Ανωνυμία

1.09.2015 | Ποίηση, Ω | 7 |

Ανδρέας Αντωνίου

Γιατί να μολύνεις τον κόσμο με λέξεις

Μ’ ονόματα ψεύτικα, ψεύτικους ήχους

Τραγούδι ανώνυμο θέλω να πλέξεις

Καρδιά μου κι ανώνυμους στίχους

Άσε τον κόσμο να είναι όπως είναι

Κι ανώνυμος ίδιος ο κόσμος μου μοιάζει

Για μια νύχτα μονάχα ανώνυμη μείνε

Καρδιά μου και πια δεν με νοιάζει

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Σχετικά

Επιμέλεια κειμένου

Ανδρέας Αντωνίου

Ο Ανδρέας Αντωνίου γεννήθηκε στις 12/01/1988 στη Θεσσαλονίκη και μένει μόνιμα στη Λευκωσία. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη σχέση Λογοτεχνίας και Φιλοσοφίας. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο Ποιητής και το Φεγγάρι» (εκδόσεις I-Write, 2012) και έχει δημοσιεύσει ποιήματά του σε λογοτεχνικά περιοδικά.

7 Σχόλια

Άννα Ρουμελιώτη στο 01/09/2015 σε 10:44 πμ

Καλύτερα έτσι … ανώνυμα!!!Μου άρεσε πάρα πολύ το ποίημά σας!!!
Απάντηση
- Ανδρέας Αντωνίου στο 02/09/2015 σε 3:09 μμ
  
  Ευχαριστώ πάρα πολύ! Να ‘στε καλά!
  Απάντηση
Σοφία Ντούπη στο 01/09/2015 σε 4:45 μμ

υπέροχο το ανώνυμο σας Ανδρέα… μπράβο σας!!!
Απάντηση
- Ανδρέας Αντωνίου στο 02/09/2015 σε 3:09 μμ
  
  Ευχαριστώ πάρα πολύ! Με τιμάτε!
  Απάντηση
Ελένη Ιωαννάτου στο 01/09/2015 σε 6:03 μμ

Ιδιαίτερο το ποίημα σας!!!
Ρυθμικό, δυνατό!!!

Με πόσα ψέματα ντύνονται οι λέξεις!
Ανώνυμα λοιπόν…
Απάντηση
- Ανδρέας Αντωνίου στο 02/09/2015 σε 3:10 μμ
  
  Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
  Απάντηση
sofiakioroglou στο 03/09/2015 σε 5:08 μμ

Πολύ ωραίο!
Απάντηση