Με τόσο καυτό ήλιο,
το φόρεμά της.
φάνταζε να ιριδίζει.
Τ' αεράκι που φυσούσε
παιχνίδιζε με τα χρώματα,
τα βυσσινί, τα πορφυρά,
τα κροκί, τα πορτοκαλί.
Πέραση η ώρα.
Η ζέστη την κούρασε.
Μια βουτιά στη θάλασσα
της ήταν αρκετή
δροσιά να της προσφέρει.
Διάλεξε να βάλει
τ' ανάλαφρά της.
Ανεπίσημη ενδυμασία,
κι όμως, τόσο λαμπερή
απ' τα ραμμένα
σαμπανί, λευκά
και βαθυγάλανα
αστέρια πάνω της.
Έριξε για πανωφόρι
τη σκουρόχρωμη μπλε,
μεταξωτή ρόμπα της,
χρώμα που μοιάζει
στο σκοτάδι.
Το πιο όμορφο
στολίδι πρόσθεσε
να τη φωτίζει.
Την ολοστρόγγυλη
χρυσαφένια φουρκέτα της.
Τίποτα το επιτηδευμένο.
Τα απλά καθημερινά της.
Αυτά που γαληνεύουν
ψυχές,
εξημερώνουν τ' άγρια,
νανουρίζουν τη φύση,
μέχρι να φτάσει η στιγμή
τη φουρκέτα
να κρύψει στο συρτάρι...
_
γράφει η Ουρανία Βασιλάτου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
όμορφη η έμπνευσή σας…η φορεσιά της νύχτας…
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Ουρανία πολύ όμορφο!!!
Ελένα, σας ευχαριστώ πολύ!!!
Μου αρεσε πολυ το ποιημα σας!
Ευχαριστώ πολύ!!!
“Αυτά που γαληνεύουν
ψυχές,
εξημερώνουν τ’ άγρια,
νανουρίζουν τη φύση,”
Αυτό ακριβώς πήρα από το διάβασμα!!!
Ευχαριστώ!!!
Τιμή μου Αθηνά!! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ
Γεμάτο χρώματα αφήγηση με την φουρκέτα την χρυσαφένια, την ολοστρόγγυλη να θέτει τέλος στην ξεχωριστή μικρή αυτή βόλτα της σκέψης σας. Υπέροχο!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κ.Κιαρογλου!!!