Νύχτες κρύες με κρασί λευκό και η λαγνεία μάγισσα ,φλογερό αερικό.
ένοχα βλέμματα γεμάτα σιωπές ανείπωτα λόγια κι άναρθρες κραυγές.
Νύχτες στο μοναχικό της μοίρας μου ταξίδι, νύχτες χαμένες στου μυαλού μου το παιχνίδι.
Ατίθασες σκέψεις, ονειρικές, ταξίδια στης κόλασης τις μουσικές.
Σε χάνω σε βρίσκω, σ΄αναζητώ… σε θέλω, σε αφήνω σε πολεμώ.
Με ψάχνεις, με διώχνεις, σε κυνηγώ, σε νιώθω, σε ξέρω, κατανοώ.
Με ξέρεις με νιώθεις, σ΄ακολουθώ… σιωπώ… ταξιδεύωm αναπολώ.
Και πάλι απ΄την αρχή το τέλος να βλέπω, ξανά και ξανά να ζω να μην σ΄ έχω, να προσπαθώ, να μην λυγίζω, ν΄αντέχω!
Σαν κραυγή απ΄της ψυχής μου τα βάθη, ζητούν λυτρωμό τ΄αόρατα λάθη…
_
0 Σχόλια