Σου προσφέρω το είναι μου
μου δίνεις πίσω ενοχές
Παραμύθι που γίνεται
στο μυαλό όπως εσύ θες
Μα ο πρίγκιπας άργησε
το βασίλειο εχάθη
Η απελπισία το άλωσε
και το στέμμα αγκάθι
που τρυπάει το είναι μου
που ματώνει ενοχές
και στη λύπη μου βάλσαμο
δύο κόρες μικρές
_
γράφει η Δώρα Βαξεβανοπούλου
Ακολουθήστε μας
Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...
με κοιτάς με ένα βλέμμα λυπημένο με ρωτάς γιατί το δικό μου φαίνεται τόσο χαμένο… δεν έχω απαντήση σε αυτό, τέτοια εποχή σκόπευα να χαθώ· πονάω, μα ξέρω να το κρύβω δεν θέλω με τέτοια λόγια εσένα να θλίβω διψάω για ανακούφιση μα ο,τι κάνω είναι λίγο· φοβάμαι τον...
Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...
Χρωστάει ένα «Σ’ αγαπώ», κατανυκτικά εξερχόμενη από τον Ναό, του Δεκαπενταύγουστου. Βαδίζει, ρίχνει στη θυρίδα, γράμμα προς το Επέκεινα, κορμιά, ζαριά και τρένα, προσπερνούν, την τελευταία ελπίδα. Κι όμως εκεί στις μεγαλουπόλεις, κρύβουν εκπλήξεις και γέφυρες, σε...
Πολλές φορές, αν θαρρείς πως είναι αλήθεια αυτό που ξεστομίζεις, ατενίζοντας τον θολό, μακρινό ορίζοντα που απλώνεται στο ενιαίο απογευματινό φως, με απόσταση που ίσως προβάλλεται, σε εύθυμο χάρακα σπουδαστή - αρχιτέκτονα, σχεδιάζοντας ο ίδιος με ακρίβεια κάτοψη ιερού...
Όμορφο Δώρα το ποίημα σου!! 🙂