Γεννήθηκα μες στων ματιών σου τη σκιά. Βύζαξα των σφυγμών το πρώτο γάλα. Οι καμπάνες φύλαξαν το ρυθμό της πνοής μου μυστικά, για να χτυπάνε τη ζωή γοργά. Αχ! τα κόκαλά σου στο αίμα μου γλυκά κυλούν. Εσύ μου έδωσες της αγάπης το βασιλικό πολτό. Μανδύα ζωής στο...

Εδώ θα κάτσω. Στην κουπαστή. Θα περιμένω τον άνεμο. Να του μιλήσω για τη σιωπή. Είναι την ώρα που πεφταστερίζουν οι λέξεις. Τις κουβαλάει στην πλάτη. Ως τον γέροντα που σκύβει το κεφάλι. Μετρώντας τα σύννεφα στο κομπολόι του. Ξεφυλλίζοντας το παλιό ημερολόγιο του....

Άκουγα την ίδια φωνή. Κάθε μέρα. Να μου δείχνει έναν μικρό παράδεισο. Να με μαθαίνει να ξεκλέβω τα χρώματά του. Για να φτιάξω το δικό μου περιβόλι. Άκουγα την ίδια φωνή. Κάθε νύχτα. Να μου παγώνει τη γλώσσα. Να μη με γνωρίζουν τα μάτια μου. Να αλυχτά το παιδάκι...

23/09/2015 Θεέ μου, Γράφω σε Εσένα. Σε Εσένα που ποτέ δεν θα έρθεις εδώ κοντά μου. Πολλές νύχτες Σε παρακαλούσα, Σου φώναζα. Εγώ ίσως να μην έχω το δικαίωμα να Σου ξοδεύω τον χρόνο. Εγώ ένας τιποτένιος, ένας εξευτελισμένος της ζωής ζητιάνος. Δεν έχω όμως άλλο...

Πώς να χωρέσεις τη μελωδία σ' ένα κοχύλι; Τη στιγμή που η πηγή δεν ησυχάζει το νερό. Πώς να περπατήσεις στο φεγγάρι; Όταν το μονοπάτι του σκίζεται στα δυο. Πως να ημερέψεις τη θάλασσα; Όταν τα άστρα ψάχνουν το φως τους να βρουν. Πώς να μυρίσεις το λουλούδι; Τη...

Αυτή η Γη χωράει όλο τον κόσμο. Όλες τις ηλιαχτίδες. Όλες τις βροχές. Μάνα ανάδοχος. Μεγάλη η αγκαλιά της. Χαμόγελα, δάκρυα. Χαρά, λύπη. Φθόνος, στοργή. Αγάπη, μίσος. Όλα. Συνταιριασμένα σε ένα παζλ. Πολύχρωμο, μοναδικό. Όπως οι χώρες, τα ρούχα, οι άνθρωποι, οι...

Κοίταγα το απέραντο δειλινό και χάθηκα στων ματιών σου το βαθύ γαλάζιο. Πορτοκαλί, μωβ, κίτρινο, κόκκινο... Το ξέρω. Μελιά είναι τα μάτια σου. Αυτό που δεν γνωρίζω, είναι πόσο μέλι χύθηκε απ' τις αιώνιες κερήθρες των θεών, για να μπορώ εγώ να τ' αντικρίζω. Ω Κόρες...

Μια στιγμή. Τα πάντα ανατρέπονται. Το σύμπαν διαστέλλεται. Ανάποδος ο κόσμος. Οι πόλοι αντιστρέφονται. Η γη αλλάζει χρώμα. Αναζητά το νέο της περίγραμμα. Μόνο μια στιγμή. Τα πουλιά δεν κελαηδούν. Σωπαίνουν. Στο κύκλο του χρόνου που παγώνει. Μήπως η μεταστροφή...

Ένα βράδυ... Περπατούσα. Ένας περαστικός μ' ακούμπησε στον ώμο. Με κοίταξε βαθιά. Το φιλμ της ζωής του, στη ψυχή μου πρώτη προβολή. Σαν το κουτάβι, που έχασε τον δρόμο. Δεν έχει πια τροφή. Σαν το μωρό, που ήδη παραιτείται απ' τη ζωή. Θυμάμαι με ρώτησε... -Θα...

Σε μια πολιτεία αμυδρά υπάρχουσα πλήρης... ένα παιδί έτρεχε χαμογελώντας μες στο οικόπεδο, κάτω απ' τις πελώριες μαργαρίτες. Κοίταζε επίμονα τον ουρανό. Συνομιλούσε με τα πουλιά, σαν να γνώριζε την γλώσσα τους. Έκανε, έλεγε στα χελιδόνια, απέραντα ταξίδια. Πολλές...

Πάλι επιθυμώ να γράψω. Δεν ξέρω γιατί. Το μολύβι καραδοκεί. Ίσως είναι, η φωνή της αγανάκτησης. Τα συναισθήματα που είναι ανυπόμονα. Το παιδάκι που ψυχορραγεί στην άκρη του βράχου. Το αίμα του φτωχού που δεν σαλεύει πια. Το πουλί που πετά δίχως φτερούγες. (Τα φτερά...

Άκου το χτύπο της καρδιάς σου. Ένα φεγγαρένιο αποτύπωμα στον χρόνο. Δυο βήματα παραμυθιού στον απόηχο του Έρωτα. Άκου... Πως πάλλεται η ανάσα σου. Σταλιά, σταλιά. Μελένια απόσταξη στους πόρους μου κυλά. Μέθη γλυκιά απ' τη πρώιμη σταγόνα των χειλιών σου. Το πρώτο...