδιαίτερο!!!!
Έχεις έναν τρόπο να μας ανοίγεις την είσοδο της ψυχής σου. Έτσι, βιώνουμε κι εμείς αυτά που ακριβώς νιώθεις.
Σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’ αυτό!!!
Εγώ ευχαριστώ Ελένη να είσαι καλά!!!
Η αλήθεια είναι οτι πρωί πρωί που το διάβασα…μου σήκωσε λίγο την τρίχα Άννα μου… ωραία η ιδέα της αράχνης…φτιάχνεις μια δυνατή εικόνα..και την περιγράφεις όμορφα…. αλλά πολύ μελαγχολικό …Χαμογέλα μου!
καλό μεσημέρι!
Δεν ήθελα ουτε να μελαγχολήσει κανείς ούτε και να ανατριχιάσει Μάχη μου αλίμονο …. έτσι γοργά όπως φτιάχνει η αράχνη τον ιστό της εύχομαι να περάσει και η μελαγχολία μας. Καλό μεσημέρι 😉
Κοίτα που σιγά-σιγά θα γίνω φίλη με τις αράχνες!!!
Πρώτα η “Λούλα η Αραχνούλα” η δικιά μου, με την οποία προσπάθησα να ξορκίσω το φόβο μου σε τούτο το έντομο και τώρα τούτη δω που πλέκει και πλέκει για να “στολίσει” όμορφα τον ταξιδιώτη!!!
Ίσως επειδή το διάβασα το απόγεμα, μου φάνηκε πολύ τρυφερό!!!
Καλό βράδυ και καλή ψήφο!!! 😉
Σε ευχαριστω Αθηνα πολυ πολυ!Καλο βραδυ ευχομαι!