Δημοσιεύσεις
Σημαντική σημείωση: Στη δωροθεσία συμμετείχαν αφήνοντας το σχόλιό τους 397 άνθρωποι. Τα σχόλια, τα ονόματα των συμμετεχόντων καθώς και κάθε προσωπικό τους στοιχείο (διεύθυνση email, URL προσωπικής ιστοσελίδας ή Facebook, διεύθυνση IP κλπ.) έχουν...
Τα χαϊκού είναι μικρά ποιήματα των τριών στίχων, στην αυθεντικού τους μορφή έχουν 5, 7 και πάλι 5 συλλαβές. Η προέλευσή τους είναι ιαπωνική και αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι αφενός η απλότητα κι αφετέρου η συμπυκνωμένη σοφία. Στην ελληνική λογοτεχνική...
«Είναι μαζί σου;», τη ρωτά εξερευνώντας τον κόσμο τριγύρω της. «Τι να είναι μαζί μου;», αποκρίνεται η Καίτη νιώθοντας τα πόδια να μουδιάζουν. «Η Πηγή είναι μαζί σου; Πού είναι;», συνεχίζει και το παγωτό γλιστρά από το χέρι. Συνειδητοποιεί πως το κινητό είναι ακόμη...
«Αυτή είναι μία από τις εισόδους της Παλιάς Πόλης», λέει ο Πρόδρομος δείχνοντας την κεντρική πύλη. «Έναν καφέ, αγναντεύοντας αυτά τα τείχη, τον πίνω με μεγάλη ευχαρίστηση», ολοκληρώνει κλείνοντας το μάτι στη μικρή που τον παρατηρούσε μέσα από τον καθρέφτη. Αυτό...
Αύριο Το πλοίο προσεγγίζει το λιμάνι του νησιού. Οι καμαρότοι χτυπούν βιαστικά τις πόρτες στις καμπίνες, ενημερώνοντας τους επιβάτες για την άφιξη στη Ρόδο. Στα μεγάφωνα ακούγεται η επιβεβαίωση στα ελληνικά και σε δύο ακόμη γλώσσες. Ο Πρόδρομος γυρνά πλευρό και...
Έτσι και σήμερα. Ξεφυλλίζοντας την κυριακάτικη εφημερίδα ετοιμάζει το πρωινό. Η Καίτη στο κρεβάτι, ακόμη. Η μικρή τον βοηθά να μεταφέρει τα ποτήρια και τις κούπες στο τραπέζι της κουζίνας, ανεβαίνοντας στο σκαμπό με προσοχή. Περνά δίπλα της και τη φιλά στο κεφάλι,...
Στα μονοπάτια της Πηγής [αστυνομική νουβέλα σε συνέχειες] Η μικρή Πηγή βασανίζεται από έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη, καιρό τώρα. Ο Πρόδρομος και η Καίτη σχεδιάζουν τις διακοπές του ερχόμενου καλοκαιριού. Ποιος και τι θα τους οδηγήσει στο νησί της Ρόδου; - Χθες...
Διψώ για ουρανό Για τα νερωμένα σύννεφα, για όσα κρύβονται ‘κει ψηλά Διψώ για όσα σε ευχές μαζεύονται και χορταίνουν ψιθύρους Για όλα ‘κείνα που τα μάτια κόμπιασαν τα βλέφαρα να λυγίσουν, ν’ απλώσουν σε χέρια τετράφυλλες μαργαρίτες Δύο για μένανε και δύο για...
«Δεν έχουμε όλη τη μέρα, προχώρα», φώναξε με αυστηρό ύφος ο αρχιφύλακας της φρουράς. «Μα… δεν ξέρω αν θέλω να αποχωριστώ το νησί μου», αποκρίθηκα δειλά ψελλίζοντας τις λέξεις μέσα από τα δόντια μου. «Πού με πάτε, δε θέλω… όχι», κραυγάζω όσο με τραβούν έξω....
Μέρα τρίτη, Παρασκευή μεσημέρι Κλείνει την πόρτα του ανακριτικού δωματίου πίσω του και στρέφει το βλέμμα στις κάμερες καταγραφής. Ενεργές. «Καλώς μας ήρθες», απευθύνεται στον νεαρό που κάθεται στην εσωτερική πλευρά του τραπεζιού με τις χειροπέδες σφιχτά στους...
Χρόνε ατίθασε την πλάτη μη γυρνάς λήθης απάγκιο της Μοίρας πρώτο μέλημα. Χαρακιές χαρίζεις γραμμές πεπρωμένου κουβάλημα Ψυχής της φυγής κατευόδιο. Δυο τέρμινα μνήμες άχρονα ταξίδια στοιβαγμένες αδίκαστες άφησε τες. Αποδημητική η ξέχαση στο γυρισμό σου ξεχειμωνιάζει...
Κόμβος η μήτρα σου στα σωθικά σου ταξιδευτής πνοή πρώτη μου πρόσμενες ολόκληρη του στερνού σου πόνου. Σημάδι στο κορμί ο μίτος σου κουβάλημα λάφυρο φόβητρο της αθανασίας χρονοδιαβάτης το κουσούρι σιωπηλό. Μαζωγμένη αγάπη στα δάκτυλά σου μοιρασμένη τη στόχασή μου να...
Εκεί που προοριζόταν. Στην αγκαλιά της. Εννέα μήνες αναμονή. Εννέα και μερικές μέρες παραπάνω. Στο πρώτο κλάμα οι σειρήνες της μητρότητας. Ο φόβος υπαρκτός στο πρώτο βλέμμα, ανοιγόκλειμα αυλαίας. Και η παράσταση αρχίζει. Μία νέα ζωή από τα σπλάχνα της. Η μυρωδιά...
Εδώ, «σα νυχτώνει» Άγνωστε, Μη με αποπάρεις από την πρώτη τούτη αράδα. Είναι που τα ονόματα πάντα με δυσκόλευαν και σταμάτησα να τα συγκρατώ. Διάβασε με και ύστερα κάψε με. Μα διάβασε με… Θέλω να μάθεις να διαβάζεις. Όχι τις λέξεις. Τις μυρωδιές πίσω από αυτές. Και...
Είναι τα βράδια που οι σκιές ζωντανεύουν, φαντάσματα αμίλητα, άσωτοι έρωτες που σάρκα ζήτησαν, αμπόρετα να χαδέψουν, ό,τι ο χρόνος τους αφαίρεσε λυτρωτικά… πρόφαση του λάθους! Κι εσύ Χρόνε, πες μου, τι θα με χρεώσεις; Μια παύση σου ζητώ, στιγμή μόνο άφηκε με...
Λευκό απλώνεται σα σημαία παράδοσης, ξεβαμμένο σεντόνι, απόχρωση ονείρων, απόκοσμες σιωπές ολόγυρα μου. Ματωμένα γηρατειά Ψυχής! Τυμπανοκρουσίες παρουσίας, μυστικά εμφανίζεσαι σε γωνιές, σημάδι στη νυχτιά η φλόγα σου, κερί άσβεστο κόντρα στο Βοριά. _ γράφει...
Δεν τολμώ να κάνω δεύτερη σκέψη. Τώρα όλες μου οι αισθήσεις επικεντρωμένες στην επιβίωσή μου. Ανακαλώ όλα όσα έχω μάθει. Το πώς θα διατηρήσω τη θερμοκρασία του σώματος, τον έλεγχο για κρυοπαγήματα στα δάκτυλα των άκρων. Ρυθμίζω ακόμη και τις ανάσες μου για...
Μισά κενά σ΄ ολόκληρες αλήθειες. Σε δυο ράγες παραμένω αστάθμητος, η ισορροπία σου καντάρι ολάκερο δικό σου. Στο πέρασμά σου το νοιάξιμο αγέρας. Μπελάς οι ανάσες οι μισές, της απόστασης σαρκοβόρες, Στα όρια ο σφυγμός, και τα κορμιά ασύστολα... _...
Συνάντησης φύλαγμα Την καληνύχτα δε θα σου την πω, δε θα σου την τραγουδήσω. Σε στίχους ξένους την εβρήκα, κι έτσι απλά θα σου την αφιερώσω, δίχως σκοπό. Κλεισμένη σ' ένα κομμάτι, ντυμένη με μουσική, κι αν δε θες, μη την πετάξεις, μη, κάψε την, στάχτη κάνε...
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/x4POcGqDWqkΚαθημερινή https://youtu.be/4hwJp-CEKMQ?si=1z7OS8_cHJD9QbLa https://youtu.be/jMKjoQZo0xE?si=RQrZUkrMJAj0_jko Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...
TANIN NO KAO (πρώτη έκδοση 1964) ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΆΛΛΟΥ (Εκδόσεις Άγρα 2024) Μετάφραση: Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος - γράφει η Βάλια Καραμάνου - Ο Αμπέ Κόμπο, ο «Κάφκα της Ιαπωνίας», δημιουργεί αυτό το συγκλονιστικό μυθιστόρημα το 1964. Ως εκπρόσωπος του «μαγικού...
Ένας μύθος εν ζωή, ένας θρύλος μια νεράιδα Μια αέρινη φωνή σα της άνοιξης τα βράδια! Μία έμπνευση από Θείο, σαν αρχέτυπη εικόνα Ένα βάλσαμο από στίχους, μια μελωδική αηδόνα! Πόση αλήθεια σ ένα μύθο να αντέξει το μυαλό Και στης υπαρκτής ανάγκης να...
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη - Στην πόλη Κενταυρία, ζουν η Χλόη, ο Μάξιμος και τα δυο τους παιδιά ο Άλκης 11 χρονών και η Μπέτυ 9 χρονών. Κάποια Χριστούγεννα οι γονείς τους τους δώρισαν δυο χαριτωμένα κουταβάκια και τα παιδιά πέταξαν από τη χαρά τους. Το θηλυκό το...
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Ξέρετε τι σημαίνει;
Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος Φιλοξενούμενη στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι η συγγραφέας Μαρία Δαμιανάκου! ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Η Μαρία Δαμιανάκου γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής κι έχει σπουδάσει Πληροφορική. Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος ενώ...
- γράφει η Κατερίνα Σιδέρη - Η Μαριγώ είναι κομμάτι της ιστορίας όλων μας. Είναι μια τολμηρή και ατρόμητη γυναίκα που θα αγωνιστεί για την ελευθερία, θα συμμετάσχει στην επανάσταση του 1821, θα θυσιάσει την περιουσία της και όπως πολλοί άλλοι θα ξεχαστεί από το...
