Γιατί να μολύνεις τον κόσμο με λέξεις
Μ’ ονόματα ψεύτικα, ψεύτικους ήχους
Τραγούδι ανώνυμο θέλω να πλέξεις
Καρδιά μου κι ανώνυμους στίχους
Άσε τον κόσμο να είναι όπως είναι
Κι ανώνυμος ίδιος ο κόσμος μου μοιάζει
Για μια νύχτα μονάχα ανώνυμη μείνε
Καρδιά μου και πια δεν με νοιάζει
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Και ύστερα από το ξάφνιασμα και την απορία, την αίσθηση απειλής και τον έκδηλο φόβο στο βέβηλο αναρώτημα για τη σκιά της πανδημίας, προσέτρεξαν ομόλογοι οι πρεσβευτές της γνώσης, της συγκροτημένης σκέψης και επώδυνης αλήθειας, ως ώριμη ανάγκη των καιρών και της...
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται μια πληγωμένη ελπίδα, ψυχής η κραυγή ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται σ' ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί Τη μέρα εκείνη της κρίσης λαμπρός ο ήλιος καλεί αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο...
Καλύτερα έτσι … ανώνυμα!!!Μου άρεσε πάρα πολύ το ποίημά σας!!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Να ‘στε καλά!
υπέροχο το ανώνυμο σας Ανδρέα… μπράβο σας!!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Με τιμάτε!
Ιδιαίτερο το ποίημα σας!!!
Ρυθμικό, δυνατό!!!
Με πόσα ψέματα ντύνονται οι λέξεις!
Ανώνυμα λοιπόν…
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
Πολύ ωραίο!