Η μικρή μας πόλη
Ευτελής παράδεισος
Λάκκος λεόντων
Και υποχείριων θηριοδαμαστών
Σε χρυσό περιτύλιγμα
Μεγαλώνει, μικραίνει, σαπίζει
Μα δεν πεθαίνει η ρουφιάνα
Σκοτώνει αθώους
Ρουφάει το μεδούλι τους κι αναγεννιέται
Η μικρή μας πόλη
Τρώει αχόρταγα και πίνει
Γλεντάει με σούσουρα και ψίθυρους
Και μεθυσμένη απ’ το ψέμα
Σέρνει τον χορό γύρω απ’ τις κρεμάλες
Θα σε μεγαλώσει
Θα σε διδάξει
Θα σε συμβουλεύει
Πάντοτε θα σε παρακολουθεί και θα σε εντοπίζει
Σε συμπαθεί ξέρεις κι είναι κρίμα να εξοκείλεις
Έτσι θα σου δείχνει εκείνη τον σωστό δρόμο
Κι αν θελήσεις να αλλάξεις ρότα
Θα σου κόψει τα πόδια
Θα σου βγάλει τα μάτια
Και θα σου λιανίσει το μυαλό
Για πού το ‘βαλες;
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
0 Σχόλια