Ανώνυμος ταξιδευτής (ή Στων νοσταλγών το πλοίο)
Βήμα βήμα κι αργά θα περάσω ξανά,
τα παλιά μονοπάτια
κι αν τ’ αλλάξαν καιροί, θα μου μείνουν γνωστά,
τα δυο σου τα μάτια
Θα σταθώ ευλαβικά σ’ ένα σπίτι κοντά
στο μουράγιο
κι απ’ τη σκάλα ψηλά η μορφή σου η γλυκιά,
θα μου δώσει κουράγιο
Ρεφραίν
Στων νοσταλγών το πλοίο,
ανώνυμος ταξιδευτής
Στης μεγάλης αγάπης τον όρμο γυρνώ
πιστός προσκυνητής
Βήμα βήμα θα ’ρθεις με τα χέρια απλωτά
σιωπηλά σαν και τότε
το καλώς ήρθες να μου πεις έρωτά μου τρελέ,
στερνέ μου και πρώτε
Θα βρεθούμ’ αγκαλιά, δυο χαμένα πουλιά
μες το χρόνο
κι απ’ τα πρώτα φιλιά, στην αγάπη την παλιά,
θα χαράξουμε δρόμο (ή θε να στήσουμε θρόνο)
της Ελένης Λιάκου
0 Σχόλια