Ξεχασμένος κόσμος
τα μάτια ενός παιδιού.
Αθωότητα βγαλμένη
στη χαρά του παιχνιδιού.
Να μου γελούν ανέμελα
στις παιδικές χαρές:
“Αγνότητα που χάθηκες στο χθες!”
Αντάλλαγμα επιβίωσης
με ανάλγητες μορφές.
Εξουθενωμένες, άτονες,
όλο πιο σκυθρωπές.
Που απώλεσαν με τον χρόνο
τις παιδικές ψυχές…
_
γράφει ο Γιάννης Κανδύλης
Και έτσι, όπως τόσο όμορφα έγραψε η πένα σας, χάσαμε ανεπιστρεπτί την παιδικότητά μας!!! Καλή σας μέρα!
“Αγνότητα που χάθηκες στο χθες!”
Αχ Γιάννη πόσο δίκιο έχεις!
Πόσο το σκέφτομαι καθημερινά αυτό και πόσο με πληγώνει!
Εχουμε χάσει την παιδικότητά μας, την καθαρότητά μας.
Μπράβο Γιάννη!! Πολύ μου άρεσε η περιγραφή μας!!!
Ευχαριστούμε!!!