_

γράφει ο Ηρακλής Μίγδος

–

Ο Λευτέρης Χονδρός είναι ένας νέος ηλικιακά ποιητής (γεννημένος το 1997). Παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Το 2019 εξέδωσε τη πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Το τελευταίο χειρόγραφο» από τις εκδόσεις Θράκα. Το 2022 τη δεύτερη με τίτλο «Οδός Μητροπολίτη» από εκδόσεις Σμίλη και τώρα τη τρίτη, για την οποία θα μιλήσουμε, με τίτλο «Δέκα μήνες αυταρέσκειας» πάλι από τις εκδόσεις Θράκα.

Η θεματολογία της ποίησης του είναι ευρεία. Παρότι νέος σε ηλικία δεν αναλώνεται σε ερωτικά ποιήματα αλλά προσπαθεί να απαντήσει στα υπαρξιακά, θρησκευτικά και ιδεολογικά του ερωτήματα. Παίζει με τις λέξεις – χρησιμοποιώντας σωστά ελληνικά – και τους στίχους βρισκόμενος στο μεταίχμιο του έμμετρου λόγου και του ελεύθερου στίχου. Χρησιμοποιεί όμορφες αλληγορίες οι οποίες όμως δε κουράζουν τον αναγνώστη αλλά αντίθετα του δημιουργούν όμορφες εικόνες κάνοντας έτσι πιο ζωντανά και κατανοητά τα λεγόμενα του.

Από τα ποιήματα του φαίνεται ο εσωτερικός αγώνας του ποιητή με την βίαιη καθημερινότητα που αλλοτριώνει τον σύγχρονο άνθρωπο οδηγώντας τον σε ψυχολογικά αδιέξοδα. Το γράψιμο του φαίνεται να έχει ξεκάθαρες επιρροές από Καρυωτάκη, Καβάφη αλλά και Σεφέρη. Μιας και είναι μόλις είκοσι εφτά χρονών έχει όλο τον χρόνο μπροστά του να δοκιμάσει και να βελτιώσει και άλλο το γράψιμο του και το κάνει συνεχώς. Η συγκεκριμένη του ποιητική συλλογή είναι πιο ώριμη και μεστή από την προηγούμενη όπως και η προηγούμενη από την πρώτη του αντίστοιχα. Αναμένω και άλλα όμορφα πράγματα από αυτόν και του εύχομαι τα καλυτέρα.

Παραθέτω ενδεικτικά ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα αυτής της συλλογής.

ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ

Πριν η ψυχή μού ζητήσει να γίνει ανθρώπινη

Και το άστρο μου φωτίσει πια

Και ολοένα γείρει στα μέτρα τα δικά μου,

Πριν απ’ όλα αυτά, έναν ακόμη άθλο

Γνωρίζω πως πρέπει να προσπαθήσω

Του δικού μου Κύκλωπα το σπήλαιο να βρω,

Τον δικό μου οικτρό Πολύφημο να συναντήσω,

Και σε αυτόν με κάθε κόστος να παραδοθώ.

Συντρόφους μαζί μου δεν θα έχω

Αυτά τα πράγματα τα κάνει κανείς μονάχος.

Μα όταν το τρομερό εκείνο πλάσμα δω,

Δεν θα επιδιώξω ανώφελα να τρέξω μακριά.

Σκοπός –να θυμάμαι –να νικήσω το τέρας.

Τούτο αν ξέρω, με μια φωνή φοβέρας

Είμαι ο Κανένας θα πω, και σωσμένος θα ‘μαι.