1.05.2018

Αχέροντος Μνήμες

Στις όχθες του Αχέροντα την μνήμη σου απόθεσα.

Κει, που το κελάρυσμα την ακοή

απαλύνει και ανεχόρταγα οι καταβόθρες

προς τις πηγές του Άδη ροβολούν.

Κει, απομεσήμερο καλοκαιριού,

ακούμπαγες το βλέμμα σου,

μην, τάχα, κι ανταμώσεις αόρατες ψυχές

να σκούζουν στα χαλάσματα.

Αέναη Μνήμη, σαδιστική, καρφώθηκε

στου νου το εύρος.

Κι οι σκιές, φαντάσματα νεκρών όμοιες,

κι οι σκιές της αγάπης μας, ξέπνοες,

την λίμνη την Αχερουσία διάβηκαν.

Κι αρνούνται, αρνούνται να κατέβουν

στα δώματα του Άδh,τ΄ αραχνιασμένα.

Γυρνούν απεγνωσμένα αναζητώντας σε.

Μάταια!

– Διαβείτε, διαβείτε, Σκιές μου αγαπημένες.

Δεν είναι ‘δω, τα μάτια του

σε άλλα μάτια σεργιανίζουν,

απλώθηκε η ψυχή του σε άλλης

θάλασσας αγκάλιασμα, αυτό που

τόσο μαζί κάποτε ονειρευτήκαμε.

Μαζί; Ήταν ποτέ μαζί;

Ή μήπως ονειροφαντασία ήτανε.

στις όχθες του Αχέροντα,

στην πύλη του Θανάτου;

_

γράφει η Αρετή Γουργιώτου

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *