(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)
Σήμερα, στην λογοτεχνικής δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» φιλοξενούμε την συγγραφέα Χρυσούλα Βακιρτζή, την οποία και ευχαριστώ για την τόσο ανθρώπινη συνέντευξή της!
Πρώτα όμως ας γνωρίσουμε την προσωπικότητα της δημιουργού μες από το βιογραφικό της:
Βιογραφικό Χρυσούλας Βακιρτζή
Χρυσούλα Βακιρτζή: Συγγραφέας, δημοσιογράφος, βιβλιοκριτικός. Γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε Αγγλικά, Δημοσιογραφία, Δημόσιες Σχέσεις και Ψυχολογία.
Κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας ceac εγκεκριμένο από το υπουργείο Παιδείας της Ισπανίας, είναι Επίτιμο Μέλος της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας (ΕΛΨΕ).
Κείμενά της δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά έντυπα,, αξιόλογες ιστοσελίδες του διαδικτύου και έγκυρες εφημερίδες. Το 2007 υποψήφια για ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών. Μία βιβλιοκριτική της τιμήθηκε από τα ΜΜΕ ως η καλύτερη σε Ελλάδα και Ευρώπη το δεύτερο εξάμηνο του 2001.
Με το έργο της ασχολήθηκε ο Οδυσσέας Ελύτης, ο οποίος πίστεψε και στήριξε τα πρώτα της λογοτεχνικά βήματα.
Εχει γράψει οκτώ ποιητικές συλλογές, δοκίμια κριτικής και μια σειρά διηγημάτων.
https://www.facebook.com/vakirtzi
Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές
Γιατί γράφεις;
Στην αρχή σχεδόν όσοι γράφουμε, κάτι θέλουμε ν’ αποδείξουμε στους άλλους και στον εαυτό μας. Για μένα, ευτυχώς / δυστυχώς, η γραφή μου προσπέρασε τούτη την «ευγονία» ή «πέρασμα στην αθανασία» των ελίτ της γραφής. Για μένα, γράψιμο ίσον ελευθερία, ωστόσο όταν γράφω τώρα πια, νιώθω να με κατευθύνει, να με χρησιμοποιεί κάτι ή κάποιος πολύ δυνατότερό / ος μου. Αι γενεαί πάσαι, ίσως ίσως, οι οποίες ενυπάρχουν μέσα σε όλους μας… Ενας κοινωνικός ιστός ή και δομή. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι, η συγγραφή δεν είναι άμοιρη των κοινωνικών εξελίξεων. Αν δεν ερωτευθείς μέχρι θανάτου τον έρωτα, τη δημοκρατία. τον άλλον, την ελευθερία, αν στη μοναξιά σου δεν ακούς να τσιρίζουν ποντίκια, τα έχεις ζήσει… έζησες στ’ αλήθεια ποτέ ή απλώς “περνάς καλά”; Νιώθεις όντως αυτό που γράφεις. Δε νομίζω. Κι ούτε το πιστεύω.
Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;
Αντέχεις νύχτα μέρα να σκάβεις την ψυχή σου; Το πνεύμα σου; Αντέχεις, ύστερα από καιρό, να σεργιανίσεις, μόνος σου ξανά, τα λαγούμια που εσύ ο ίδιος διάνοιξες; Αντέχεις, ως αναγνώστης πια, όσα εσύ έγραψες προ καιρού; Τότε προχώρα, όχι με παρορμήσεις, ούτε ως αυθεντία, αλλά ως έντιμος και καλός αναγνώστης.
Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;
Έχω πάρει πολλά από τον υπερρεαλισμό και την ποιητική γραφή του Οδυσσέα Ελύτη. Πέρα από αυτό, όμως κι επειδή ασχολούμαι με την κριτική, τη δημοσιογραφία και τη συγκριτική λογοτεχνία, επιλέγω τη γραφή που δεν παγιδεύεται σε «πραγματικότητες», ενώ είναι γειωμένη. Αντιθέτως, δεν θα μπορούσα ποτέ να υπηρετήσω την αυτόματη ή δημιουργική γραφή. Αυτό το άχρονο, το μακριά από κάθε κοινωνικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, δες σίριαλ και μπεστ σέλερ ανά σεζόν, δεν μου ταιριάζει. Μας απομακρύνει από τη συλλογική, προφορική μνήμη και την κριτική σκέψη συνάμα.
Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;
Χωρίς καλούς αναγνώστες, δεν υπάρχει και καλή λογοτεχνία. Αν εξαιρέσουμε αυλές και αυλκόλακες, ο εκάστοτε αναγνώστης είναι συνταξιδευτής σου. Κι εδώ, ωστόσο, στερούμαστε τον καλό αναγνώστη…. Βρισκόμαστε σε αναζήτηση καλού αναγνώστη, με την έννοια ενός ενσυνείδητου πολίτη. Δυστυχώς, ροζ κλειδαρότρυπες ψάχνουμε σχεδόν όλοι πλέον.
Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;
Η καλύτερη και η χειρότερη, αντίστοιχα, κριτική είναι τη στιγμή όπου η διαίσθησή μου λέει: «Χμ, Χρυσούλα, εδώ κάτι κατάφερες»….. η «Χρυσούλα, πατάτα έγραψες, άστο….»
Τι σε ενοχλεί και θα ήθελες να αλλάξει στον λογοτεχνικό χώρο; Τι σου αρέσει και θα ήθελες να μείνει ως έχει;
Μ’ ενοχλεί η γραφικότητα, οι κλίκες. Κατανοώ την ανάγκη να ανήκουμε κάπου και να μας αποδέχονται κάποιοι. Δικαιολογείται τόση άγνοια, τόση γραφικότητα, όταν το πρόσφατο ακόμη παρελθόν ένας Σεφέρης και ένας Ελύτης χάρισαν δυο νόμπελ λογοτεχνίας ση χώρα μας; Το μεράκι – σαράκι εύχομαι να μην πάψει να υπάρχει, ιδίως σε καλλιτέχνες εκτός των τειχών. Της επαρχίας, με άλλα λόγια. Μας σώζουν οι καλλιτέχνες, που δρουν με μοναδικό υπόστρωμα την ψυχούλα τους και μία καλύβην.
Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;
Αν γράφω ή ετοιμάζω κάτι καινούριο. Μ’ενοχλεί πολύ, γιατί η έμπνευση δεν είναι ένα αυτονόητο σελφ σέρβις ή δημοσιουπαλληλικι. Για εμένα δεν είναι επάγγελμα η λογοτεχνία, ούτε πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός και ξέσπασμα απωθημένων μας. Και ίσως αυτός είναι και ο λόγος, που υπάρχει μεγάλη έξαρση σε επίσημο ή ανεπίσημο εμπόριο εδώ.
Με άριστα το 10, πού κατατάσσεις την συγγραφική σου ικανότητα και γιατί;
Το συγγραφικό κομμάτι του εαυτού μας, είναι άρρηκτα δεμένο με τον κυκλοθυμικό / συναισθηματικό μας κόσμο. Η τέχνη, και ιδίως η λογοτεχνία, απαιτεί εργατικότητα κι ως τώρα δεν με τρομάζει αυτό. Άλλος σταθερός ή σίγουρος πήχυς ικανότητας συγγραφικής, δεν πιστεύω πως υπάρχει.
Έχεις μόνο συμπάθειες ή και αντιπάθειες στους λογοτεχνικούς κύκλους; Ποια η αιτία αυτών;
Είμαι υπερδραστήρια, όποτε γίνομαι αντιπαθής στους ελίτ. Ενίοτε, είμαι και τελειομανής κι έτσι, ως «τελειομανής ελίτ», με αντιπαθούν οι…. λοιποί υπερδραστήριοι!!
…και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!
Είναι γνωστό ότι η επιστήμη της ψυχολογίας, βασίζεται, εν πολλοίς, στη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία. Βρήκα περιεκτικό το ερωτηματολόγιό σας κι έτσι θέλω να σας ρωτήσω αν σκεφτήκατε ποτέ να γίνετε ψυχολόγος; Σας ευχαριστώ.
Θεόφιλος Γιαννόπουλος: Εγώ ευχαριστώ συγγραφέα μου για την τόσο εξομολογητική σου συνέντευξη, πραγματικά την απόλαυσα!
Σχετικά με την -ομολογουμένως- δύσκολη ερώτησή σου, ναι, μου έχει περάσει από το νου να σπούδαζα κάποτε ψυχολογία. Ωστόσο το αρνητικό μου σημείο είναι πως πολλές φορές δένομαι με τα προβλήματα φίλων και γνωστών μου, σε σημείο μάλιστα να τα κάνω δικά μου, με όλη την στεναχώρια και το άγχος που αυτά κουβαλούν. Αυτό νομίζω είναι ίσως και το αρνητικό μου στοιχείο που δε συνάδει με την ιδιότητα του ψυχολόγου και τελικώς δε το ακολούθησα.
Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!
Για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.
Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!
Με όλη μου τη θετική ενέργεια
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
0 Σχόλια