Λευκό απλώνεται σα σημαία παράδοσης,
ξεβαμμένο σεντόνι, απόχρωση ονείρων,
απόκοσμες σιωπές ολόγυρα μου.
Ματωμένα γηρατειά Ψυχής!
Τυμπανοκρουσίες παρουσίας,
μυστικά εμφανίζεσαι σε γωνιές,
σημάδι στη νυχτιά η φλόγα σου,
κερί άσβεστο κόντρα στο Βοριά.
_
γράφει ο Βασίλης Μαντικός
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πιο δύσκολα από όλα… τα γηρατειά της ψυχής…
… να γερνά και να μη σε λυτρώνει!!!
Yπέροχο!
Σε ευχαριστώ πολύ Σοφία!
Πόσες φορές νοιώθει κανείς ότι η ψυχή του ξαφνικά γέρασε περισσότερο από το σώμα… Έδωσες με τραγική ακρίβεια το συναίσθημα αυτών των στιγμών… Ευτυχώς είναι παροδικό το συναίσθημα αυτό… Στιγμές μοναξιάς…
Υ.Γ. Κάπου διαβάζοντας μου ήρθαν στο νου οι στίχοι του A casa d’ Irene… Καθόλου τυχαίο….
Τούτες τις φορές της μοναξιάς που η Ψυχή αποζητά ένα χάδι βλέμματος… μια λάμψη στο σκότος των σκιών.
Σας ευχαριστώ!!!!
ΥΓ: … ξεχωρίζοντας το τετράστιχο (A casa d’ Irene)…
[…]Giorni senza domani e il desiderio di te
solo quei giorni che sembrano fatti di pietra
niente altro che un muro
sormontato da cocci di botiglia[…]
“Μέρες χωρίς αύριο και η επιθυμία μου για σένα
μόνο οι μέρες που είναι φτιαγμένες από πέτρα
τίποτα παραπάνω από έναν τοίχο
όπου έχουμε τοποθετήσει στη σειρά μπουκάλια”
Η ακριβής μετάφραση… Και ναι ακριβώς αυτό εννοούσα!!!
Μέρες δίχως αύριο και η επιθυμία για σένα
Μόνο εκείνες οι μέρες που μοιάζουν φτιαγμένες από πέτρα
τίποτε άλλο παρά ένας τοίχος
με θραύσματα μπουκαλιών στην κορυφή του…
Σας ευχαριστώ για την ακριβή μετάφραση, η δική μου ήτο “μηχανής”…
Με κάνατε να αναζητήσω τους στίχους και οι δυο σας. Το τραγούδι το άκουγα από πολύ μικρή και δεν ήξερα τι έλεγε απλά μου άρεσε η μελωδία του. Μου άρεσε τόσο πολύ που είχα μάθει να το λέω απέξω χωρίς όμως να ξέρω τίποτα από όσα λέει…!!!
Το σπίτι της Ειρήνης λοιπόν …Για απάνεμος βοριάς…πολλές αναμνήσεις ξεσήκωσε!! 🙂
Χαρά και τιμή μου Μάχη οι λέξεις μου να ξεσηκώνουν αναμνήσεις…
Σας ευχαριστώ και τους δύο σας!!!
Μοναδικη γραφη..στιχοι γεματοι συναισθηματα δυνατα..”φωνες “που φωναζουν “ακου…κ μη φοβασαι”….συγχαρητηρια Βασιλη…..
Οι φωνές από τα σωθικά κραυγάζουν “Νιώσε με”…
Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία!!!
Με αγειξε απίστευτα!!!
Βασίλη κάλη επιτυχία μοναδικος στο τροπο γράφεις σου μπορω να διακρινω με ευκολία το κλας σου…
Σε ευχαριστώ Αλεξάνδρα!!!
Με άγγιξε η «δύναμη» που κρύβεται στο:
“κερί άσβεστο κόντρα στο Βοριά.”
Μπράβο!!Καλοτάξιδο!!
Κόντρα σε οτιδήποτε υποκινείται από σκιές…
Σε ευχαριστώ Παυλίνα!!!!
Ματωμένα γηρατειά Ψυχής!
Εδώ τα λέτε όλα Βασίλη!!Εξαιρετική η γραφή σας!!
Σας ευχαριστώ πολύ!!!