Βροχερή η αυγή
Πώς να χωρέσεις τη μελωδία σ' ένα κοχύλι;
Τη στιγμή που η πηγή δεν ησυχάζει το νερό.
Πώς να περπατήσεις στο φεγγάρι;
Όταν το μονοπάτι του σκίζεται στα δυο.
Πως να ημερέψεις τη θάλασσα;
Όταν τα άστρα ψάχνουν το φως τους να βρουν.
Πώς να μυρίσεις το λουλούδι;
Τη στιγμή που σβήνει το ψωμί.
Δειλία στο όνειρο.
Όχι!
Χαρτοπόλεμος τα ιδανικά.
Όχι!
Σκορπούν στους τέσσερεις ορίζοντες.
Στης Γης το πανηγύρι.
Στων άστρων το ντουμάνι.
Ανοίγει ο κόσμος στα δυο.
Φλέβες γερνούν στη δοξασία.
Οπτασίες τα χέρια.
Θεριεύουν τα αγκάθια.
Ματωμένες παλάμες.
Μην χάνεσαι.
Σήκω!
Κοίτα τα σπλάχνα σου.
Πιες το αίμα της φωνής σου.
Σταυρός τα κόκκαλα σου.
Τα αρματώνεις την πλάτη σου.
Όχι!
Ψηλά το κεφάλι.
Εκεί που τα πουλιά ερωτεύονται.
Ο καθρέφτης αλλάζει πνοή.
Δίχως περίγραμμα το σχήμα.
Λικνίζεται η φλόγα.
Στης καρδιάς τη βροχή.
Αλαλάζεις αμνέ...
Το θεριό περιγράφει τη γύμνια σου.
Πόλη που είναι τα φώτα σου;
Κρατάς ισχυρά τις ηλιαχτίδες
στο σεντούκι της ζωής.
Μήπως σφραγίσεις
τις θύμησες τα χαράματα.
Μήπως αλυσοδέσεις
τα μελλούμενα σε παραπετάσματα.
Χαραυγή να ανατείλει.
Στην ψυχή μας.
Να λυτρωθούμε
στο όνειρο του ήλιου.
Τη στιγμή,
που γεννιέται η αυγή.
Ξημέρωσε.
_
γράφει η Ελένη Ιωαννάτου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ελένη μου υπέροχο!! Με άγγιξε!
Έλενα σ’ ευχαριστώ από καρδιάς ειλικρινά!!! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!!!
Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, μα τώρα είδα τις δημοσιεύσεις.
Ελένη μου υπέροχο!! Με άγγιξε!
Ευχαριστώ αγαπητέ Ανώνυμε!!! Με συγχωρείς για την καθυστέρηση!!!
”Να λυτρωθούμε στο όνειρο του ήλιου τη στιγμή που γεννιέται η αυγή”…
Εκείνη τη στιγμή δηλαδή ΕΛΈΝΗ που φεύγουν οι σκιές που λειαίνονται και απαλύνονται οι αιχμηρές γωνιές και το Φως απώνεται στις καρδιές μας.
Υπέροχο . Μπράβο .
Λένα σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!!
Με συγκινούν τα λόγια σου!!!
Ακριβώς αυτή τη στιγμή εννοώ, που οι σκιές θα παραχωρούν τη θέση τους στα λουλούδια. Ένιωσες απόλυτα την φωνή του ποιήματος.
Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, μα δεν είχα δει τις δημοσιεύσεις.
[…]Πόλη που είναι τα φώτα σου;[…]
Υπέροχα και ανθρώπινα λόγια…Ελένη! Μπράβο σου
Μάχη μου ολόψυχα σ’ ευχαριστώ!!!
Αυτό που έχουμε σίγουρα εξασφαλισμένο στην καρδιά μας, είναι η φωνή μας η ανθρώπινη!
Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, αλλά μόλις είδα τις δημοσιεύσεις.
Πολύ καλά στρωμένη η έκφρασή σου. Χαίρομαι. Μου αρέσει να το ξαναδιαβάζω.
Άγγελε μου σ’ ευχαριστώ απ’ τα βάθη της ψυχής μου!!! Με τιμάς!!!
Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, μα τώρα είδα την δημοσίευση.
… Ψηλά το κεφάλι.
Εκεί που τα πουλιά ερωτεύονται …
Eλένη,
κράτησα από το πολύ όμορφο ποίημά σου,
τον υπαινιγμό σου για τους ουρανούς κι ό, τι αυτοί
συμβολίζουν.
Πάντα, λοιπόν, με ουρανούς να τρέφεσαι Ελένη …
Πάντα …
Καλό ΣΚ!
Παναγιώτη έχεις έναν τρόπο πάντα να με συγκινείς!!! Αν και τα λόγια σου είναι απλά.
Ναι, θα συνεχίσω να συνδιαλέγομαι με τα σύννεφα, τα μπλε κύματα των ανέμων…
Άλλωστε, δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά!
Σ’ ευχαριστώ απ’ τα γαλάζια χρώματα της καρδιάς μου!!!
Με συγχωρείς πολύ για τη καθυστέρηση!!! Δεν είχα δει την δημοσίευση.
Πολύ ομορφο Ελένη, μπράβο!!!!
Πόλα μου καλή σ’ ευχαριστώ απ’ τα πέρατα της καρδιάς μου!!!
Χαίρομαι που σου άρεσε!!!
Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, μα δεν είχα δει την δημοσίευση.
καταπληκτικό για μια ακόμα φορά μπράβο
Πόσες εικόνες, πόσα χρώματα και συναισθήματα! Συγχαρητήρια! Μέσα από τόσους ξεχωριστούς και δυναμικούς στίχους, κρατώ αυτούς:
“Μην χάνεσαι. Σήκω!”
Όχι!
Ψηλά το κεφάλι.
Εκεί που τα πουλιά ερωτεύονται.
Όπως κι ο Παναγιώτης ξεχώρισα την για μένα πιο ποιητική παραβολή σου εδώ… Πολύ όμορφη όντως…
Πάντα έχεις τόσα να πεις με τους στίχους σου… Η νιότη σου βράζει μέσα από αυτούς… Αναζήτηση, πίκρες, απογοητεύσεις, μικρές χαρές κι ελπίδα… πολύ ελπίδα…
Πώς να χωρέσεις τη μελωδία σ’ ένα κοχύλι;
Τη στιγμή που η πηγή δεν ησυχάζει το νερό.
Πολύ ωραίο!Συγχαρητήρια Ελένη!