Με κόκκινο μολύβι
ζωγραφίζω τον πεθαμένο χειμώνα
δίνω κάποιο χρώμα
στη χλωμάδα του θανάτου
λίγο παρακάτω
φτωχοί διαβόλοι παίζουν
μια εξαίσια μουσική
με ένα ξεχαρβαλωμένο βιολί.
Λίγες πένθιμες νότες
κατευόδιο στον νεκρό
ας περισσέψει λοιπόν και
λίγη ωραία μελωδία για τον θάνατο
κι έπειτα ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα
οι μάχες της ζωής είθισται να συνοδεύονται
από τραγούδια και ύμνους
γιατί όχι και το τέλος;
Η νίκη, ο θρίαμβος
ντύνονται με χαρούμενες
μουσικές υποκρούσεις
γιατί όχι και η ματαιότητα
γιατί όχι και η απόγνωση
γιατί όχι λίγη ωραία μουσική ακόμα
για το δίκαιο του πράγματος.
–
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Ένα ρέκβιεμ,ένας επιτάφιος θρήνος ίσως;Κάθε τι έχει την μουσική του …
Ωραίο ΆΝΝΑ όπως και κάθε τι που σού υπαγορεύει να γράψεις η ωραία ψυχή σου.
Μια ένσταση μόνο επίτρεψέ μου:Από ένα ”ξεχαρβαλωμένο βιολί” όσο και βιρτουόζος να είσαι μουσική ”εξαίσια” δεν βγαίνει,(μόνο ποιητική αδεία).
Καλόσου Σ/Κ.
Πράγματι Λενα μόνο ποιητική αδεία έκανε τη μουσική εξαίσια! Σε ευχαριστώ πολύ. Καλό Σαββατοκύριακο!!
Καλή σου μέρα Άννα. Πολλές φορές ο θάνατος είναι λύτρωση. Γιατί όχι λοιπόν να μη συντροφεύεται από μια ωραία μελωδία και λίγο χρώμα;; Πάρα πολύ όμορφα αποτυπωμένο!!!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Βασω!!!
Θάνατος … η ομορφότερη πόρτα που οδηγεί στη ζωή !
Πολύ όμορφοι στίχοι Άννα !
Καλό ΣΚ !
Παναγιωτη να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ.Καλο Σαββατοκύριακο και σε εσένα!
Καλημέρα, Άννα και πολύ μου άρεσε!!! Άλλωστε το έχω κάνει πράξη κι έχω αφήσει “εντολή” να με πανε κι εμένα με μουσική!!!
Καλό μας Σαββατοκύριακο!!!!!!!!!!!!!
Μουσική παντού και πάντα Αθηνα μου!Να είσαι καλά .
Ακόμη και οι άσχημες στιγμές δικαιούνται μουσική υπόκρουση!
Πολύ συναισθηματικό. Καλησπέρα Άννα!
Βέβαια Ελενα μου και τότε είναι που ή μουσική επιδρά πάνω μας παρηγορητικα.Καλο βράδυ!!
Κι επειδή ο άνθρωπος πρώτα έμαθε να τραγουδά και μετά να μιλάει ΔΙΚΑΙΩΣ η μουσική πρέπει να συνοδεύει τον άνθρωπο στην τελευταία του πορεία στο πλακόστρωτο της προσωρινής του κατοικίας εδώ, στον γεμάτο κραυγές κόσμο μας!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κυρία Χρυσουλα!!!
Ο Θάνατος είναι η τελευταία σκηνή στο έργο της ζωή, της ζωής μας!!! Αν η μουσική έχει χώρο και δύναμη σε όλα όσα κάνουμε σ΄αυτή τη ζωή γιατί να μην έχει και στο κλείσιμο της; Ίσως θα έπρεπε να μας συνοδεύει ένα από τα αγαπημένα μας κομμάτια ή κάτι άξιο της πορείας μας!!!!!!! Έτσι για το δίκαιο του πράγματος!!!!!!! Πολύ δυνατό το θέμα σου Άννα μου όπως επίσης και ο τρόπος που το προσέγγισες!!!!!!!
Ναι Σοφία μου να συνοδεύει τον θάνατό μας τι αγαπημένο μας μουσικό κομμάτι γιατί όχι;;; Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!!!