Πόσο εύκολο είναι για έναν συγγραφέα να συνδυάζει με επιτυχία τον τρόμο, το υπερφυσικό στοιχείο και τη συγκίνηση στο μυθιστόρημά του; Όταν πρόκειται για τον μετρ του είδους, τον Stephen King, η απάντηση είναι αυτονόητη και για άλλη μια φορά το αποδεικνύει μέσα από το πιο πρόσφατο βιβλίο του, το Αργότερα.

Ο Τζέιμι Κόνκλιν μοιάζει σαν ένα οποιοδήποτε παιδί της ηλικίας του, όμως δεν είναι· είναι ξεχωριστός. Γιατί ο Τζέιμι, τον οποίο πρωτογνωρίζουμε όταν πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού, μπορεί και βλέπει νεκρούς ανθρώπους! Για λίγες μόνο μέρες μετά τον θάνατό τους μόνο, αλλά και πάλι! Σύμφωνα με την εμπειρία του Τζέιμι, οι νεκροί τριγυρίζουν τις πρώτες μέρες μετά τον θάνατό τους κοντά στο σημείο όπου έμεναν όταν ζούσαν ή εκεί όπου πέθαναν, φορούν τα ρούχα που φορούσαν τη στιγμή που πέθαναν και δεν μπορούν να πουν ψέματα. Αν τους ρωτήσει οτιδήποτε, είναι υποχρεωμένοι να του πουν την αλήθεια. Κι αυτό του επιτρέπει να μαθαίνει πράγματα που δεν μπορούν να μάθουν οι άλλοι, αλλά μπορεί να αποτελέσει και μεγάλο κίνδυνο για εκείνον.

Όταν ένας συγγραφέας πεθαίνει πριν ολοκληρώσει το τελευταίο βιβλίο του, η μητέρα του Τζέιμι –και λογοτεχνική πράκτορας–, προκειμένου να γλιτώσει την οικονομική καταστροφή, ζητάει από τον γιο της μια ιδιαίτερη χάρη: να επικοινωνήσει μαζί του και να του ζητήσει να του αφηγηθεί την πλοκή του επικείμενου βιβλίου του, ώστε να το γράψει εκείνη. Αυτό που δεν φαντάζεται η μητέρα του, όμως, είναι πως αυτή η απερίσκεπτη πράξη της θα βάλει τον Τζέιμι σε άλλου είδους περιπέτειες. Γιατί η φίλη της, που είναι ντετέκτιβ στην αστυνομία της Νέας Υόρκης, θα αναγκάσει τον Τζέιμι να επικοινωνήσει με έναν νεκρό ψυχοπαθή δολοφόνο και θα τον εμπλέξει σε μια επικίνδυνη καταδίωξη, που συνεχίζεται και πέρα από τον θάνατο.

Ο Τζέιμι θα κληθεί να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα για το ιδιαίτερο χάρισμά του. Αναγκασμένος από τις συνθήκες να ωριμάσει γρηγορότερα από το αναμενόμενο, θα χρειαστεί να βρει την απαιτούμενη εσωτερική δύναμη ώστε να παλέψει για τη ζωή του και την πνευματική του υγεία απέναντι σε μια μορφή Κακού που έρχεται από το υπερπέραν με άγνωστες, επικίνδυνες διαθέσεις…

Διαβάζοντας το βιβλίο, στο μυαλό αρκετών αναγνωστών θα έρθει η ταινία «Η 6^η αίσθηση» και το μικρό αγόρι που πρωταγωνιστούσε σε αυτήν κι έβλεπε νεκρούς. Εν αντιθέσει με εκείνη, όμως, εδώ δεν είναι οι νεκροί που ζητούν από το παιδί με το ξεχωριστό χάρισμα μια χάρη· αντίθετα, αυτός τους συναντά –ηθελημένα ή αθέλητα– ίσως στην πιο δύσκολη και αβέβαιη στιγμή τους, όταν μόλις έχουν μεταβεί στον άλλο κόσμο. Επίσης, κανείς δεν εκμεταλλεύτηκε τον ήρωα της ταινίας με τον τρόπο που εκμεταλλεύονται εδώ τον νεαρό Τζέιμι η μητέρα του και η φίλη της. Άλλωστε, κι ο ίδιος το αναφέρει κάπου στην αρχή: δεν βλέπει τους νεκρούς «όπως στην ταινία με τον Μπρους Γουίλις».

Σε αντίθεση με άλλα βιβλία του King –προφανώς και λόγω χώρου, μιας και αποτελείται από μόλις 285 σελίδες–, τα ψυχογραφήματα των ηρώων δεν είναι εκτενή και περίπλοκα, ούτε η κάθε πράξη τους αναλύεται λεπτομερέστατα. Αυτό βέβαια δεν αφαιρεί τίποτα από τη συνολική αίσθηση που αφήνει το βιβλίο· μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα θα είχε μια διαφορετική αποτύπωσή τους στη συγκεκριμένη ιστορία. Ο Τζέιμι είναι σαφώς αυτός που ξεχωρίζει: συμπαθητικός, ευγενικός, αστείος αλλά και σοβαρός ανάλογα την περίσταση, συνειδητοποιημένος, θαρραλέος, ωριμότερος απ’ όσο θα περίμενε κανείς να είναι ένα παιδί της ηλικίας του, αλλά τελικά ακριβώς αυτό: ένα παιδί. Η πορεία του από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, οι περιπέτειές του, το χάσιμο της αθωότητας και η αντικατάστασή του από μια πρόωρη και αναγκαστική «ενηλικίωση», το χάρισμα που δεν ζήτησε ποτέ να έχει αλλά το οποίο πρέπει να μάθει να χειρίζεται και να πορεύεται με αυτό, οι κίνδυνοι που ενσκήπτουν από τη συναναστροφή του με το υπερφυσικό, αποτυπώνονται μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του ήρωα, με γλώσσα και ύφος ενήλικα που αναφέρεται στις περιπέτειες ενός παιδιού. Λίγο μετά τα είκοσί του, ο Τζέιμι εξιστορεί όσα πέρασε με έναν τρόπο που ταυτόχρονα συγκινεί και συναρπάζει, που γεννά αγωνία αλλά και συμπάθεια, υποδόριο τρόμο αλλά και περιέργεια για την αόρατη ενέργεια που υπάρχει γύρω μας. Μέσα από την ιστορία του, ο Τζέιμι προσπαθεί να απαντήσει σε αυτό που απασχολεί όλους μας: τι συμβαίνει τις πρώτες στιγμές μετά τον θάνατό μας;

Η σχέση του με τη μητέρα του είναι επίσης ιδιαίτερη. Ως μέλη μονογονεϊκής οικογένειας, αυτός κι εκείνη έχουν μόνο ο ένας τον άλλον. Ο πατέρας απουσιάζει, όπως και κάθε αναφορά σε αυτόν. Ο δεσμός ανάμεσα σε μάνα και γιο είναι δυνατός, αδιάσπαστος. Η σχέση τους είναι σχέση υποστήριξης, αλληλοκατανόησης, έγνοιας. Η μητέρα του δεν είναι αλάνθαστη, δεν είναι το απόλυτο πρότυπο, αλλά ένας άνθρωπος με προτερήματα και ελαττώματα, με λάθη και πάθη. Το σημαντικό όμως είναι πως τα αναγνωρίζει και το ακόμα πιο σημαντικό ότι λατρεύει τον γιο της. Κι όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των ανθρώπων, έτσι κι ο Τζέιμι θα την κατανοήσει καλύτερα όταν ενηλικιωθεί κι ο ίδιος.

Το Αργότερα είναι άλλο ένα πετράδι στο λογοτεχνικό στέμμα του Stephen King· ενός σπουδαίου δημιουργού, που έχει αποδείξει πως μπορεί να γράψει εξίσου καλά ένα βιβλίο οχτακοσίων σελίδων και μια ολιγοσέλιδη νουβέλα, να δημιουργήσει ιστορίες τρόμου, κοινωνικές ή υπερφυσικές, με ήρωες της διπλανής πόρτας ή της διπλανής… διάστασης. Ένα συγκινητικό και τρομακτικό ταξίδι στο παρελθόν, γεμάτο νοσταλγία και αναπόληση, αλλά και την πορεία προς την ενηλικίωση και τη δύναμη που απαιτείται για να αντιμετωπίσεις τους παντός είδους δαίμονές σου. Γιατί η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει γύρω μας τώρα, και για όλα τα άλλα υπάρχει χρόνος… αργότερα.