Τρέμω,
κάθε φορά που το παράλογο
ξεπερνά τη λογική μου.
Όχι, δεν είναι φόβος ούτε ταραχή.
Είναι ευγνωμοσύνη καθώς
το βλέμμα υπερνικά τη σκέψη.
Κι όταν σε αντικρίζω, χάνομαι.
-Τι σχέση έχει η ανατριχίλα
με το χάος; ρώτησες.
-Τα μάτια σου, ρώτα, τα μάτια σου…
_
γράφει ο Γεώργιος Σταματόπουλος
Διαβάστε κι αυτά
Ο πίνακας μιας μέρας σου. Πλάσε χαρά, πλάσε ζωή, αξίες και ομορφιά η αύρα σου θ’ αγγίξει ανθρώπους πιο βαθιά ωραία συναισθήματα στη σύνθεση μιας μέρας πομπός ελπίδας, άνοιξης, στο φάσμα μιας εσπέρας. Το κάδρο των αισθήσεων γέμιζε με αγάπη μια θάλασσα χαμόγελα στου ουρανού τον χάρτη.
Ένα παιδί πεθαίνει στο σπίτι. Κουρτίνες κλειστές. Λίγο φως ξεφεύγει τα βράδια. Καθόλου φως δεν μπαίνει. Κι ας είναι καλοκαίρι. Στον κήπο το ποδήλατο του μεγάλου αδερφού. Της είναι μεγάλο. Αλλά θα το πάρει σε κανα δυο χρόνια. Που δεν θα 'ρθουν. Τα...
Ο πίνακας μιας μέρας σου. Πλάσε χαρά, πλάσε ζωή, αξίες και ομορφιά η αύρα σου θ’ αγγίξει ανθρώπους πιο βαθιά ωραία συναισθήματα στη σύνθεση μιας μέρας πομπός ελπίδας, άνοιξης, στο φάσμα μιας εσπέρας. Το κάδρο των αισθήσεων γέμιζε με αγάπη μια θάλασσα χαμόγελα στου ουρανού τον χάρτη.
0 Σχόλια