Γκρίζα νιάτα

Δημοσίευση: 21.07.2014

Ετικέτες

Γιάννης Κανδύλης

Κατηγορία

Ποίηση | Ω

 

Κάποια παιδιά δε μοιάζουν με τ’ αλλά.

Έχουν τη μοίρα καταραμένη…

Μες στο κλουβί τους είναι κλεισμένα,

και αιωρούνται στο κενό.

 

Μεγαλωμένα απ’ τη γιαγιά τους.

Δεν έχουνε πιει μητρικό γάλα,

μα ούτε πατέρας τα περιμένει,

πάντοτε απόντες ήταν κι οι δυο…

 

Τα όνειρα τους μικρά ή μεγάλα,

δεν τα στήριξε ανθρώπινο χέρι,

τη μοναξιά τους βρίσκουν λημέρι…

Και μεγαλώνουν πιο γρήγορα απ’ τ’ αλλά…

 

Αγρίμια σκιαγμένα στο ανθρώπινο χάδι,

τους το ’χει αφήσει η ανασφάλεια σημάδι…

Αγριολούλουδα κομμένα

σε μια αποψίλωση με το στανιό.

 

από την ποιητική συλλογή “Κίρκης φιλί”

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Ομάδα σύνταξης

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  2. Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου
    Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου στο 26/07/2014 σε 7:06 μμ

    “Μεγαλωμένα απ’ τη γιαγιά τους.
    Δεν έχουνε πιει μητρικό γάλα”

    Η σκληρή πραγματικότητα στα χρόνια της μεγάλης μετανάστευσης μετά τον εμφύλιο – με τις ηρωίδες γιαγιάδες και τα στερημένα, γκρίζα παιδιά…

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου